Υπάρχει σύνδεση μεταξύ της γλώσσας που μιλάμε και του τρόπου που συμπεριφερόμαστε; Η Ευαγγελία Κολύρα μάς καλεί σε μια διαδραστική, μακράς διάρκειας περφόρμανς, σε ένα πρωτότυπο εγχείρημα όπου ο χορός συναντά την ποικιλομορφία της γλώσσας. Μια παράσταση για όσα μπορεί να «πει» ο χορός και να «χορέψει» η γλώσσα.
Η Ευαγγελία Κολύρα συστήθηκε στο ελληνικό κοινό μέσα από το 3o Φεστιβάλ Νέων Χορογράφων, με το έργο 10.000 λίτρα – ένα παράδοξο σκηνικό πείραμα γύρω από τη λειτουργία της αναπνοής και το ανθρώπινο σώμα ως μέσο επικοινωνίας.
Στη νέα δουλειά της, με τίτλο code bend time, ερευνά μέσα από μια διαδραστική, μακράς διάρκειας περφόρμανς την ποικιλομορφία των πολιτισμικών στοιχείων που κουβαλά η ίδια η γλώσσα. Η χορογράφος, λαμβάνοντας υπόψη της «όσα μπορούν να κάνουν οι λέξεις», αναζητά τα σημεία επαφής προφορικού λόγου και κίνησης, την αλληλεπίδρασή τους και, εν τέλει, τον διάλογο ανάμεσα στην εκφραστικότητα του σώματος και την κινητικότητα της γλώσσας.
Το κοινό, καθοδηγούμενο από παρτιτούρες, εκφωνεί τις οδηγίες της χορογράφου, οι οποίες στη συνέχεια μεταγράφονται από την ίδια σε κίνηση. Το παιγνιώδες και ευφάνταστο αυτό κινητικό πείραμα είναι ανοιχτό σε θεατές κάθε ηλικίας, αλλά και στην «προσωπικότητα» κάθε φωνής. Αν η καθημερινή γλώσσα αποτελεί ένα ζωντανό σύστημα που «ενσωματώνει» διαρκώς νέα χαρακτηριστικά και εμπλουτίζεται από τους ίδιους τους ανθρώπους που την χρησιμοποιούν, τι συμβαίνει με εκείνα τα στοιχεία της που μεταφράζονται σε κινητικές δράσεις; Πώς μπορούν να χρησιμοποιηθούν μια σειρά μη λεκτικών παραγόντων, όπως οι διακυμάνσεις της φωνής (τόνος, ύψος, παύσεις κ.ο.κ.) και οι φωνοποιήσεις (γέλιο, κλάμα, κραυγές κ.ο.κ.) ως πρωτογενές υλικό για σύνθεση; Η Κολύρα δημιουργεί ένα περιβάλλον φιλικό προς την ανταλλαγή εμπειριών, όπου οι δράσεις ερμηνευτή και κοινού δεν διαχωρίζονται απόλυτα, φωτίζοντας μέσα από απροσδόκητες συναντήσεις τις άλλοτε χιουμοριστικές και άλλοτε σκοτεινές πλευρές του ανθρώπινου ψυχισμού.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Συντελεστές
Σύλληψη-Ερμηνεία: Ευαγγελία Κολύρα
Σκηνικά-Κοστούμια: Λίνα Μότσιου
Σχεδιασμός Φωτισμού: Μαρία Γοζαδίνου
Graphic Design: Χάρης Λαγκούσης
Βοηθός Ενδυματολόγου: Αλεξάνδρα Γιαννακανδροπούλου
Artwork: Ελένη Τωμαδάκη
Ανάθεση των: Dance4 και Lace Market Gallery
Συμπαραγωγή: Στέγη Ιδρύματος Ωνάση και Dance4
Με την υποστήριξη: Siobhan Davies Studios
Με την υποστήριξη κρατικής χρηματοδότησης από το National Lottery (Εθνικά Λαχεία) μέσω του Arts Council England (Συμβούλιο Τεχνών Αγγλίας)
Ευχαριστίες: Ελένη Παπαϊωάννου, Γεράσιμος Παύλου, Ρεβέκκα Γιαννάκη
Διαβάστε περισσότερα
Η δουλειά της Ευαγγελίας Κολύρα τοποθετείται εντός και εκτός θεατρικής σκηνής. Η ίδια αρέσκεται να πειραματίζεται με τις προσλαμβάνουσες του θεατή, μεταφέροντας τη δουλειά της σε γκαλερί, μουσεία, εκπαιδευτικά ιδρύματα και άλλους χώρους όπου ενθαρρύνεται η συμμετοχή του κοινού και η αλληλεπίδραση με τα τεκταινόμενα της παράστασης.
Ήδη από το προηγούμενο έργο της, 10.000 λίτρα, έγινε σαφές το ενδιαφέρον της γύρω από την επιτελεστικότητα και τη σωματικότητα της γλώσσας. Η χορογράφος, έχοντας κάνει σπουδές φιλολογίας-γλωσσολογίας στο ΕΚΠΑ, ήταν αναπόφευκτο να στραφεί στη δυναμική της προφορικότητας του λόγου και να εμβαθύνει στον τρόπο που αλληλεπιδρά με την κίνηση ή, γενικότερα, με σωματικές καταστάσεις.
Η συνεργασία της με δημιουργούς όπως η Marina Abramović, ο Tino Sehgal και ο Willi Dorner (τον οποίο είχαμε την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε στην Αθήνα, με την περιπατητική περφόρμανς bodies in urban space στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Dancing Athens που διοργάνωσε η Στέγη το 2016) προφανώς έχει επηρεάσει θετικά τη νεαρή δημιουργό, η οποία φαίνεται να αξιοποιεί τις γόνιμες διασταυρώσεις της καλλιτεχνικής περφόρμανς και του χορού.
Ο J. L. Austin και μια ομάδα φιλοσόφων που έγιναν γνωστοί με την ονομασία Ordinary language philosophers (φιλόσοφοι της κοινής ή καθημερινής γλώσσας) ασχολήθηκαν με τις γλωσσικές πράξεις ή τα ομιλιακά ενεργήματα, δηλαδή το πώς οι άνθρωποι καταφέρνουν να κάνουν «πράγματα» με τις λέξεις. Ο Ώστιν και η ομάδα του παρατήρησαν ότι οι συνηθισμένοι άνθρωποι καταφέρνουν να επικοινωνήσουν πολύ αποτελεσματικά και χωρίς μεγάλα προβλήματα με τη γλώσσα «έτσι όπως είναι». Αντί, λοιπόν, να προσπαθούμε να εξαλείψουμε τις ατέλειες της γλώσσας, υποστήριξε ότι πρέπει να προσπαθήσουμε να καταλάβουμε πώς οι άνθρωποι τα καταφέρνουν τόσο καλά με τη γλώσσα (έτσι όπως είναι).
Ο Ώστιν διατύπωσε τον συλλογισμό ότι υπάρχουν περισσότερα πράγματα στη γλώσσα από τη σημασία των λέξεων και των φράσεών της· επομένως, δεν χρησιμοποιούμε απλώς τη γλώσσα για να πούμε πράγματα (να κάνουμε δηλώσεις), αλλά για να κάνουμε πράγματα (να επιτελέσουμε πράξεις). Ήταν αυτή του η άποψη που τελικά τον οδήγησε σε μια θεωρία που εξετάζει τι είδους πράγματα κάνουμε όταν μιλάμε, πώς τα κάνουμε και πώς οι πράξεις μας μπορεί να «επιτύχουν» ή να «αποτύχουν».
Φωτογραφία: Artwork © Ελένη Τωμαδάκη
