To IPFF ξεκίνησε – αν θυμάμαι καλά – το 2010… Ο χρόνος, όσο μεγαλώνεις, ξεθωριάζει και μπερδεύεται και δεν έχει τόση σημασία όπως κάποτε, γι’ αυτό επιλέγω να μην ανατρέχω στο αρχείο κάποιες φορές αλλά να αφήνω την αίσθηση που μου έχουν αφήσει τα πράγματα να ορίζει τις προθέσεις μου.

Ξεκίνησε σαν In Progress Festival χωρίς το Feedback στον τίτλο του, αλλά με αυτόν το συγκεκριμένο σκοπό: να καλύψει ένα κενό που εντοπίσαμε τότε σε σχέση με το άνοιγμα της δημιουργικής διαδικασίας του καλλιτέχνη στο κοινό, το γόνιμο διάλογο μεταξύ κοινού και δημιουργού και την εκπαίδευση του κοινού στη θέαση.

Το ίδιο το Φεστιβάλ βρίσκεται από τότε μέχρι σήμερα σε μια συνεχόμενη δημιουργική διαδικασία και κάθε χρόνο αναπροσαρμόζεται, εξελίσσεται, οπισθοχωρεί, μένει στάσιμο, αλλάζει, προχωράει και μετουσιώνεται σε κάτι νέο, ανοιχτό και μετέωρο κάθε φορά.

Όλα αυτά τα χρόνια έχει φιλοξενήσει δεκάδες δημιουργούς του χορού, του θεάτρου και των εικαστικών. Δημιουργούς νέους, δημιουργούς μεγαλύτερους, έμπειρους ή πρωτόβγαλτους. Είναι ένα Φεστιβάλ μικρού βεληνεκούς και ακόμη μικρότερου budget, το οποίο ως τώρα βασίζεται στο κέφι και τη γνώση των ανθρώπων που το διοργανώνουν και το υλοποιούν.

Από πέρυσι, έχει ξεκινήσει μια συνεργασία με το Χρήστο Πολυμενάκο*, performance writer κι ερευνητή, έναν από τους πρώτους ανθρώπους που στελέχωσαν τον Κινητήρα στα γεννοφάσκια του πριν είκοσι και βάλε χρόνια.

Στόχος μας είναι να παραμείνει ένα ανοιχτό Φεστιβάλ για όλους τους δημιουργούς, όπου το τελικό αποτέλεσμα έχει λιγότερη σημασία απ’ τη διαδικασία και αυτό γιατί μόνο μέσα από τη δημιουργική διαδικασία μπορούμε να ελπίζουμε σε ένα μελλοντικό γνήσιο και βαθύ καλλιτεχνικό αποτέλεσμα.

Ταυτόχρονα, το να δουλεύουμε ως θεατές τον τρόπο με τον οποίο βλέπουμε τις παραστάσεις και πως πλαισιώνουμε την άποψή μας, είναι κατά τη γνώμη μου πολύ σημαντικό για τη διαμόρφωση μιας δίκαιης – εν γένει – κοινωνίας.

Ο Κινητήρας θέλει να παραμένει φωλιά για τους καλλιτέχνες που είναι ανοιχτοί στην εξερεύνηση των άπειρων δυνατοτήτων τους, σε αυτούς που αυτοαναιρούνται και τολμούν αδιάκοπα το νέο ανεξάρτητα από τη βιολογική τους ηλικία. Φέτος, η ιδέα της Αναγέννησης φιλτράρει κάθε έμπνευσή μας και μέσω αυτής θέλει να τονώσει το ηθικό της κοινότητας στην οποία απευθυνόμαστε.

Info:

Η Αντιγόνη Γύρα είναι δημιουργός παραστάσεων χορού και θεάτρου, βίντεο αρτ και μάνα τριών παιδιών. Είναι αριστούχος απόφοιτος του LABAN CENTRE LONDON απ΄όπου απέσπασε το Βραβείο Χορογραφίας Αποφοίτων το 1993. Το 1996 ίδρυσε την ομάδα ΚΙΝΗΤΗΡΑΣ χοροθέαμα (kinitiras.com) με την οποία έχει χορογραφήσει πλειάδα έργων έως σήμερα κι έχει οργανώσει σεμινάρια και εκπαιδευτικές διαλέξεις για θέματα χορού και θεάτρου. Το 1995 κέρδισε το Β’ Βραβείο Νέων Χορογράφων Ραλλού Μάνου με το έργο «Τα παραμύθια που Μεγάλωσες, Μεγάλωσαν». Έργα της έχουν παρουσιαστεί στην Ελλάδα και το εξωτερικό.

Το Δεκέμβριο του 2008 δημιούργησε το πρώτο residency centre για παραστατικές τέχνες στην Ελλάδα, το Κινητήρας studio (www.kinitirastudio.com) μαζί με τη Βίκυ Αδάμου και τη Φλώρα Καλομοίρη. Το 2015 ξανασύστησε τον Κινητήρα ως Καλλιτεχνικό Δίκτυο Παραστατικών Τεχνών (www.kinitiras.com) κι έφτιαξε με πολυπληθή ομάδα επαγγελματιών κι ερασιτεχνών  τις παραστάσεις «Ο Καφές», «Ανύποπτος Χρόνος»  ενώ επιμελήθηκε την παράσταση «’Ερωντας» .

Στο θέατρο έχει συνεργαστεί με σημαντικούς σκηνοθέτες και σχήματα κι έχει διδάξει κίνηση και χορογραφία σε επαγγελματικές  σχολές. Το νέο της όραμα, η δράση ΕΚ ΠΛΗΞΗ, φέρνει από το 2012 το χορό και το σωματικό θέατρο στην εκπαίδευση (www.ekplixi.com).

Από τo 2017 είναι μέλος της καλλιτεχνικής ομάδα ΓΑΒ (Γύρα, Αδάμου, Βενετσανόπουλος) με την οποία δημιούργησαν το πρώτο τους έργο “Βαθύς Αναστεναγμός” με επιχορήγηση από το ΥΠΠΟ.


Φωτογραφία: ©Χριστίνα Παπαδάκη


Διαβάστε επίσης:

‘’Αναγέννηση’’ στο In Progress Feedback Festival 2018 | 31/03 – 02/04