Μία γυναίκα επιστρέφει στο παρελθόν, σε ένα σπίτι δίπλα στη θάλασσα. Φωτογραφίες, αναμνηστικά από διακοπές, κοχύλια, ένα νεκρό ψάρι, συνθέτουν το άλμπουμ των προσωπικών της αναμνήσεων.

Μια multimedia αφήγηση για τη ζωή, τη μνήμη, την απώλεια του εαυτού, την απώλεια  των άλλων. Και η κάθαρση έρχεται με τη δύναμη του νερού, σε μία παρἀσταση για τον αέναο κύκλο της ζωής που μοιάζει με κινηματογραφικό φιλμ και μουσική συναυλία.

Βίντεο, μουσική και ήχος, είναι πρωτότυπα υλικἀ. Λήψεις πλάνων από τον ελληνικό βυθό, ηχογραφημένοι ήχοι θάλασσας και γλάρων, αστερίες και κοράλια μέσα σε νερό, είναι η προσωπική ματιά της Violet Louise που συνθέτει επί σκηνής τον ποιητικό κόσμο του Γιώργου Βέλτσου.

Και η ποίηση; ‘Ισως η μοναδική καταφυγή, η μόνη απάντηση στη μεταφυσική αγωνία της ύπαρξης. «Στο τέλος και αυτής της ημέρας, το μεγάλο παγοθραυστικό της Ησυχίας από το παράθυρο του Βοριά με τον θλιμμένο ιπτάμενο. Εισβάλλει. Σπάει τη ζέστη. Το δικό μου ταξίδι στο δωμάτιο. Η ανοδική μου πλεύση από τα χαρτιά στη νύχτα, πριν πάω να συναντήσω τα μούτρα του. Αύγουστος μήνας στη Μύκονο. Πόσο ακόμα δικός μου; Πόσο Αύγουστος;»

Ταυτότητα παράστασης

Κείμενο: Γιώργος Βέλτσος
Σύλληψη, σκηνική σύνθεση ,μουσική, ηχητικός & οπτικός σχεδιασμός: Violet Louise
Συνεργάτης στην εικονοληψία: Παναγιώτης Γούμπουρος
Βίντεο από το βυθό, συνεργάτης στον οπτικό σχεδιασμός: Bασίλης Κουντούρης, Studio19
Φωτιστικός σχεδιασμός: Aπόστολος Κουτσιανικούλης


Διαβάστε επίσης:

Το Μαύρο Κουτί ανοίγει στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης