Η Νίκη Νικολαΐδη ενδιαφέρεται για την έννοια του χρόνου, ανατρέχοντας σε όψεις από παλιά οικογενειακά άλμπουμ.  Ταξιδεύει πίσω στον χρόνο και ανασύρει μνήμες από την παιδική της ηλικία.

Η καλλιτέχνις κεντά τις αναμνήσεις, επιλέγοντας για μέσο έκφρασής της την πρόκληση της χειροναξίας μέσα από τη συμβολική και επίπονη διαδικασία του κεντήματος. Με την βελόνα αναπαριστά προσωπικές ιστορίες.

Ο θεατής καλείται να βιώσει την ώσμωση ενός σύγχρονου έργου τέχνης που συνδιαλέγεται με την ποπ κουλτούρα και τις εκφάνσεις της, μέσα από το Ναΐφ και το υψηλό ταυτόχρονα.