Και οι δυο επεξεργαζόμαστε εδώ και πολλά χρόνια τις ιδέες μας  από κοινού, από τον πρώτο τους σπόρο, μέχρι και την υλοποίηση τους διανύοντας όλη την απόσταση που -έως τώρα τουλάχιστον- διαρκεί πολύ. Για εμάς, αυτή η κλίμακα των δύο, είναι η πρώτος μικρός πυρήνας «συλλογικότητας» που όσο προχωράμε στην επεξεργασία του θέματός μας σταδιακά έλκει και επόμενα πρόσωπα, οδηγώντας σε αυτό που τελικά διαμορφώνεται ως ομάδα εργασίας. Ως έναν τέτοιο πυρήνα συλλογικότητας  αντιλαμβανόμαστε καταρχήν και τα σεμινάρια ντοκιμαντέρ που για τρίτη χρονιά φέτος οργανώνουμε στο Κέντρο Ελέγχου Τηλεοράσεων.

Η δημιουργία ενός έργου είναι πάντα μια τιτάνια προσωπική μάχη, απέναντι σε μεγέθη που μας υπερβαίνουν αλλά που για κάποιο λόγο θέλουμε να αναμετρηθούμε μαζί τους. Μια πορεία γεμάτη αμφιβολίες, πρακτικά προβλήματα, συναισθηματική ένταση, οδύνη. Το ντοκιμαντέρ ειδικότερα, ως ένας δρόμος εκτεθειμένος απόλυτα στο χάος της πραγματικότητας , δοκιμάζει ίσως ακόμα περισσότερο τις αντοχές απαιτώντας εργατικότητα, διαρκείς αναδιπλώσεις και επεξεργασία των ρευστών δεδομένων που το συνθέτουν. Μέσα σε όλον αυτόν τον μικρό πόλεμο είναι σημαντικό λοιπόν κάποιος να έχει συμμάχους και ως «συμμάχους» προτείνουμε τον εαυτό μας στους μαθητές, παραμένοντας δίπλα τους στην προσπάθεια να μορφοποιήσουν κινηματογραφικά τον προσωπικό τους κόσμο, να εμπιστευθούν το βλέμμα τους. Η στήριξη μας, όπως και η δουλειά τους, δεν τελειώνει με τη λήξη των μαθημάτων και βέβαια δεν είμαστε εμείς οι μόνοι σύμμαχοι που τελικά προκύπτουν καθώς όλοι στην ομάδα γίνονται κοινωνοί της κάθε προσωπικής ιδέας και αρωγοί της. Ως «αρωγούς» και «συμμάχους» προτείνουμε επίσης και τα ντοκιμαντέρ που μελετάμε, παράλληλα με την ανάπτυξη της κάθε ιδέας ξεχωριστά.

Η εμπειρία των δύο προηγούμενων χρόνων έχει αποδείξει πως το δυσκολότερο απ’όλα είναι να πιστέψει κανείς στο βλέμμα του και να το εκφράσει. Να τολμήσει έναν δρόμο που οδηγεί το ντοκιμαντέρ μακριά από συνταγές. Δουλεύουμε λοιπόν σε αυτήν την κατεύθυνση. Φέτος, θα επικεντρωθούμε ακόμα ειδικότερα στο σμίλεμα μιας ιδέας έτσι ώστε να γεννηθεί η μορφή της και να προσδιοριστεί η αφηγηματική της γλώσσα. Ποιος είναι ο λόγος που επιλέγω ένα θέμα; Τι με συνδέει με αυτό; Γιατί με συγκινεί; Πού εφάπτεται ο εαυτός μου με την πραγματικότητα; Γιατί, πριν βρεις πώς θα πεις κάτι, πρέπει να βρεις τι είναι αυτό για σένα. Αν αυτό το κουκούτσι προσδιοριστεί,  σιγά-σιγά ο καρπός με τον καιρό δένει γύρω του και το φρούτο που ονειρεύτηκε κανείς να γευτεί είναι κιόλας στο δέντρο.

Ιnfo:Ο Χρήστος Καρακέπελης γεννήθηκε στις Σέρρες το 1962. Σπούδασε πολιτικές επιστήμες στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και σκηνοθεσία στη Σχολή Σταυράκου. Στη διάρκεια των σπουδών του σκηνοθέτησε δύο ταινίες μικρού μήκους, ενώ από το 1985 ξεκίνησε να εργάζεται στο χώρο της διαφήμισης. Έχει γράψει σενάρια για ντοκιμαντέρ, έχει σκηνοθετήσει σειρές ντοκιμαντέρ για την τηλεόραση και τέλος δύο κινηματογραφικά ντοκιμαντέρ που έχουν αποσπάσει πολλαπλές διακρίσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό: Το Σπίτι του Κάιν (2000, 35mm, 80’) και την Πρώτη Ύλη (2010, 35mm, 78΄).

Η Νατάσα Σέγκου δύο δεκαετίες τώρα εργάζεται πάνω στη συγγραφή σεναρίων για κινηματογραφικά ντοκιμαντέρ, αλλά και ντοκιμαντέρ προορισμένα για την τηλεόραση. Με τη δουλειά της έχει λάβει μέρος σε πολλά κινηματογραφικά φεστιβάλ και φεστιβάλ ντοκιμαντέρ σε όλον τον κόσμο, ενώ οι ταινίες για τις οποίες εργάστηκε (Το Σπίτι Του Κάιν, Πρώτη ΄Υλη) έχουν αποσπάσει πολλά διεθνή βραβεία. Σήμερα συνεχίζει να εργάζεται στον χώρο του ντοκιμαντέρ, ενώ παράλληλα ασχολείται με τη συγγραφή σεναρίου μυθοπλασίας.

◊ Το σεμινάριο “Δημιουργώντας την Πρώτη Ύλη – εισαγωγή στο δημιουργικό ντοκιμαντέρ” πραγματοποιείται από τις 12 Μαρτίου μέχρι τις 25 Ιουνίου 2017 στο Κέντρο Ελέγχου Τηλεοράσεων. Περισσότερες πληροφορίες, εδώ