Ο Μιχάλης Γιγιντής γράφει για την κατάθλιψη που βιώνει ο σύγχρονος άνθρωπος με αφορμή την παράσταση “Ο Κατάθλας”…

________

“…επάγγελμα; Πετυχημένος; Πετυχημένος άνθρωπος, πετυχημένος καναπές, πετυχημένη μύγα;”

Ένα από τα πιο ουσιαστικά σημεία του κειμένου κατά την προσωπική μου άποψη.

Πριν από λίγο καιρό βρέθηκα στο πάρτυ ενός φίλου. Σε γενικές γραμμές όλοι λίγο πολύ βαριόμασταν. Ένα πηγαδάκι δίπλα μου, οι οποίοι φαίνονταν να βαριούνται περισσότερο από όλους, έβγαλε μια ομαδική selfie. Από περιέργεια έσκυψα να δω τη φωτογραφία η οποία αυτόματα είχε ανέβει στο facebook. Εκεί, η αίσθηση ήταν εντελώς διαφορετική. Όλοι έδειχναν να διασκεδάζουν ξέφρενα. Το επόμενο ακριβώς λεπτό, και αφού έγιναν τα απαραίτητα σχόλια για το ανέβασμα της φωτογραφίας, το κλίμα επανήλθε στην προηγούμενη διάθεση.

Την επόμενη μέρα, μιλώντας με έναν φίλο στο τηλέφωνο που δεν κατάφερε να παρευρεθεί την προηγούμενη, μου είπε: “Γαμώ περάσατε εχθές, ε;”

Η παραπάνω παραπλάνηση είναι αποτέλεσμα της επιταγής του να είσαι cool και ό,τι κάνεις να το κάνεις με ένα βαθμόμετρο επιτυχίας. Να δουλεύεις παραγωγικά, να διασκεδάζεις με την ψυχή σου, υποκύπτοντας σε μία δικτατορία ταχύτητας ώστε να προλάβεις τη φθορά σου. Εσωτερική και εξωτερική. Ίσως, ήρθε η ώρα για ένα application με προσωπικά προφίλ δυστυχίας. Το οποίο και πάλι θα ήταν παραπλανητικό, αλλά θα εξισορροπούσε κάπως τα πράγματα! Τί γίνεται όμως όταν αυτό δεν είναι αυθόρμητο; Όταν κάτι πάει στραβά; Τότε γίνεται με επιβολή, γίνεται επιτηδευμένα.

Στην εποχή που η εικόνα μας είναι πιο δυνατή από εμάς, που το φαίνεσθαι επικρατεί του είναι,όποιος δεν καταφέρει να επιβιώσει σε αυτή την ”ανοδική-εξελικτική” διαδικασία εγκλωβίζεται. Αυτό σε συνδυασμό με τις αμήχανες κοινωνικοπολιτικές συνθήκες του δυτικού κόσμου σε κάνει να νιώθεις παραγκωνισμένος και αρχίζεις να πιστεύεις πως κάτι κάνεις λάθος. Κάπου εκεί ελλοχεύουν διάφορα ”δωράκια”.

Στις μέρες μας η κατάθλιψη επιβιώνει στην πιο κεκαλυμμένη μορφή της. Μικρές τζούρες επιτηδευμένης ευτυχίας είναι αρκετές για να δημιουργήσουμε τα ζωτικά μας ψεύδη (όπως ο Λάκης στον Κατάθλα) και να συνεχίσουμε αμήχανα την προσπάθεια μας να ”πετύχουμε”.

Ο Κατάθλας είναι ένας από μας. Τα έκανε όλα αυτά και τώρα απλά δε θέλει άλλο. Προφανώς η συνθήκη που ζει είναι παρεκκλίνουσα. Περνάει όλα τα στάδια του πένθους (ElisabethKubler-Ross), εκτός από την αποδοχή. Αμύνεται, επιτίθεται, διαπραγματεύεται, βυθίζεται ολοένα και περισσότερο στις σκέψεις του. Χτίζει και γκρεμίζει τον κόσμο του ώσπου τελικά ανακαλύπτει πως όλα αυτά ”τρώνε” από μέσα προς τα έξω, σιγά- σιγά.

Φυσικά η παγίδα βρίσκεται στο ότι τελικά ούτε ο ίδιος ζει όπως επιλέγει. Ότι τελικά και ο ίδιος δυστυχεί. Η κατάθλιψη έχει επίσης ισχυρές βιοχημικές παραμέτρους και βιώνεται σε πολύ προσωπικό επίπεδο που δεν ενέχει απαραίτητα τις κλίσε εκφάνσεις που έχουμε στο μυαλό μας. Είναι ζόρικα τα πράγματα εκεί.

Ωστόσο, μέσα σε αυτή την λανθάνουσα κατάσταση αντιλαμβάνεται πόσο έχει επιδράσει πάνω του αυτή η γενική ανάγκη για «κανονικότητα» όσων τον περιβάλλουν και τον κοιτάζουν με απορία, τον λυπούνται, τον βαριούνται ή ακόμη τον κατηγορούν και τον «ταμπελώνουν» που αρνείται να «επιστρέψει».

Εντούτοις, το επιχείρημα του είναι αρκετά ισχυρό: ”… επάγγελμα; Πετυχημένος; Πετυχημένος άνθρωπος”

Info:Ο Μιχάλης Γιγιντής γεννήθηκε στην Αθήνα. Ξεκίνησε να ασχολείται με τον κινηματογράφο στην Αμερική, ενώ τελείωνε το Λύκειο.  Έκανε workshops σε JC στην Καλιφόρνια. Επέστρεψε στην Ελλάδα για να δώσει εξετάσεις εισαγωγής στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών στις οποίες και πέτυχε. Παράλληλα με τις σπουδές του ξεκίνησε να εργάζεται ως βοηθός σκηνοθέτη σε μεγάλες τηλεοπτικές παραγωγές. Μεταξύ άλλων έχει σκηνοθετήσει τρείς ταινίες μικρού μήκους: «BrownSugar», «Lift»και το «My Plan». Το 2015 σκηνοθέτησε τη θεατρική παράσταση «Ο Κατάθλας» της Λένας Κιτσοπούλου, η οποία βρήκε μεγάλη ανταπόκριση από το κοινό και τους κριτικούς της Κύπρου, όπου και παρουσιάστηκε. Εκτός από τη σκηνοθεσία ασχολείται και με το μοντάζ. Το τελευταίο διάστημα εργάζεται ως freelancer σε ανεξάρτητες παραγωγές, promo video και διαφημιστικά σποτ.

◊ Ο Κατάθλας, παρουσιάζεται κάθε Δευτέρα και Τρίτη στο Skrow Theater. Περισσότερες πληροφορίες, εδώ