Ο Δώρος Δημοσθένους με τη συνοδεία πενταμελούς ορχήστρας μέσα από την εγγενή αντίφαση ενός τελευταίου ποτού, που δεν είναι ποτέ τελευταίο, αφήνει τις μουσικές και τα τραγούδια να ξεδιπλώσουν τις δικές τους σκοτεινές ή φωτεινές ιστορίες μέσα από μία διαφορετική μουσική προσέγγιση…
Μια ιστορία που διαδραματίζεται σε ένα μπαρ είναι ταυτόχρονα και μια ιστορία για το ίδιο το μπαρ. Η ιστορία ενός αφηγητή ανάμεσα σε δύο επιθυμίες: Να παρατείνει την παραμονή του στο μπαρ μ’ ένα τελευταίο ποτό για το δρόμο ή να ξαναγυρίσει στη ζωή του, τη σχέση του, την κάθε μέρα του. Κι εκεί αρχίζει να ξετυλίγει τα όνειρα και τις αγωνίες του, μέσα από μια διαδοχή διαφορετικών τραγουδιών.
Η παράσταση πλαισιώνεται από οπτικοακουστικό υλικό, το οποίο παρεμβάλλεται, έρχεται και φεύγει, χωρίς να χάνεται η αίσθηση της κεντρικής διάστασης που έχουν τα τραγούδια, ο ερμηνευτής και οι μουσικοί, υποβάλλοντας το κυρίαρχο θέμα της αμφιθυμίας που διαρκώς παρατείνεται με ένα τελευταίο, για το δρόμο.
