Η διόρθωση είναι ένα ιδιόμορφο κράμα διάλεξης-περφόρμανς, μπουρλέσκ, παράστασης χορού και γυρίσματος ταινίας, που ο δημιουργός φτιάχνει ειδικά για το MIR. Δέκα χορευτές συζητούν, φιλοσοφούν και ιχνηλατούν δημοφιλείς χορούς των πάρτυ που εξαφανίστηκαν θέτοντας ερωτήματα στα οποία δεν είναι σε θέση να δώσουν καμία απάντηση – ούτε βέβαια και κανένας άλλος. Πού πάνε οι χοροί που χάνονται; Ποιος καθορίζει το γούστο κάθε εποχής; Και ποιος θα είναι ο χορός του μέλλοντος που θα μπορεί να εκφράσει ταυτόχρονα το υψηλό και το λαϊκό (ποπ); Αν βέβαια έχει νόημα ένας τέτοιος διαχωρισμός…
Το θέμα που πραγματευόμαστε είναι οι έννοιες των ανώτερων και κατώτερων μορφών τέχνης που ανάγονται στον 18ο αιώνα, όταν οι κριτικοί άρχισαν για πρώτη φορά να χαράζουν μια διαχωριστική γραμμή μεταξύ της τέχνης που δημιουργείται ως μέσο αισθητικής έκφρασης και της τέχνης που έχει κυρίως χρηστικό ή ψυχαγωγικό χαρακτήρα. Μορφές τέχνης όπως η ζωγραφική, η γλυπτική και η μουσική έχαιραν υψηλότερης εκτίμησης ενώ, ο χορός που ήταν διαθέσιμο στις μάζες και εύκολα κατανοητός από όλους, θεωρούνταν ως κατώτερο μέχρι τον 20ο αιώνα τουλάχιστον όπου και έγιναν πολύ συντονισμένες προσπάθειες «αναβάθμισης» και ένταξης του στο χώρο της υψηλής διανόησης. Η παράσταση εξετάζει το πόσο είμαστε ακόμα «στοιχειωμένοι» οι νέοι δημιουργοί από την προσπάθεια αυτή των δασκάλων μας και κατά πόσο ένα τέτοιο ερώτημα είναι χρήσιμο να γίνεται σήμερα.
Για την ώρα με ενδιαφέρει το πώς μπορεί μια παράσταση χορού να έχει περισσότερο ενημερωτικό και εκπαιδευτικό χαρακτήρα. Οπότε όλη η ενέργεια πηγαίνει στην αναζήτηση μιας χρήσιμης γλώσσας για να μπορώ να το κάνω. Αυτό συμβαίνει ενώ είμαι καθιστός στο γραφείο μου. Στο στούντιο, χρησιμοποιούμε κινησιολογικά με τους συναδέλφους και συνδημιουργούς μου, χορούς που ήδη υπάρχουν και χρησιμεύουν σαν ντοκουμέντα – κοινωνικά και ιστορικά παραδείγματα. Νομίζω ότι κινησιολογικά οι υπάρχοντες χοροί σαν ύφος και δομή λένε μια χαρά ό,τι έχουν να πουν και χωρίς την παρέμβαση της εκπαιδευμένης σύγχρονης ματιάς μας. Δεν με ενδιαφέρει η παραγωγή νέων πρωτότυπων κινητικών υλικών.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Κωνσταντίνος Παπανικολάου – Πληροφορίες για τον δημιουργό
Ο Κωνσταντίνος Παπανικολάου είναι κάτοχος μεταπτυχιακού τίτλου στο πεδίο του χορού από το Πανεπιστήμιο Paris VIII και απόφοιτος του Τμήματος Ψυχολογίας του Αριστοτέλειο Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Ως χορευτής και performer έχει συνεργαστεί στο εξωτερικό με τους Gerard & Kelly και την Alexandra Bachzetsis και έχει λάβει μέρος στις Μπιενάλε του Μονάχου, της Λυών και του Μπέρμιγχαμ, ενώ έχει πραγματοποιήσει εμφανίσεις στο Κέντρο Πομπιντού (Παρίσι), στο Hellerau (Δρέσδη), στο Τhe Place (Λονδίνο), στο Mercat des Flors (Βαρκελώνη) κ.α. Στην Ελλάδα έχει συνεργαστεί, μεταξύ άλλων, με τους χορογράφους Πατρίσια Απέργη και Τζένη Αργυρίου, στο θέατρο με τους Αργύρη Πανταζάρα, Κίρκη Καραλή κ.ά. Το 2020 παρουσίασε τη χορογραφία Tonight and every night στο ARC, ενώ το 2021 και 2022 τα The diving horse και το A User’s manual στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση. Έχει βραβευτεί από την ARTWORKS (2021) και είναι Υπότροφος του Προγράμματος Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος.
Photo Credit: ©k3 ARTWORKS
