Την Τετάρτη 15 Οκτωβρίου 2014 και ώρα 8:00μ.μ. εγκαινιάζεται στην Titanium Yiayiannos Gallery η ατομική έκθεση ζωγραφικής του Νίκου Τσαρουχά με τίτλο «Crocodilia», η οποία θα διαρκέσει έως και την Κυριακή 2 Νοεμβρίου 2014.
Λίγα λόγια για την έκθεση από τον καλλιτέχνη:
Η σειρά των έργων έχει να κάνει με την εξέλιξη και πώς αυτή καμιά φορά σταματάει όταν μία δοκιμή της φύσης είναι επιτυχημένη.
Στην προκειμένη περίπτωση προσπαθώ να επεξεργαστώ την εικόνα του αλιγάτορα, μιας χαρακτηριστικής περίπτωσης είδους ζώου που θεωρείται από τα πλέον επιτυχημένα, αφού έχει καταφέρει να μείνει σχεδόν απαράλλακτο εδώ και 200 εκατομμύρια χρόνια, από την εποχή των δεινοσαύρων μέχρι και σήμερα.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Μέσα από αυτά τα ζωγραφικά έργα θέλω να παρουσιάσω το τρίπτυχο της επιτυχίας του:
– Καμουφλάζ: Το ζώο γίνεται ένα με το χώρο, με το περιβάλλον του. Κανένα ζώο και κανένα ον γενικότερα, δεν θα έπρεπε να το βλέπουμε μεμονωμένο αλλά σαν τμήμα του ευρύτερου περιβάλλοντός του. Παρ’ όλη όμως τη διάθεση για παραλλαγή, προσπαθώ να αγγίζω το περίγραμμα σαν μια μονοκοντυλιά που δηλώνει πως ταυτόχρονα ο καθένας μας πρέπει να κρατάει και την ταυτότητά του, το “είναι” του που τον κάνει ξεχωριστό.
– Υπομονή: Κατά την διάρκειά της όλα μπλέκονται σε μια πανδαισία χρωμάτων εξωτικών, ενός καμουφλαρισμένου αλιγάτορα αλλά χρωμάτων πιο ονειρικών και αλληγορικών, πολλές φορές ανόθευτων και απαράλλακτων όπως απαράλλακτο έμεινε και το είδος εδώ και εκατομμύρια χρόνια. Χρώματα με ένταση που δείχνουν τη δύναμη της φύσης.
– Αιφνιδιασμός: Κάποια στιγμή έρχεται και η ώρα της κορύφωσης. Χαρακτηριστική η αίσθηση της κίνησης σαν να ξεπροβάλλει μια μορφή από το πουθενά κι εγώ να προσπαθώ να βρω ίχνη περιγράμματος ενώ η μορφή τείνει να εξαφανιστεί μέσα στην κίνηση σαν να διαδραματίζεται η σκηνή ακριβώς μπροστά μου κι εγώ να μπορώ να την αγγίξω. Τινάγματα, παφλασμοί νερών, σαν να μιμούμαι τον τρόπο που γίνονται αυτά στην πραγματικότητα και όχι τόσο την εικόνα τους,
Σε γενικές γραμμές είναι σαν ένα προσωπικό μου «σαφάρι» σε πλάσματα αξιοθαύμαστα που μας βοηθούν να ανατρέξουμε σε πρωτόγονες συμπεριφορές, να ρίξουμε μια ματιά στο ίδιο μας το παρελθόν, όσο αστείο κι αν ακούγεται αυτό, προσπαθώντας να διεισδύσω στον τρόπο σκέψης, στο μυαλό του ζώου. Ο παραλληλισμός, συχνά, με τις ανθρώπινες συμπεριφορές είναι μοιραίος. Όταν μέσο επιβίωσης γίνεται η σκοπιμότητα και όχι πάντα η εντιμότητα το τίμημα είναι η αλλοτρίωση της ανθρώπινης ψυχής, το «καμουφλάζ» και τα ψεύτικα προσωπεία. Με όπλο τα κροκοδείλια δάκρυά τους θέλουν να ξεγελάσουν για να επιβιώσουν και να προκαλέσουν στους άλλους τα επιθυμητά για τους ίδιους αισθήματα. Ταυτόχρονα με αφορά η αφύπνιση οικολογικών συναισθημάτων και περιβαλλοντικής συνείδησης.
