Ο τίτλος Armine, Sister προέρχεται από την προσφώνηση μιας επιστολής χωρίς διεύθυνση παραλήπτη, καταδικασμένης να περιπλανιέται στον χρόνο και στον χώρο.
Μια παράσταση σταθμός στη σύγχρονη πορεία του Ινστιτούτου Γκροτόφσκι, που έρχεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα. Έχει παρουσιαστεί σε δεκάδες φεστιβάλ σε ολόκληρο τον κόσμο και έχει αποσπάσει διθυραμβικές κριτικές. Μια μυσταγωγία που αφήνει ανεξίτηλο αποτύπωμα στον θεατή.
Στο πλαίσιο του μέλλοντος μετά το Άουσβιτς, που οραματίστηκε ο Theodor W. Adorno για την ποίηση, την τέχνη και την παιδεία, θα θέλαμε να ρωτήσουμε: «Υπάρχει πιθανότητα ο 21ος αιώνας να μην γίνει αιώνας της άγνοιας;» Στο νέο μας έργο αναρωτιόμαστε για την Ευρώπη, πεπεισμένοι ότι η Ευρώπη είναι ένα ερώτημα που αγγίζει την ιστορία, την ταυτότητα, την αξιοπρέπεια. Μια από τις βασικές ιδέες του Armine, Sister είναι η διαχείριση των ιστορικών ταμπού και αναληθειών, σε αντιπαράθεση με το καθήκον κατάθεσης της αλήθειας.
Στο διάστημα ετοιμασίας της παράστασης, συχνά επικαλούμασταν την «Φούγκα του Θανάτου» του Paul Celan, όπου δολοφόνοι και θύματα ονειρεύονται στον ίδιο χώρο. Όπως ο χώρος ενός ονείρου, έτσι και ο χώρος της παράστασης / σεάνς της μνήμης κατοικείται από χιλιάδες όντα. Το Armine, Sister εξετάζει πόσο οδυνηρό ενδέχεται να είναι το να είναι κάποιος φορέας αναμνήσεων. Επίσης αποτελεί μια απόπειρα να ταυτοποιήσουμε / ορίσουμε τη θέση μας σε σχέση με τις προηγούμενες γενιές και να καταλάβουμε ποιοι είμαστε—εμείς, που πάντα στεκόμαστε στην άλλη μεριά της μνήμης, όπως στην άλλη μεριά της κάμερας. Βλέπουμε την ιστορία μέσα από μια χαραμάδα, διακρίνοντας μόνο ένα ίχνος, μια σκιά, μια σκέψη.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Για την παράσταση Armine, Sister, αποφασίσαμε να εξερευνήσουμε τις μοναδικές παραδόσεις της Ανατολίας, βασισμένοι στις φωνητικές ικανότητες της ομάδας μας, που καλλιεργούνται πάνω από δέκα χρόνια και προκύπτουν από την πείρα μας στην ερμηνεία πολυφωνικών τραγουδιών. Στο έργο συμμετέχουν μουσικοί από διάφορες μουσικές παραδόσεις της Μικράς Ασίας, της Ανατολίας και του Ιράν, τους οποίους γνωρίσαμε στις αποστολές μας: ο γεννημένος στο Βαν Dengbej Kazo, Κούρδος· ο Αρμένιος Murat Inclinalca, πρωτοψάλτης στην εκκλησία του Αγίου Γρηγορίου του Φωτιστή στην Κωνσταντινούπολη· οι αδερφές Mahsa και Marjan Vahdat, από την Τεχεράνη· και ο Vahan Kerovpyan, συνθέτης και κρουστός, Αρμένιος γεννημένος στο Παρίσι. Επίσης συνεργαζόμαστε με την τραγουδίστρια Virginia Pattie Kerovpyan και την τραγουδίστρια και κρουστή Selda Ozturk, που μένει στην Κωνσταντινούπολη. Κύριος συνεργάτης μας για το Armine, Sister είναι ο Aram Kerovpyan, γεννημένος στην Κωνσταντινούπολη και πρωτοψάλτης του αρμενικού καθεδρικού ναού στο Παρίσι.
Σημείωμα σκηνοθέτη
Το έργο Armine, Sister παραμένει μια σεάνς όπου δεν επικαλούμαστε, αλλά μας επικαλούνται. Χρειάστηκε να τελειώσω την εκτέλεση για να δημιουργήσω την αρχική υπόθεση ότι μια φωνή, που αποτελεί το κυρίως μέσο της παράστασης, θα μας επέτρεπε να ακούσουμε τη φωνή αυτών που είναι καιρό πεθαμένοι. Ήταν απλά μια καλλιτεχνική εικασία; Ήταν αλήθεια ότι μια τέτοια υπόθεση θα γνώριζε γνήσια επιβεβαίωση, ως αποτέλεσμα του φαινομένου να μοιραζόμαστε τραγούδια, στοιχεία μιας ζωντανής αρμενικής παράδοσης; Έχω ακράδαντη πεποίθηση ότι αυτοί που έφυγαν μας μίλησαν με τη σιωπή τους, την οποία εμείς ανακαλέσαμε και παραβιάσαμε με το τραγούδι. Θυμάμαι που, διασχίζοντας την Ανατολία, μπήκαμε σε μια ερειπωμένη εκκλησία όπου κάποτε αντηχούσαν αυτά τα τραγούδια, αγγίξαμε το χώμα στο δάπεδο και φοβόμασταν να αναρωτηθούμε αν είχαμε το δικαίωμα να ταράξουμε αυτή τη γαλήνη. Γνωρίζοντας ότι η ίδια η παρουσία μας αποτελεί ένα είδος διασταύρωσης, κατανοήσαμε ότι δεν έχουμε δικαίωμα να σιωπήσουμε. Η μουσική μας χειρονομία προϋποθέτει παραβίαση της σιωπής και της γαλήνης, για να ακούσουμε ακόμα μια φορά τη φωνή του παρελθόντος. Δεν θα μας πει μια συγκεκριμένη ιστορία, δεν θα φέρει η ίδια ψυχικά τραύματα. Αντιθέτως, θα είναι μια φωνή ζωηρή, γεμάτη από τον αντίλαλο της αξιοπρέπειας και της ταυτότητας εκείνων που έφυγαν, και που κανείς πια δεν αναφέρει τα ονόματά τους. Αρκούσε να κάνουμε σ’ αυτούς αριθμητικές, γεωγραφικές, ημερολογιακές αναφορές, ή μήπως ήταν καλύτερο να τους αφήνουμε σιωπηλούς; Η τέχνη μάς επιτρέπει να ζωντανεύουμε αυτή τη σιωπή, ώστε να ακουστεί για άλλη μια φορά.
Jarosław Fret
Συντελεστές
Ηθοποιοί / μουσικοί: Davit Baroyan, Ditte Berkeley, Przemysław Błaszczak, Alessandro Curti, Jarosław Fret, Murat Içlinalça, Dengbesz Kazo, Aram Kerovpyan, Vahan Kerovpyan, Kamila Klamut, Aleksandra Kotecka, Simona Sala, Orest Sharak, Mahsa Vahdat, Marjan Vahdat, Tomasz Wierzbowski
Υπεύθυνος modal song studio: Aram Kerovpyan
Φωνητική συμβολή: Virginia Pattie Kerovpyan
Φωτισμός: Maciej Mądry
Μουσική δραματουργία, εγκατάσταση, σκηνοθεσία: Jarosław Fret
– Η παράσταση είναι ακατάλληλη για θεατές κάτω των 15 ετών
