Νέα τραγούδια αλλά και μουσικές εκπλήξεις στην τελευταία εμφάνιση του Ρους στο Faust!

Μαζί με τους μουσικούς του, ο Ρους τραγούδησε, διασκεύασε, εξέπληξε αλλά και ξεσήκωσε τον κόσμο που γέμισε το χώρο. Από το “Ιδιαίτερη σχέση” μέχρι το “Απόγευμα στο δέντρο” και το πρόσφατο “Λουλούδι του δρόμου”, ξεδίπλωσε το ταλέντο του και μετέφερε την ενέργεια του.

Από τον Βαγγέλη Γκρέκο

Η αίσθηση που είχα λίγο πριν μπω στο χώρο με ένα μαγικό τρόπο άλλαξε, καθώς κοίταζες το πως ήταν η διακόσμηση με τα λαμπάκια στα τραπέζια. Η σκηνή είχε τα όργανα τοποθετημένα με ακρίβεια στη θέση τους, αλλά και δύο μικρόφωνα μαζί με μια βάση όπου πάνω της είχε το sampler αλλά και τη μελλόντικα. Αυτά έβλεπες με μια γρήγορη ματιά γύρω σου, νιώθοντας παράλληλα την προσμονή του κόσμου για να δει τον Γιώργο.

Γύρω στις έντεκα το βράδυ, τα φώτα χαμήλωσαν και ο Ρους μας υποδέχτηκε με ένα ανατρεπτικό τρόπο, μπροστά από το sampler του με “σκρατσαρίσματα” και το “Pompa” να δίνει κάτι διαφορετικό ως εισαγωγικό κομμάτι. Για να συνεχίσει με το “Κοντά στην πλατεία” παρέα με το“Λουλούδι του δρόμου”, που αποτελεί προπομπό του δεύτερου δίσκου του, δίνοντας έτσι μια γεύση για τι να περιμένουμε στο προσεχές διάστημα δισκογραφικά από εκείνον.

Και ήρθε ο αγαπημένος μου “Ηλέκτρανθος”, από το πρώτο άλμπουμ, σε μια εκτέλεση πειραγμένη από εκείνον με το sampler, παρέα με το ξεχωριστό “Μπαρ το ναυάγιο” σε μια πιο ηλεκτρισμένη μουσικά διασκευή, για να μας πει το μυστικό του για μια “Ιδιαίτερη σχέση”, βάζοντας μια άνω τελεία στο ταξίδι στο χρόνο. Ερχόμενος στο παρόν με το “Ούτε για αστείο” μια συνεργασία του με τη Ανδριάνα Μπάμπαλη, σε πιο δυνατό ήχο και με τη μελλόντικα να δίνει μια άλλη πινελιά στο συγκεκριμένο κομμάτι.

“Το τραγούδι που ακολουθεί είναι ένα καλό ξεπροβόδισμα στο Λουκιανό Κηλαηδόνη που έφυγε στα πέρατα του σύμπαντος”, ανέφερε χαρακτηριστικά ο Ρους, προλογίζοντας το “Αχ Ρίτα”, ένα από τα πιο ξεχωριστά τραγούδια του Λουκιανού και όλοι μας ασυναίσθητα σηκώσαμε το κεφάλι προς τον ουρανό, σε μια έντονα φορτισμένη στιγμή της βραδιάς.


Είμαι από το φεγγάρι” για τελευταίο τραγούδι του πρώτου μέρους μιας εμφάνισης με αρκετά δικά του τραγούδια και τρομερή ενέργεια στη σκηνή.

Μετά από ένα μικρό διάλειμμα, είχε φτάσει η στιγμή για το “Κόκκινο φως” που το τραγουδήσαμε όλοι μαζί παρέα με το Γιώργο. Για να έρθει η φρέσκια ενορχήστρωση στο “Ασφαλώς και δεν πρέπει” της Βίκυς Μοσχολιού, να δώσει ένα λαϊκό τόνο στην εμφάνιση του.

“Χαρικλάκι”, “Αφού σου το πα” αλλά και ένα ωραίο μιξ της “Νιφάδας” με το “Θα σπάσω κούπες” ήταν μερικά από τα τραγούδια που με εξέπληξαν από τον Ρους, λίγο πριν την καλύτερη στιγμή του, στο παραδοσιακό “Της πικροδάφνης τον ανθό”, όπου τα σόλο της κιθάρας μας ξεσήκωσαν γνωρίζοντας όλοι την αποθέωση!

Για το τέλος είχε αφήσει μια έκπληξη.

Τη μεγάλη επιτυχία “Beggin’” που σίγουρα έχουμε τραγουδήσει όλοι στο παρελθόν αλλά και τις “Εξαιρέσεις”, το τραγούδι που μας συστήθηκε στο μακρινό 2009, για να μας αποχαιρετήσει με το “Εσύ”, η έκπληξη για το κλείσιμο, ένα νέο κομμάτι που περιλαμβάνεται στο «Rous II» και αναμένεται να κυκλοφορήσει αρχές του επόμενου μήνα.

Ένας καλλιτέχνης που σε κερδίζει τόσο στη σκηνή όσο και με τη μουσική του είναι αρκετά για να τον δεις και να τον στηρίξεις. Σου μεταδίδει την ενέργεια του, σε ξαφνιάζει ευχάριστα με τις επιλογές του και φεύγεις από τις εμφανίσεις του με ένα χαμόγελο ζωγραφισμένο στο πρόσωπό σου!

Μαζί του ήταν οι μουσικοί: 

Παύλος Μοναστηριώτης: Τύμπανα
Νίκος Σβάνας: Μπάσο
Σίμος Συμεωνίδης: Κιθάρα

*Φωτογραφίες: Μιχάλης Τσεσμετζής

(σ.σ Η melodica, επίσης γνωστή ως το κλειδί φυσαρμόνικα, ή melodyhorn, είναι ένα πνευστό όργανο παρόμοιο με το αρμόνιο και φυσαρμόνικα.)