Φεγγίτες χρειαζόμαστε όταν απέξω κάποιο φως πρέπει να ’ρθει μέσα μας να μπει. Κι απ’ το σκοτάδι κάπως, κάπως να μας βγάλει. Ή και στο ημίφως να μας βάλει.
Μα φεγγίτες δεν είναι μόνο εκείνα τα γνωστά μικρά παράθυρα, συχνά μάλιστα με σχήματα παράξενα στους τοίχους ν’ ανακλώνται. Φεγγίτες είναι καθετί που απ’ εκεί κάτι άλλο μπορεί να νομίσουμε πως βλέπουμε. Ένα παλιό χαρτί, ένας ήχος, ένας δισταγμός, ενός δρόμου η στροφή.
Όλα αυτά μπροστά σε διερωτήσεις διάφορες μπορούνε να μας φέρουνε. Και τις οριστικές τις απαντήσεις σε δύσκολη θέση να τις βάλουνε.
Μ’ αυτήν τη διευκρίνιση θα ’θελα να πω πως και τα ποιήματά μου δεν είναι αποκομμένα από τα άλλα μου βιβλία, που για το Πανεπιστήμιο έκαμα. Και πού, σε αυτά, τα απόλυτα και τα προφανή προσπάθησα να αποφύγω.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Γιάννης Μεταξάς
Ο Γιάννης Μεταξάς, ομότιμος καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης, ιδρυτής του Εργαστηρίου Πολιτικής Επικοινωνίας του Πανεπιστημίου Αθηνών και τακτικό μέλος της Ευρωπαϊκής Διακλαδικής Ακαδημίας των Επιστημών (Académie Européenne Interdisciplinaire des Sciences), έχει δημοσιεύσει πλήθος επιστημονικών βιβλίων και τις ποιητικές συλλογές Κατά καιρούς (Γαβριηλίδης, 2011) και Μετά όμως, μετά… (Ίκαρος, 2017).
