Η έκθεση “I Heard it From the Valleys” παρουσιάζει µια σειρά νέων παραγωγών µε κοινό άξονα τεχνικές, αφηγήσεις και σύµβολα που συνδέονται µε το ευρύ πεδίο του λαϊκού πολιτισµού. Οι καλλιτέχνες και καλλιτέχνιδες αναµετρώνται µε αυτά τα σηµάδια του πρόσφατου παρελθόντος, που ανασύρουν και µεταποιούν µέσα από τα έργα τους σε µια προσπάθεια να συνδεθούν ή να αποκοπούν από αυτά. Η λαϊκή παραγωγή και γνώση, ανώνυµη κατά βάση, προσεγγίζεται εδώ κυρίως ως ένα αχανές πεδίο έµπνευσης και δυνατοτήτων για την κατανόηση µορφών και συµπεριφορών, που δρουν ατοµικά και ανεξάρτητα από τα µεγάλα εθνικά αφηγήµατα. Κάθε έργο, µε αναφορές στο υφαντό, την κεραµική, τον χορό, την λαïκή ιατρική και το παραµύθι µεταξύ άλλων, είναι µια υπόµνηση ενός άλλου µοντέλου ζωής, παραγωγής και οικονοµιών που συνδέονται συχνά µε την επαρχία, τον κατεξοχήν χώρο που η λαϊκή τέχνη ανθίζει. Χωρίς να απορρίπτεται και το αστικό τοπίο ως µια επαρχία εν εξελίξει, η έκθεση εστιάζει στη συνεχή τροφοδότησης του ανθρώπου από το περιβάλλον του και τη µεταγραφή της σχέσης αυτής στον υλικό κόσµο.
Η έκθεση είναι αποτέλεσµα της συµµετοχής και έρευνας που υλοποίησε η Εύα Βασλαµατζή (SNF ARTWORKS Fellow) στο πλαίσιο του Επιµελητικού Προγράµµατος Φιλοξενίας του Οργανισµού SAHA Association στην Κωνσταντινούπολη (Μάϊος-Ιούνιος 2021) µέσω της ARTWORKS και µε την Υποστήριξη του Ιδρύµατος Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ).
Γραφιστικός σχεδιασµός: Kibele Yarman
Καλλιτέχνες:
Hera Büyüktaşçıyan
Aslι Çavuşoğlu
Αναστασία Δούκα
Marina Papazyan
Εύη Σούλη
VASKOS (Βασίλης Νούλας & Κώστας Τζηµούλης)
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Βιογραφικά καλλιτεχνών
H Hera Büyüktaşcıyan ασχολείται µε την έννοια της απουσίας και του αόρατου, για να σταθεροποιήσει τη µνήµη, τον χώρο και τον χρόνο µέσα από αθέατες και ξεχασµένες πτυχές της ιστορίας και της µνήµης των αρχιτεκτονηµάτων. Μέσα από site specific παρεµβάσεις, γλυπτά, σχέδια και ταινίες, η Büyüktaşcıyan διεισδύει στην επίγεια φαντασία και φέρνει στην επιφάνεια µοτίβα επιλεγµένων αφηγήσεων και χρονικοτήτων που ξεδιπλώνουν την “υλική” µνήµη ασταθών τόπων. Επιλεγµένες τοπικές και διεθνείς εκθέσεις που συµµετείχε: Soft Water Hard Stone, New Museum Triennale (2021); Once Upon A Time Inconceivable, Protocinema,Turkey (2021); Reflections, The British Museum (2021); 3rd Autostrada Biennale, Kosovo (2021); On Stones and Palimpsests, Green Art Gallery Dubai (2020); Face à la mer, CAC Passarelle, Brest(2020); Lahore Biennial 02 (2020); Singapore Biennial (2019); Toronto Biennial (2019); Gigantisme, FRAC, Dunkirk (2019); Neither on the Ground, nor in the Sky, ifa-Galerie Berlin (2019); Dhaka Art Summit, Dhaka, Bangladesh (2018); EVA International Irland’s Biennale, Limerick (2016); Once There was a Country, Heidelberger Kunstverein, Germany (2015); Istanbul: Passion, Joy, Fury, MAXXI Museum, Rome, Italy (2015); Saltwater, 14th Istanbul Biennial, Istanbul, Turkey (2015); 56th Venice Biennale National Pavilion of Armenia, Italy (2015); A Century of Centuries, SALT Beyoğlu, Turkey (2015); Fishbone, State of Concept, Athens, Greece (2015); The Jerusalem Show VII (2014); The Land Across the Blind, Galeri Mana, Turkey (2014).
Η Aslı Çavuşoğlu µελετά τον τρόπο µε τον οποίο τα πολιτιστικά και ιστορικά γεγονότα µετατρέπονται, αναπαρίστανται και ερµηνεύονται από τους ανθρώπους. Δουλεύοντας µε διαφορετικά µέσα, η Çavuşoğlu συχνά αναλαµβάνει τον ρόλο της διερµηνέα, της συγγραφέα ή του διαµεσολαβητή στα έργα της για να αναδείξει την επισφαλή και υποκειµενική φύση των κοινών ιστοριών µας. Επιλεγµένες ατοµικές εκθέσεις : Pink as a Cabbage / Green as an Onion / Blue as an Orange, Kadist, Paris (2020); With Just the Push of a Voice, MASS MoCA, Massachusetts (2020); The Place of Stone, New Museum, New York (2018); Red / Red, MATHAF Arab Museum of Modern Art, Qatar (2016); In Diverse Estimations Little Moscow, RISD Museum, Providence (2014); The Stones Talk, ARTER, Istanbul (2013); Murder in Three Acts, Delfina Foundation, London (2013). Επιλεγµένες οµαδικές εκθέσεις και µπιενάλε; Palais de Tokyo (Paris, 2020), Moderna Museet (Stockholm, 2017), Castello di Rivoli (Torino, 2019 & 2017), Manifesta 11 (Zurich, 2016), 14th Istanbul Biennial (Istanbul, 2015), New Museum Triennial (New York, 2015), Witte de With Center for Contemporary Art (Rotterdam, 2014), MAK Museum in Vienna (Vienna), and Performa 11 (New York, 2011). Her works are included in international collections such as; Arter (Istanbul), British Museum (London), Castello di Rivoli (Turin), MATHAF (Qatar), MoMA (New York) and Kadist (Paris / San Francisco).
H Αναστασία Δούκα είναι εικαστικός καλλιτέχνις που εργάζεται κυρίως µε γλυπτικά µέσα. Πιστεύει πως οτιδήποτε κατασκευασµένο µπορεί να σπάσει και να ανακατασκευαστεί προκειµένου να σπάσει ξανά (ή τουλάχιστον έχει τη δυνατότητα). Είναι απόφοιτος του προγράµµατος MFA, The School of the Art Institute of Chicago, ΗΠΑ ως New Artist Society Trustees Merit scholar και του Μεταπτυχιακού Προγράµµατος «Ψηφιακές Μορφές Τέχνης» της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών. Έχει υπάρξει προσκεκληµένη εικαστικός: Fondation d’Entreprise Hermès (Παρίσι, Γαλλία), Skowhegan School of Painting and Sculpture (Νέα Υόρκη, ΗΠΑ), Yaddo Colony (Νέα Υόρκη, ΗΠΑ) και Salzburg International Academy (Σάλτσµπουργκ, Αυστρία). Εχει βραβευτεί µε τα Toby Devan Lewis Fellowship, Βραβείο Δέστε και Artworks Fellowship. Επιλεκτικά συνεργασίες περιλαµβάνουν: Οργανισµός ΝΕΟΝ, Ίδρυµα ΔΕΣΤΕ, κολεκτίβα 3 137, Μουσείο Μπενάκη, Alserkal Foundation (Ντουµπάι), Le Forum (Τόκυο), Palais de Tokyo, Werft 5 (Κολωνία) και Μπιενάλε της Αθήνας.
Το Marina Papazyan είναι καλλιτέχν@ και συγγραφε@. Συγκεντώνει µυθοπλασίες για τ@ ευατ@ τ@ µέσα από τη γραφή, την αφήγηση και την καταγραφή. Τα έργα τ@ βασίζονται στο σώµα, ως πηγή γραµµατικής όπου ο κόσµος γίνεται αντιληπτός και εκφράζεται κυρίως µέσω των πόρων, των κοιλοτήτων και των εντέρων. Τα κείµενα τ@ αντανακλούν µια κατακερµατισµένη αίσθηση του εαυτού, που διαχέεται µέσα από πολλαπλά κανάλια µε διαφορετικούς βαθµούς εξοµολόγησης και αντιφάσης, σπανιότητας και µεταµφίεσης. Πρόσφατη ατοµική έκθεση: Haemoglobins & Ants, poşe, Istanbul, 2021. Οµαδικές εκθέσεις: This Place in Yapı Kredi Kültür Sanat, Istanbul, 2021; Finding a Cure in Istanbul, Karşı Sanat – Yaklaşım Tüneli, Istanbul, 2021; Flesh & Bone, Operation Room, Istanbul, 2019.
H Εύη Σούλη κατάγεται είναι πτυχιούχος της Ανώτερης σχολής χορού ”Ραλλού Μάνου” (2007-2010). Έχει συνεργαστεί µε πολλούς ανθρώπους του χορού, του θεάτρου και άλλων τεχνών, όπως ο Χάρης Μανταφούνης, η Μαριέλα Νέστορα, η Αλίκη Καζούρη, η Κατερίνα Γιαννακοπούλου, ο Άγγελος Φρατζής, ο Γιώργος Κουµεντάκης, η Μαρίνα Δανέζη, ο Βασίλης Κεκάτος, η Εύα Βασλαµατζή και ο Πέτρος Κλαµπάνης. Επίσης είχε συµµετοχή σε φεστιβάλ και οργανισµούς όπως η Athens Biennale (2011), το Artogether festival (2011), το Athens video dance (2012), το Citrus festival (2013), το Θέατρο του Δρόµου (2013), το Ίδρυµα Θεοχαράκη, τη Στέγη Γραµµάτων και Τεχνών, το Μουσείο Μπενάκη (2016), το Δίκτυο για το Θέατρο στην Εκπαίδευση (2016). Είναι χορογράφος και σκηνοθέτις της οµάδας σύγχρονου χορού «ΣΤΕΡΕΟ ΝΕΡΟ» την οποία έχει ιδρύσει µαζί µε την χορεύτρια Κατερίνα Φώτη. Τελευταία δουλειά της οµάδας σε χορογραφία και σκηνοθεσία της ήταν το ”442, ένας αγώνας χωρίς σκορ” που πήρε µέρος στο 8ο φεστιβάλ νέων χορογράφων της Στέγης του Ιδρύµατος Ωνάση. Έχει επιµεληθεί τη κίνηση σε ταινίες µικρού µήκους, σε θεατρικές παραστάσεις και µουσικά βίντεο κλιπ.
Ο VASKOS είναι το καλλιτεχνικό δίδυµο των Βασίλη Νούλα και Κώστα Τζηµούλη. Ξεκίνησε στην Αθήνα το 2014. Ασχολείται µε την υβριδικότητα διερευνώντας παιχνιδιάρικα την έννοια της καλλιτεχνικής, ερωτικής και εθνικής ταυτότητας. Χρησιµοποιεί διάφορα µέσα: περφόρµανς, φωτογραφία, σχέδιο, βίντεο, κεραµικά και εκδόσεις. Ο VASKOS ασχολείται µε εφήµερα και καθηµερινά υλικά, συνοµιλεί µε µυθολογικές και ευρύτερα πολιτιστικές αναφορές, διεκδικεί µια παράδοση ελληνικότητας και διεθνούς πρωτοπορίας, επιδίδεται σε παιχνίδι λέξεων, αντικειµένων και ελεύθερων συνειρµών, δηλώνει ανοιχτά τον οµοερωτισµό του και την έλξη του για τις παράδοξες ταυτότητες.
Ο Βασίλης Νούλας είναι εικαστικός καλλιτέχνης και θεατρικός σκηνοθέτης, ιδρυτικό µέλος της θεατρικής οµάδας Nova Melancholía. Το έργο του έχει παρουσιαστεί στο Φεστιβάλ Αθηνών, στη Στέγη Ωνάση, στην Εθνική Λυρική Σκηνή, στη Μπιενάλε της Αθήνας, καθώς και σε καταλήψεις, διαµερίσµατα και αυτοδιαχειριζόµενους χώρους. Έχουν εκδοθεί πέντε βιβλία του µε ποιήµατα και µικρά πεζά. “Το θολάµι”, πρώτη ταινία µεγάλου µήκους, έκανε πρεµιέρα στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης 2019.
Ο Κώστας Τζηµούλης είναι εικαστικός. Έχει παρουσιάσει έξι ατοµικές εκθέσεις σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Βελιγράδι και Σεράγεβο. Από το 2014, είναι µέλος της θεατρικής οµάδας Nova Melancholia. Το 2019, µαζί µε τον Βασίλη Νούλα και την Γκίγκη Αργυροπούλου, ξεκίνησαν στην Αθήνα το ΟΧΤΩ, έναν χώρο έρευνας για τις τέχνες και την πολιτική.
