Το Μπαλέτο της Εθνικής Όπερας της Οδησσού και η διάσημη όπερα κουβαλούν μια ιστορία αιώνων, καθώς στη μακρόχρονη πορεία τους έχουν φιλοξενήσει έργα μεγάλων συνθετών όπως ο Πιοτρ Ίλιτς Τσαϊκόφσκι και ο Σεργκέι Ραχμάνινοφ.

Το Μπαλέτο της Εθνικής Όπερας της Οδησσού συνεχίζει την πορεία του με σεβασμό στην ιστορία του. Με δική του ακαδημία, αλλά και με μεταγραφές από διάσημα μπαλέτα των χωρών που αποτελούσαν τη Σοβιετική Ένωση, παραμένει από τα σπουδαιότερα μπαλέτα της Ανατολικής Ευρώπης. Κορυφαίοι χορευτές και χορογράφοι παρουσιάζουν κλασικές παραστάσεις με τις οποίες περιοδεύουν σε όλο τον κόσμο.

Στο πλαίσιο της φετινής ευρωπαϊκής περιοδείας τους θα επισκεφθούν και τη χώρα μας, με τη διάσημη παράσταση Η λίμνη των κύκνων, από τις 3 έως τις 5 Μαΐου 2019 στο Μέγαρο.

Η Λίμνη των κύκνων, το αριστούργημα του Τσαϊκόφσκι, είναι πιθανότατα το πιο αγαπημένο μπαλέτο όλων των εποχών. Το αντάζ, το πα-τε-ντε, η μεγάλη βαριασιόν της Οντέτ και ο χορός των μικρών κύκνων, αλλά και το σόλο του Μαύρου Κύκνου, απαιτούν από τους χορευτές τόσο υψηλή τεχνική που φθάνει στα ύψη της δεξιοτεχνίας.

Το παραμύθι στο οποίο είναι βασισμένο το μπαλέτο αφηγείται τις αισθηματικές περιπέτειες ενός νέου πρίγκιπα και μιας όμορφης κοπέλας, την οποία ένας κακόβουλος μάγος μεταμορφώνει σε λευκό κύκνο. Η πριγκίπισσα Οντέτ και οι φίλες της περνούν τη ζωή τους παγιδευμένες στη μορφή του κύκνου από τότε που τις μάγεψε ο μάγος Ρόθμπαρτ. Τα μάγια μπορεί να λύσει μόνο ο έρωτας, ο οποίος έρχεται με την όψη του ωραίου πρίγκιπα Ζίγκφριντ, που ορκίζεται να σώσει την Οντέτ. Ο μάγος αποπειράται να τον ξεγελάσει και να τον παντρέψει με την κόρη του Οντίλ, τον μαύρο κύκνο, που μοιάζει εκπληκτικά με την Οντέτ. Ο Ζίγκφριντ σύντομα αντιλαμβάνεται την παγίδα του μάγου, παίρνει στην αγκαλιά του την αγαπημένη του και πετούν μαζί για τον ουρανό.

Η σύνθεση ολοκληρώθηκε τη διετία 1875-1876. Η πρωτότυπη χορογραφία της ανήκει στον Julius Reisinger. Το αποτέλεσμα όμως δεν μάγεψε εξαρχής το κοινό… Στις 20 Φεβρουαρίου 1877 η Λίμνη των κύκνων κάνει αποτυχημένη πρεμιέρα στο Βασιλικό Θέατρο Μπολσόι στη Μόσχα. Αρκετά χρόνια αργότερα, έναν χρόνο μετά το θάνατο του Τσαϊκόφσκι, στις 15 Ιανουαρίου 1895, ανεβαίνει ξανά, στο θέατρο Μαριίνσκι της Αγίας Πετρούπολης, σε νέα χορογραφία των Μαριούς Πετιπά και Λεβ Ιβάνοφ. Και αποθεώθηκε… Το 1911 η παράσταση ανέβηκε για πρώτη φορά η εκτός Ρωσίας, και συγκεκριμένα στο Λονδίνο. Από τότε έχει ανέβει χιλιάδες φορές σε όλον τον κόσμο.

Το μπαλέτο της Εθνικής Όπερας της Οδησσού έχει την έδρα του σε ένα θέατρο-κόσμημα για την πόλη της Οδησσού, ένα μνημείο πολιτισμού με σπουδαία και μακρόχρονη ιστορία. Ονόματα μεγάλων συνθετών, κορυφαίων τραγουδιστών, αλλά διάσημων χορευτών και χορογράφων συμπεριλαμβάνονται στη λίστα των Μεγάλων που παρουσίασαν έργα τους εδώ.

Σπουδαίοι καλλιτέχνες όπως οι μπαλαρίνες  Άννα Πάβλοβα και Ισιδώρα Ντάνκαν και η μεγάλη ηθοποιός του θεάτρου Σαρά Μπερνάρ έχουν ανέβει στη σκηνή του και έχουν εντυπωσιαστεί από το υπέροχο αυτό θέατρο, ενώ το περιοδικό Forbes πρόσφατα το χαρακτήρισε το σημαντικότερο αξιοθέατο της Ανατολικής Ευρώπης.

Το κτίριο της Κρατικής Όπερας της Οδησσού κτίστηκε το 1809 και έναν χρόνο αργότερα, στις 10 Φεβρουαρίου 1810, φιλοξένησε την πρώτη του παράσταση.

Το 1814 η πόλη και το θέατρο ζουν την ίδρυση της Φιλικής Εταιρίας, η σημαντικότερη από τις μυστικές οργανώσεις που σχηματίστηκαν για την προετοιμασία επανάστασης για την απελευθέρωση των Ελλήνων από την Οθωμανική Αυτοκρατορία. Στην Πλατεία Ελλήνων, στο κτίριο επί της παρόδου Κράσνι 18, συνεδρίαζαν τα μέλη της Φιλικής Εταιρείας και στις μέρες μας στεγάζεται το Μουσείο της Φιλικής Εταιρείας.

Δυστυχώς, μια πυρκαγιά το 1873 κατέστρεψε το κτίριο. Οι εργασίες για την ανακαίνισή του κράτησαν περίπου δεκατέσσερα χρόνια, και την 1η Οκτωβρίου 1887 ήταν και πάλι έτοιμο να ανοίξει τις πόρτες του στο φιλότεχνο κοινό. Τέσσερις γλύπτες και δύο ζωγράφοι εργάστηκαν σκληρά για να δώσουν στην Όπερα της Οδησσού την εμφάνιση που έχει μέχρι και σήμερα. Επιπλέον, το θέατρο ήταν από τα λίγα κτίρια σε ολόκληρη την πόλη που χρησιμοποιούσε ηλεκτρικό ρεύμα και έτσι έμενε φωταγωγημένο τη νύχτα. Το αποτέλεσμα ήταν εκπληκτικό: η Όπερα της Οδησσού κέρδισε αμέσως τις εντυπώσεις και θεωρήθηκε ένα θαύμα αρχιτεκτονικής, καθώς, μετά τη Σκάλα του Μιλάνου, ήταν το μεγαλύτερο κτίριο όπερας και σίγουρα από τα ωραιότερα.

Χορογραφία: Μαριούς Πετιπά και Λεβ Ιβάνοφ

Διάρκεια: Δύο ώρες μαζί με διάλειμμα