Η ιδέα ενός τρίτου και τελευταίου μέρους μιας τριλογίας με αφετηρία και απόληξη την πολυπλοκότητα και τα διαφορετικά πρόσωπα της επιθυμίας, της αποδοχής και -εντέλει- της αγάπης και προορισμό το Μουσείο Εικαστικών Τεχνών Ηρακλείου, έργο ζωής του συλλέκτη Κωστή Σχιζάκη και της γυναίκας του Ειρήνης Σχιζάκη, είχε ήδη σχεδιαστεί και συμφωνηθεί μεταξύ του Μουσείου και της επιμελήτριας πριν τον Μάρτιο του 2020 και το πρώτο lockdown της χώρας. Δύο περίπου χρόνια μετά, τόσο ο τίτλος όσο και το περιεχόμενο της παρούσας έκθεσης, αποκτούν επιπλέον προσλαμβάνουσες και μια διαφορετική σημασία.
Σε συνέχεια της έκθεσης «Έρως-Ήρως» και της έκθεσης «Αγάπα με αν τολμάς» (“Aime moi… Si tu peux!” / “Love me if you dare”), που πραγματοποιήθηκαν κατά τη διάρκεια των τελευταίων ετών με ιδιαίτερη επιτυχία στο Μουσείο Εικαστικών Τεχνών Ηρακλείου και στη συνέχεια μεταφέρθηκαν στην Αθήνα (Ελληνικός Κόσμος του Ιδρύματος Μείζονος Ελληνισμού και Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης αντίστοιχα), η θεματική του «Αγάπα ως Εαυτόν», επίκαιρη όσο ποτέ, αναπτύσσεται με έναν διαφορετικό αλλά ενδεχομένως ακόμη πιο γόνιμο και διηνεκώς έγκυρο τρόπο και άξονα σκέψης. Διαμορφώνεται εν κατακλείδι, ως ιδέα μετάβασης από την τρυφερότητα, τον έρωτα και το πάθος για τον άλλο στην ανάγκη επανεκτίμησης του εγώ και επανασυμφιλίωσης με το είναι, σε μια εποχή περιορισμών και ψιθύρων, επανεκτιμήσεων του εαυτού και του άλλου και συνεχών απολογισμών.
Το κοίταγμα στο καθρέφτη, όσο δύσκολο και αν είναι, η ενσυναίσθηση -η κατανόηση των αισθημάτων από τον έτερο στο εγώ, η συμφιλίωση και η συντροφικότητα με τον εαυτό, η κατανόησή του και η αποδοχή του από την αρχή, σε συγκερασμό με την αγωνία της επιβίωσης, εντοπίζονται στα έργα της έκθεσης ως οι φυσικές και ψυχικές συνθήκες που διατρέχουν την ύπαρξη των περισσότερων εξ ημών τους τελευταίους μήνες, το βίωμα μιας διαφορετικής και πρωτόφαντης οντότητας εσωτερικού χρόνου και πιθανόν ανακατατάξεων.
Και η εκθεσιακή μας απόπειρα, επιθυμεί να μιλήσει ακριβώς για αυτό.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Οι εικαστικοί που συμμετέχουν σε αυτό το αυτογνωσιακό και εξομολογητικό κατά κύριο λόγο παιχνίδι, πρότειναν έργα πολύ προσωπικά, έργα που διεισδύουν στο άβατο του εαυτού, έργα που τολμούν να κοιτάξουν στον καθρέφτη του άλλου, έργα που εισχωρούν στα εντόσθια του νου και του συναισθήματος. Έργα που τολμούν να αγαπούν και να δοκιμάζονται εκτός χώρου και χρόνου, με σπαρακτική ομορφιά και ποιητική ένταση, όπως ακριβώς και οι δημιουργοί τους.
Στην έκθεση συμμετέχουν:
Κώστας Αγγελάκης, Γιάννης Αδαμάκης, Χρήστος Αλατσάκης, Δημήτρης Αναστασίου, Δημήτρης Ανδρεαδάκης, Γιώργος Ανδρούτσος, Νεκτάριος Αποσπόρης, Άννα Αχιλλέως, Κάτια Βαρβάκη, Νίκος Βισκαδουράκης, Μαρίνα Βλαχάκη, Ειρήνη Βογιατζή, Μάριος Βουτσινάς, Στρατηγούλα Γιαννικοπούλου, Μαρία Γρηγοριάδη, Δικαία Δεσποτάκη, Μαρία Διακοδημητρίου, Φραγκίσκος Δουκάκης, Κωνσταντίνος Έσσλιν, Απόστολος Ιτσκούδης, Μηνάς Καμπιτάκης, Βούλα Καραμπατζάκη, Νίκος Κιτμερίδης, Νικόλας Κληρονόμος, Νίκος Κόνιαρης, Μάρω Κορνηλάκη, Σοφία – Ρόουζ Κοσμίδου, Ελένη Κυριαζοπούλου, Νίκος Λεοντόπουλος, Βασίλης Λιαούρης, Janet Λιοδάκη, Λυδία Μαργαρώνη, Μάνος Μπατζόλης, Γιάννης Μπεκιάρης, Χαρίτων Μπεκιάρης, Γεωργία Μπλιάτσου, Λαμπρινή Μποβιάτσου, Ρούλη Μπούα, Γεύσω Παπαδάκη, Μαρία Πάστρα, Στέλιος Πετρουλάκης, Αχιλλέας Πιστώνης, Αίγλη Πλάτωνος – Κούτσερα, Νίκη Πρόκου, Ράνια Ράγκου, Βασίλης Σούλης, Μαρίνα Στελλάτου, Αντώνης Τιτάκης, Βάσω Τρίγκα, Kατερίνα Τσεμπελή, Βιργινία Φιλιππούση, Αθηνά Χατζή, Βασίλης Χατζής, Νίκος Χιωτίνης, Nικόλας Χριστοφοράκης, Αριστείδης Χρυσανθόπουλος
Στο πλαίσιο της έκθεσης κυκλοφορεί κατάλογος σχεδιασμένος από τον Νίκο Λεοντόπουλο.
Επιμέλεια: Ίρις Κρητικού
Κεντρική φωτογραφία θέματος: Γιάννης Αδαμάκης
