Το Θέατρο Badminton παρουσιάζει αφιέρωμα στο μεγάλο Ρώσο χορευτή, με αφορμή τη συμπλήρωση 20 ετών από το θάνατό του

… στις 19 και 20 Ιανουαρίου 2013.

Το Θέατρο Badminton υπερήφανα παρουσιάζει ένα αφιέρωμα στον Ρούντολφ Νουρέγιεφ (1938 – 1993), τον λαμπρότερο αστέρα του χορού του 20ού αιώνα, τιμώντας την επέτειο των είκοσι χρόνων από το θάνατό του.

Μια επιλεγμένη ομάδα από Αστέρια της Όπερας του Παρισιού – Etoiles, η υψηλότερη βαθμίδα διάκρισης για τους χορευτές του ιστορικού Μπαλέτου της παρισινής Όπερας– μαζί με 15 καταξιωμένους χορευτές του Paris Opera Ballet, παρουσιάζει ένα γκαλά με τις εντυπωσιακότερες χορογραφίες του. Το εξαιρετικό Μπαλέτο της Όπερας του Παρισιού άλλωστε, το παλαιότερο και σπουδαιότερο συγκρότημα στην ιστορία του χορού, είναι το πλέον κατάλληλο να αποδώσει τιμές στον Νουρέγιεφ: ο Νουρέγιεφ διετέλεσε καλλιτεχνικός διευθυντής του για έξι χρόνια (1983-1989), χαρίζοντας στο Μπαλέτο νέα δυναμική και κύρος. Κατά την παραμονή του, έφερε μια νέα πνοή στο μπαλέτο, προσκάλεσε αρκετούς σύγχρονους χορογράφους και καθηγητές και ανέβασε πολλά αριστουργηματικά μπαλέτα.

Για δύο μοναδικές βραδιές, στις 19 και 20 Ιανουαρίου, οι κορυφαίοι σολίστ του μπαλέτου της Όπερας του Παρισιού, όλοι τους διακριθέντες σε θρυλικές χορογραφίες του Νουρέγιεφ, ερμηνεύουν μια ποικιλία αριστουργημάτων του κλασικού ρεπερτορίου.

Τα Αστέρια που πρωταγωνιστούν είναι η πολυτάλαντη Agnes Letestu και ο Stephane Bullion, που ερμηνεύουν αποσπάσματα από τη «Ραϊμόντα», καθώς και το «Λευκό Κύκνο» από τη «Λίμνη των Κύκνων», η Muriel Zusperreguy που απογειώνει τη δεύτερη πράξη της «Ζιζέλ», ενώ μοναδική είναι η ερμηνεία του Jose Martinez και της Ludmila Pagliero στο «Mi Favorita». Πρόκειται για ρόλους και χορογραφίες που εκτόξευσαν τη φήμη του Νουρέγιεφ και που ο ίδιος αγαπούσε ιδιαίτερα.

Τα Αστέρια του Χορού υπόσχονται στο κοινό του Θεάτρου Badminton μια μαγευτική χορευτική πανδαισία –ακριβώς όπως αρμόζει στο μυθικό χορευτή που σφράγισε το σύγχρονο χορό.

Ένα γκαλά πραγματικών αστεριών, που δεν πρέπει να χάσει κανένας φίλος του Μπαλέτου.

ΡΟΥΝΤΟΛΦ ΝΟΥΡΕΓΙΕΦ
Ο Ρούντολφ Νουρέγιεφ γεννήθηκε στις 17 Μαρτίου 1938 σ’ ένα βαγόνι της Υπερσιβηρικής αμαξοστοιχίας, κοντά στην πόλη Ιρκούτσκ. Ήταν το τέταρτο και τελευταίο παιδί της μουσουλμανικής στο θρήσκευμα οικογένειάς του και μεγάλωσε στην πόλη Ουφά, στη δημοκρατία του Μπασκορτοστάν. 

Ξεκίνησε την καριέρα του από τα διάσημα μπαλέτα Κίροφ, αφού πρώτα σπούδασε στην Ακαδημία Βαγκάνοβα του Λένινγκραντ (Σχολή των μπαλέτων Κίροφ) με καθηγητή τον Αλεξάντρ Πούσκιν, έχοντας εισαχθεί το 1955 σε ηλικία 17 ετών. Στις 28 Οκτωβρίου 1958 πραγματοποιεί την πρεμιέρα του με τα μπαλέτα Κίροφ χορεύοντας ένα «pas de trois» στη Λίμνη των Κύκνων. Σύντομα αναδείχθηκε η τεχνική, η αρμονία και το ταλέντο του, κάτι που συνέτεινε ώστε να γίνει πρωταγωνιστής στους περισσότερους βασικούς ρόλους του κλασικού ρεπερτορίου. 

Στις 19 Μαΐου 1961, κατά τη διάρκεια της περιοδείας των μπαλέτων Κίροφ στο Παρίσι, ο Νουρέγιεφ εντυπωσίασε από την πρώτη στιγμή που ανέβηκε στη σκηνή του Παλέ Γκαρνιέ. Στις 16 Ιουνίου επέλεξε την ελευθερία του και ζήτησε πολιτικό άσυλο στη Γαλλία. Έκτοτε έγινε ανεπιθύμητος στην Σοβιετική Ένωση και του απαγορεύθηκε η είσοδος στη χώρα μέχρι το 1989, που εξασφάλισε την πολυπόθητη άδεια από τις Σοβιετικές αρχές για να επιστρέψει στη Ρωσία και χόρεψε στη Συλφίδα στο Θέατρο Κίροφ του Λένινγκραντ.

Στο Παρίσι συνεργάστηκε αρχικά με το Μεγάλο Μπαλέτο του Marquis de Cuevas και έκανε την καθοριστική γνωριμία με τον Έρικ Μπρουν, πρώτο χορευτή στα Βασιλικά Μπαλέτα της Δανίας. Στις 21 Φεβρουαρίου χορεύει στην παράσταση Ζιζέλ με τα Βασιλικά Μπαλέτα του Λονδίνου στο Κόνβεντ Γκάρντεν, με παρτενέρ την Βρετανίδα χορεύτρια Μάργκοτ Φοντέιν. Παρότι η συνεργασία του με τα Βασιλικά Μπαλέτα του Λονδίνου διήρκησε μέχρι το 1977, ουδέποτε ενσωματώθηκε στο μπαλέτο, προτιμώντας το ρόλο του προσκεκλημένου καλλιτέχνη, τίτλο που διατήρησε στις ανά τον κόσμο εμφανίσεις του.

Στις 12 Μαρτίου 1963, πραγματοποιείται η πρεμιέρα του έργου Μαργαρίτα και Αρμάνδος, σε χορογραφίες Φρέντερικ Άστον ειδικά για την Μάργκοτ Φοντέιν και τον Ρούντολφ Νουρέγιεφ, έργο που έγινε και το μπαλέτο φετίχ τους. Στις 27 Νοεμβρίου ο Νουρέγιεφ αναβιώνει για πρώτη φορά μια χορογραφία του Μάριους Πετιπά, την τρίτη πράξη (Βασίλειο των Σκιών) από τη Μπαγιαντέρα για τα Βασιλικά Μπαλέτα. Η καριέρα του γίνεται σύντομα διεθνής. Χορεύει ως προσκεκλημένος καλλιτέχνης με τα κορυφαία μπαλέτα της Ευρώπης, των ΗΠΑ και της Αυστραλίας. Ερμηνεύει τους πρίγκιπες του ρεπερτορίου αλλά και δημιουργίες των Φρέντερικ Άστον, Ρούντι Βαν Ντάντσιχ, Ρολάν Πετί, Μωρίς Μπεζάρ, Ζωρζ Μπαλανσίν, Γκλεν Τίτλεϊ, Μάρθας Γκράχαμ και Μάρεϊ Λούις. Η ακόρεστη περιέργειά του τον οδηγεί να δοκιμάσει όλα τα είδη χορού. Αναβιώνει επίσης τα μεγάλα ρωσικά μπαλέτα του 19ου αιώνα του Μάριους Πετιπά, του χορογράφου που εκτιμά: Ωραία Κοιμωμένη, Καρυοθραύστης, Δον Κιχώτης, Λίμνη των Κύκνων, Ραϊμόντα. Το 1990 χόρεψε στη μουσική κωμωδία The King and I στις ΗΠΑ, και ερμήνευσε για τελευταία φορά στην Όπερα του Παρισιού το Song for a Wayfairer.

Στις 6 Ιανουαρίου 1993 ο Νουρέγιεφ πεθαίνει στο Παρίσι από AIDS. Σύμφωνα με επιθυμία του κηδεύτηκε στο Ρωσικό Κοιμητήριο Sainte-Genevieve-des-bois, στο Παρίσι.

ΤΟ ΜΠΑΛΕΤΟ ΤΗΣ ΟΠΕΡΑΣ ΤΟΥ ΠΑΡΙΣΟΥ
Το Μπαλέτο της Όπερας του Παρισιού είναι το παλαιότερο εθνικό συγκρότημα μπαλέτου στον κόσμο και κατά συνέπεια οι ρίζες πολλών ευρωπαϊκών και διεθνών συγκροτημάτων μπαλέτου εντοπίζονται σε αυτό. Αποτελούσε πάντα αναπόσπαστο κομμάτι της Όπερας του Παρισιού, η οποία ιδρύθηκε το 1669 ως  Académie d’Opera (Ακαδημία της Όπερας), αν και ο θεατρικός χορός δεν αποτελούσε σημαντική συνιστώσα της Όπερας του Παρισιού μέχρι το 1673. Αργότερα μετονομάστηκε σε Académie Royale de Musique (Βασιλική Μουσική Ακαδημία) και τέθηκε υπό την ηγεσία του Jean-Baptiste Lully. Η Όπερα του Παρισιού απέκτησε κατά καιρούς διάφορες επίσημες ονομασίες καθ’ όλη τη διάρκεια της μακράς ιστορίας της. Όμως από το 1994 έχει χαρακτηριστεί ως Εθνική Όπερα του Παρισιού. Σήμερα οι παραστάσεις του μπαλέτου παρουσιάζονται κυρίως στο Palais Garnier .

Το Μπαλέτο της περίφημης Όπερας θεωρείται σήμερα ένα από τα καλύτερα συγκροτήματα του κόσμου. Ο μέσος όρος ηλικίας των χορευτών είναι 25 ετών, κάτι που καθιστά το μπαλέτο έναν από τους νεότερους σύγχρονους θιάσους. Το ρεπερτόριο του Μπαλέτου της Όπερας είναι εκτεταμένο, κυμαίνεται από τα μεγάλα κλασικά και ρομαντικά μπαλέτα μέχρι τις δημιουργίες των σύγχρονων χορογράφων.

Το μπαλέτο δίνει περισσότερες από 180 παραστάσεις ανά σεζόν στο Παρίσι, την επαρχία αλλά και το εξωτερικό. Αποτελείται από 154 χορευτές, 18 «Αστέρια» και 14 πρώτους χορευτές. Υπάρχουν πέντε βαθμίδες στην ιεραρχία των χορευτών, οι οποίες, από την υψηλότερη στη χαμηλότερη είναι: «Etoiles» (Αστέρια), «Premiers Danceurs» (Πρώτοι Χορευτές), «Sujets», «Coryphées» και «Quadrilles». Οι χορευτές προσλαμβάνονται μεταξύ 16 και 20 χρονών, ενώ η καριέρα τους σταματά συνήθως στα 42 τους χρόνια. Σχεδόν όλοι οι χορευτές του μπαλέτου έχουν εκπαιδευτεί στη Σχολή Χορού της Όπερας του Παρισιού. Η ένταξη στο corps de ballet για την κάλυψη διαθέσιμων θέσεων γίνεται μετά από διαγωνισμό. Ο ετήσιος διαγωνισμός του μπαλέτου επιτρέπει επίσης στους χορευτές να ανέβουν βαθμίδα στην ιεραρχία. Οι χορευτές προάγονται σε Αστέρια από τον Διευθυντή της Όπερας, μετά την εισήγηση της Διευθύντριας Χορού.

Τη διεύθυνση του Μπαλέτου διασφαλίζει η Διευθύντρια Χορού, Brigitte Lefèvre, η οποία αφοσιώνεται στη δημιουργία ενός ζωντανού ρεπερτορίου για το Μπαλέτο, που θα μπορεί να αναφέρεται στο παρελθόν, το παρόν αλλά και το μέλλον. Κρατώντας πάντα μία τιμητική θέση για την παράδοση και τη διατήρηση των μεγάλων κλασικών μπαλέτων, και ειδικότερα των παραγωγών του Ρούντολφ Νουρέγιεφ, παρουσιάζονται συχνά στην Όπερα οι χορογραφίες που σημάδεψαν τον 20ο αιώνα, ενώ προσκαλούνται σύγχρονοι χορογράφοι να αναβιώσουν μπαλέτα ή να δημιουργήσουν νέα έργα.  Έτσι, από το 1995, εντάχθηκαν πολλά έργα στο ρεπερτόριο της Εθνικής Όπερας του Παρισιού (Le Sacre du printemps το 1997 και Orphée et Eurydice το 2005 της Pina Bausch , Glacial Decoy της Trisha Brown το 2003, La Dame aux camélias το 2006 και Troisième Symphonie de Gustav Mahler το 2009 του John Neumeier…), ενώ πολλοί σπουδαίοι χορογράφοι δημιούργησαν για το θίασο (Maurice Béjart, Trisha Brown, Mats Ek, William Forsythe, Jirí Kylián, Blanca Li, Wayne McGregor, Benjamin Millepied, José Montalvo, John Neumeier, Robyn Orlin, Roland Petit, Angelin Preljocaj, Saburo Teshigawara, Sasha Waltz…).