Η «Εξουθένωση» περιέχει εβδομήντα µία ιστορίες στη φόρµα του διαλόγου ή του µονολόγου (θεατρικής ή κινηµατογραφικής πνοής). Εβδομήντα ένα ντοκιµαντέρ ονείρων που βλέπουν ή υποδύονται ότι βλέπουν οι εξουθενωµένοι ήρωες µιας οµόκεντρης συλλογής διηγηµάτων. Χαρακτήρες που πασχίζουν να υπάρξουν σ’ έναν κόσμο αβέβαιο, ακραίο, απαθή. Ατοµικές ή συλλογικές φοβίες, πανικοί και παραισθήσεις διαπερνούν, ως µια γενικευµένη παραλυσία, αυτά τα διηγήματα. Πρόσωπα που κινούνται στην κόψη ιδιωτικού και δηµόσιου, επείγοντος και ανίας, κενού και φάρσας, καταστροφής και αφύπνισης. Ο Μισέλ Φάις µε την Εξουθένωση ξαναπιάνει το διηγηµατογραφικό νήµα της γραφής του από το 1999 (Απ’ το ίδιο ποτήρι και άλλες ιστορίες, Κρατικό Βραβείο Διηγήµατος, 2000).
Μισέλ Φάις
Ο Μισέλ Φάις (Κομοτηνή, 1957) είναι υπεύθυνος των σελίδων βιβλίου στην Εφημερίδα των Συντακτών και διδάσκει δημιουργική γραφή (Ελληνικό Ανοιχτό Πανεπιστήμιο, Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας, «Σχόλη» στις Εκδόσεις Πατάκη). Το 2000 τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Διηγήματος για τη συλλογή Απ’ το ίδιο ποτήρι και άλλες ιστορίες. Πεζογραφία: Αυτοβιογραφία ενός βιβλίου (1994• αναθεωρημένη επανέκδοση Εκδόσεις Πατάκη, 2005), Απ’ το ίδιο ποτήρι και άλλες ιστορίες (1999• αναθεωρημένη επανέκδοση Εκδόσεις Πατάκη, 2011), Aegypius Monachus (2001• αναθεωρημένη επανέκδοση Εκδόσεις Πατάκη, 2013), Το μέλι και η στάχτη του Θεού (Εκδόσεις Πατάκη, 2002), Ελληνική αϋπνία (Εκδόσεις Πατάκη, 2004), Πορφυρά γέλια (Εκδόσεις Πατάκη, 2010), Kτερίσματα (Εκδόσεις Πατάκη, 2012), Από το πουθενά (Εκδόσεις Πατάκη, 2015), Lady Cortisol (Εκδόσεις Πατάκη, 2016), Όπως ποτέ (Εκδόσεις Πατάκη, 2019), Η ερευνήτρια (Εκδόσεις Πατάκη, 2020), Caput mortuum [1392]. Φάρσα αφανισμού (Εκδόσεις Πατάκη, 2021), Εξουθένωση (Εκδόσεις Πατάκη, 2022). Το μυθιστόρημα Αυτοβιογραφία ενός βιβλίου μεταφράστηκε στα γαλλικά και στα ρουμάνικα, η συλλογή διηγημάτων Απ’ το ίδιο ποτήρι και άλλες ιστορίες στα γαλλικά, ισπανικά και αγγλικά. Διηγήματά του συμπεριλήφθηκαν σε ισπανικές, γερμανικές, αγγλικές, γαλλικές, τσέχικες και κινεζικές ανθολογίες και δημοσιεύτηκαν σε αμερικανικά περιοδικά. Το φθινόπωρο του 2020 κυκλοφόρησαν από το Yale University Press, σε μετάφραση David Connolly, οι νουβέλες του Lady Cortisol και Aegypius Monachus υπό τον τίτλο Μηχανισμοί απώλειας (Mechanisms of Loss).
Μετάφραση: Χαϊκού για τη βροχή, το χιόνι, τον άνεμο, τον ήλιο, το φεγγάρι (με εικόνες του Χρόνη Μπότσογλου, Μπάστας Πλέσσας, 1994). Θέατρο: Το παγκάκι του κανένα (Θέατρο 104, 2014, σκην. Αλεξία Καλτσίκη), Είμαι αριστερόχειρ ουσιαστικά (Παράσταση για τον Μανόλη Αναγνωστάκη. Φεστιβάλ Φιλίππων-Θάσου, 2012, Θέατρο Θησείον, 2012, δραματουργική επεξεργασία, σκην. Αλ. Καλτσίκη), Κάποιος να τους πονέσει (24hour plays Athens, 2012, σκην. Κ. Μπερδέκα), Πουπουλένιο τίποτα (Εθνικό Θέατρο – Αναγνώσεις, 2011, σκην. Ν. Κουρής-Μ. Καλλιμάνη-Αλ. Καλτσίκη), Μετά τις τελευταίες μας λέξεις (Συνεργείο, 2011, σκην. Λ. Μελεμέ), Πέστροφα Δουνάβεως (Φεστιβάλ Φιλίππων, 2010, σκην. Λ. Μελεμέ), Το κίτρινο σκυλί (Από Μηχανής Θέατρο, 2009, σκην. Λ. Μελεμέ, Θέατρο Αμαλία, 2011, σκην. Α. Σπυριδάκης, ΔΗΠΕΘΕ Σερρών, 2013, σκην. Παν. Μέντης, Θεατρική Ομάδα Pinata, 2014, Ναύπλιο), Ελληνική αϋπνία (Θέατρο Εμπρός, 2006, σκην. Ρ. Πατεράκη), Η πόλη στα γόνατα (Θέατρο Αμόρε-Δοκιμές, 2006, σκην. Θ. Αναστόπουλος), Αντρόγυνα (Μονόλογοι Πολιτιστικής Ολυμπιάδας, Θέατρο Μεταξουργείο, 2003, σκην. Π. Χούρσογλου). Κινηματογράφος: Συνεργάστηκε με τον Νίκο Παναγιωτόπουλο στο σενάριο των ταινιών Delivery (Επίσημη Συμμετοχή Φεστιβάλ Βενετίας και Μόντρεαλ, 2004), Αθήνα-Κωνσταντινούπολη (2008) και Η κόρη του Ρέμπραντ (2015). Φωτογραφία: Ύστερο βλέμμα, 1996 και Η πόλη στα γόνατα, 2002 (Λευκώματα και ατομικές εκθέσεις στον Χώρο Τέχνης 24). Συμμετείχε στη Photosynkyria 2003 και έλαβε μέρος στις εξής ομαδικές εκθέσεις φωτογραφίας-ζωγραφικής: Καλοκαίρι, μια συνάντηση (με τους Κώστα Παπανικολάου και Τάσο Μαντζαβίνο, Χώρος Τέχνης 24, 2006), Αυτοπροσωπογραφία ενός άλλου (με τον εικαστικό Τάσο Μαντζαβίνο, Χώρος Τέχνης 24, 2007), Κτερίσματα (με τους Καλλιόπη Ασαργιωτάκη και Τάσο Μαντζαβίνο, Χώρος Τέχνης 24, 2013). Επιμέλεια: Ασχολήθηκε με τη φιλολογική και καλλιτεχνική αποκατάσταση του Τζούλιο Καΐμη (7 τίτλοι). Έχει επιμεληθεί πολλούς συλλογικούς τόμους λογοτεχνίας και εικαστικά λευκώματα. Τελευταία διευθύνει τις εξής σειρές: «Η κουζίνα του συγγραφέα/σκηνοθέτη/ιστορικού/αρχιτέκτονα» (εξομολογητική σειρά από προσωπικότητες της λογοτεχνίας, της τέχνης και της δημόσιας ζωής – 9 τόμοι), «Hotel/Ένοικοι Γραφής» (πανελλήνιος θεματικός διαγωνισμός διηγήματος – 7 συναπτά χρόνια, 7 τόμοι).
