Βασιλικό Θέατρο

Ταυτότητα Χώρου

Το Βασιλικό Θέατρο χτίστηκε το 1940 από τον αρχιτέκτονα και πολεοδόμο Κωνσταντίνο Δοξιάδη και αρχικά προοριζόταν για τη θερινή σκηνή του Εθνικού Θεάτρου στη Θεσσαλονίκη, γρήγορα όμως αποφασίστηκε να λειτουργήσει ως χειμερινή σκηνή. Τον Ιούλιο του 1940 έγιναν τα εγκαίνια του θεάτρου με το ανέβασμα του σεξπηρικού έργου Ριχάρδος ο Γ’ με πρωταγωνιστή τον Αλέξη Μινωτή. Κατά τη διάρκεια της Κατοχής στέγασε αρχικά διάφορες πολιτιστικές εκδηλώσεις των γερμανικών αρχών και από το 1943 αποτέλεσε την έδρα του Κρατικού Θεάτρου Θεσσαλονίκης.

Το 1961/62 αποτέλεσε για μικρό χρονικό διάστημα την πρώτη έδρα του ΚΘΒΕ, η οποία μεταφέρθηκε στο θέατρο της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών καθώς το Βασιλικό Θέατρο κρίθηκε ακατάλληλο εξαιτίας των φθορών που είχε υποστεί. Κατά τα χρόνια που ακολούθησαν χρησιμοποιήθηκε ως χώρος για πρόβες αλλά και για την αποθήκευση υλικών με συνέπεια σταδιακά να εγκαταλειφθεί. Το 1986 έγιναν εργασίες συντήρησης με ευκαιρία τη διεξαγωγή της 2ης Biennale Νέων Καλλιτεχνών Ευρωπαϊκών Χωρών της Μεσογείου και έπειτα το κτίριο αποτέλεσε μια από τις σκηνές του ΚΘΒΕ. Το 1996 ξεκίνησε η ανέγερση νέου κτιρίου, το οποίο εγκαινιάστηκε το 2000.

Το νέο κτίριο αποτελεί τη μόνιμη έδρα του ΚΘΒΕ, διαθέτει σκηνή πολλαπλών χρήσεων (κατάλληλη για παραστάσεις, συναυλίες, κινηματογράφο κλπ), αίθουσα υποδοχής, φουαγιέ καθώς και διάφορες αίθουσες που χρησιμοποιούνται για διάφορες εκδηλώσεις όπως εκθέσεις, συνέδρια, ομιλίες κλπ.[1] Στο Βασιλικό Θέατρο στεγάζεται η βιβλιοθήκη του ΚΘΒΕ: έχει έκταση περίπου 60 τ.μ. και διαθέτει αναγνωστήριο