Θα ήταν κοινοτοπία να πούμε ότι εδώ ο Φαζαρντί ξεπερνάει τον εαυτό του στον τομέα της φρίκης… αφού τον ξεπερνάει πάντα. Ας σημειώσουμε απλώς ότι σε αυτό το τρίτο μυθιστόρημά του με ήρωα τον αστυνόμο Παντοβάνι (που γράφτηκε το 1982), ο λεπτός συνδυασμός ρομαντικής αλληλεγγύης και ανατριχιαστικής ωμότητας που χαρακτηρίζει την τεχνική του, όπως την αναδεικνύει η γνωστή στεγνή, κοφτή και ακριβής γραφή του, κάνει και πάλι θαύματα.
Κροάτες φασίστες Ούστασι δολοφονούν ανθρώπους με φρικτό τρόπο στη Γαλλία. Γιατί; Ποιος είναι ο Πογκλάβνικ; Ποιος είναι ο τρελός, αιμοσταγής Μακεδόνας που συνυπάρχει με τους Κροάτες; Ποια η σχέση όλων αυτών με τη ναζιστική κατοχή και την αντίσταση στη Γιουγκοσλαβία; Ο Φαζαρντί σ᾽ αυτό το μυθιστόρημα δίνει τα ρέστα του προσπαθώντας με μαεστρία να ξεδιαλύνει μια καλοανακατεμένη βαλκανική σαλάτα…
Ο συγγραφέας
Ο Φρεντερίκ Ανρί Φαζαρντί (πραγματικό όνομα Ρολλάν Μορώ) γεννήθηκε το 1947 στο Παρίσι. Από νεανική ηλικία άσκησε πλείστα όσα χειρωνακτικά επαγγέλματα (πράγμα που δεν τον εμπόδισε να σπουδάσει Φιλοσοφία, Ιστορία και Κοινωνιολογία…) και στρατεύτηκε στην επαναστατική Αριστερά μέσα από τις «Επιτροπές Βιετνάμ» και αργότερα την «Προλεταριακή Αριστερά» και την «Κόκκινη Αλληλοβοήθεια», μετέχοντας, εν τω μεταξύ, ενεργά στην εξέγερση του Μάη του ’68. Ήταν ένας από τους σπάνιους αυτής της γενιάς που παρέμειναν ώς το τέλος πιστοί στη νιότη τους: Δήλωνε ότι ήταν «ο τελευταίος αναρχο-μπολσεβίκος» και ότι προτιμούσε να θυσιαστεί παρά να αρνηθεί τις ιδέες του.
Ο Φρεντερίκ Α. Φαζαρντί έγραψε πάνω από σαράντα μυθιστορήματα (αστυνομικά, αλλά και ιστορικά), τριακόσια πενήντα διηγήματα, πολιτικά δοκίμια, σενάρια για τον κινηματογράφο κ.λπ. Επίσης, αρθρογραφούσε τακτικά σε εφημερίδες και περιοδικά (υπήρξε για πολλά χρόνια μόνιμος αρθρογράφος της Humanité και του περιοδικού Charlie Hebdo, μεταξύ άλλων).
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Πέθανε κι αυτός σχετικά νωρίς (όπως ο Μανσέτ), την Πρωτομαγιά του 2008, στα 60 του χρόνια.
