Το τέλος της «Ηλέκτρας» του Σοφοκλή μέσα από τη συγκεκριμένη performance  αποτελεί ένα εντελώς νέο κοίταγμα στο θέμα της Μητροκτονίας.

 

Η εξέταση του συμβόλου της μητέρας μέσα από ανάλογες ιστορίες που υπάρχουν στη μυθολογία, στο παραμύθι, στο θέατρο, στην όπερα, στη λογοτεχνία κλπ, δίνουν στο θέμα αυτό μια ψυχολογική διάσταση εντελώς διαφορετική απ’ ότι φαίνεται με μια απλή ανάγνωση.

Μία διάσταση που στηρίζεται στα Γιουγκιανά Αρχέτυπα και το καθιστά διαχρονικό αλλά και φλέγον όσον αφορά την πνευματική αναβάθμιση και εξέλιξη του ανθρώπου. Η παρουσίαση της Μητροκτονίας με αφορμή την «Ηλέκτρα» του Σοφοκλή, που γίνεται από 3 performers με παρεμβολές σκηνών από το έργο, δίνει αυτή την εντελώς νέα οπτική στο σκοτεινό αυτό ζήτημα.

Είναι λοιπόν η Μητροκτονία, όπως παρουσιάζεται στο έργο, μία πράξη εκδικητικού φόνου; Ή μήπως η πράξη αυτή κρύβει μία ενέργεια μυητικής σημασίας που οδηγεί στον καθαρμό και στην λύτρωση αυτούς που επικοινωνούν με το μυστικό της νόημα;

Ο μύθος ως σημαίνον μας αποκαλύπτει βασικά σύμβολα που καλύπτουν το μυστήριό του ελευθερώνοντας την ουσία του. Το εγχείρημα αυτό έχει σκοπό να οδηγήσει τον θεατή στα βάθη του δικού του ασυνειδήτου, συνδέοντάς τον με τις πιο άδηλες αλλά ωστόσο δυνατές πτυχές του εαυτού του, καθιστώντας τον κύριο του πεπρωμένου του.

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ:
Σκηνοθεσία – Δραματουργική επεξεργασία: Χρυσάνθη Κορνηλίου
Βοηθός σκηνοθέτη: Γιάννης Μπόγρης
Σκηνικά- κουστούμια: ο θίασοςΦωτισμός: Σωτήρης ΟικονόμουΤεχνική Υποστήριξη: Γιώργος Στούπης

Ηθοποιοί: Τζένη Δριβάλα, Γιάννης Μπόγρης, Αγγελική Βλασοπούλου