Μέσα από μια ασκητική διαδικασία, ο Αντώνης Καπνίσης διασταυρώνει τη ζωγραφική με τις τεχνικές του σχεδίου και της χάραξης, θέτοντας ερωτήματα για τα όρια και τις δυνατότητες της ίδιας της εικαστικής πράξης.
Μεγάλων διαστάσεων σχέδια σε χαρτί και μικρά ακρυλικά σε ξύλο συγκροτούν ένα οπτικό σύμπαν, το οποίο καλεί τον επισκέπτη να εισέλθει. Είτε πρόκειται για ανοίκεια τοπία με αρχιτεκτονικές συνθέσεις, είτε για ουτοπικές κατασκευές με αινιγματικούς λαβυρίνθους και αλλόκοτες πτυχώσεις, στον ασπρόμαυρο κόσμο του Καπνίση κυριαρχούν η αμφισημία και η αμφιθυμία.
Εν τέλει, με την έκθεση Raft ο Έλληνας εικαστικός επιχειρεί να καταδείξει ότι η ζωγραφική είναι μια πρωτίστως πνευματική και διανοητική διαδικασία· μια διαδικασία με την οποία διερευνά φιλοσοφικά και οντολογικά ζητήματα, πάνω στα οποία ο θεατής καλείται να αναστοχαστεί.
