Σε μια πόλη «υπό βροχήν» κυριολεκτικά και μεταφορικά, όπου η σκοτεινιά του καιρού μοιάζει να «κουμπώνει» με την απαισιοδοξία των ανθρώπων της, ο Χρήστος Θηβαίος μιλά στο Culturenow.gr για τη συνεργασία του με τον Θάνο Μικρούτσικο στη σκηνή του «Σταυρού του Νότου» …
αλλά και για το πώς η μουσική μέσω των προσωπικών μας βιωμάτων και της συλλογικής μνήμης, μπορεί να οδηγήσει τελικά, σ’ ένα κοινό και ελπιδοφόρο ξέφωτο…
CultureNow: Η πρώτη κοινή εμφάνιση σας με τον Θάνο Μικρούτσικο μετρά ήδη οχτώ χρόνια (2002). Και να που ξαναβρίσκεστε σε μία νέα συνεργασία στο «Σταυρό του Νότου». Τί είναι αυτό που διαφοροποιεί τη φετινή σας συνεργασία;
Χρήστος Θηβαίος: «Στην ίδια πόλη υπό βροχήν» μια παράσταση με έντονο πολιτικό χαρακτήρα, μα που καθρεφτίζει τη σχέση μας με τους πολίτες κάτω από βαριές και καταρρακτώδεις οικονομικές και πολιτικοοικονομικές συνθήκες.
Cul.N.: Τί έχει αλλάξει σήμερα στην επί σκηνής «επικοινωνία» σας με τον κ. Μικρούτσικο και τί έχει μείνει το ίδιο;
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Χρ.Θ.: Έχω αποκτήσει πολλές εμπειρίες τεχνικές και ερμηνευτικές, καθώς επίσης και με πολύ περισσότερα τραγούδια στο ενεργητικό μου και εκείνος είναι πια ένας εκρηκτικός performer και μαζί με τους σολίστες–ζογκλέρ μουσικούς, ξαναανακαλύπτουμε τα τραγούδια μας κι εμάς τους ίδιους.
Cul.N.: Μετά και την καλοκαιρινή σας περιοδεία με τον Θάνο Μικρούτσικο, θα παρουσιάσετε μαζί ένα πρόγραμμα από το οποίο δεν μπορούμε να φανταστούμε πως θα λείπουν τραγούδια από το «Σταυρό του Νότου». Τί σήμαινε αυτός ο δίσκος για εσάς πριν γνωρίσετε τον Θάνο Μικρούτσικο;
Χρ.Θ.: Ο πρώτος και μοναδικός δίσκος που στην εφηβική μου φαντασία και συνείδηση ήταν εφάμιλλος και ισάξιος και αργότερα ιστορικός και ονειρώδης όπως οι Doors, οι Pink Floyd, οι Beatles. Μιλούσαν ελληνικά μια για πάντα τα είδωλά μου και με μάθαιναν να σκέφτομαι, να γράφω, να δραπετεύω και να υπάρχω.
Cul.N.: Τί περιλαμβάνει το πρόγραμμα παρουσιάζετε από τις 8 Οκτωβρίου; Υπάρχει και κάποια ενότητα «αφιερωμένη» στα τραγούδια από τους Συνήθεις Υπόπτους ;
Χρ.Θ.: Φυσικά, πρόκειται για αδιάρρηκτο κομμάτι της ζωής μου και της δημιουργίας μου.
Cul.N.: «Στην ίδια πόλη υπό βροχήν». Γιατί επιλέξατε το συγκεκριμένο τίτλο για την παράσταση;
Χρ.Θ.: Οι στίχοι του Γιάννη Δούκα εκπέμπουν απόλυτα την film noir περίοδο που διατρέχουμε με κόμικ διάθεση. Από την αφίσα ως την παράσταση είναι όλα εστιασμένα στην πολιτική και σκοτεινή σήραγγα που περνάμε χωρίς φως στην άκρη του τούνελ. Και μας ενώνει με τον κόσμο το ότι μας εκμεταλλεύονται.
«Θα βρούμε άλλους τρόπους πιο προσωπικούς να επικοινωνούμε μεταξύ μας μέσω των τραγουδιών, όπως παλιά…»
Cul.N.: Μεσούσης της οικονομικής κρίσης και των απαισιόδοξων μηνυμάτων που λαμβάνουν σήμερα οι πολίτες, πώς διαμορφώνεται ο ρόλος του τραγουδιού και πόσο καταλυτικός μπορεί να γίνει;
Χρ.Θ.: Τα τραγούδια δεν αλλάζουν τον κόσμο. Αφυπνίζουν όμως τη συνείδησή μας και προπονούν την μνήμη μας, προσωπική και συλλογική.
Cul.N.: «Μέρες αδέσποτες κυκλώσανε την πόλη μας»; Εκτός από την οικονομική κρίση, η πολιτιστική κρίση είναι άλλο ένα φαινόμενο υπαρκτό εδώ και αρκετά χρόνια. Πόσο συνέβαλε ή εμπόδισε το φαινόμενο αυτό η εξέλιξη της δισκογραφίας και σε ποιά βήματα κινείται τώρα;
Χρ.Θ.: Η δισκογραφία καταρρίπτεται από μόνη της. Σε περίοδο κρίσης δημιουργούμε υπερπληθωρισμό. Σ’ αυτή τη συγκεκριμένη μορφή δεν έχει ελπίδες. Θα βρούμε άλλους τρόπους πιο προσωπικούς να επικοινωνούμε μεταξύ μας μέσω των τραγουδιών, όπως παλιά, δια ζώσης εμπειρία και μνήμη με προσωπικές καταγραφές.
Συνέντευξη: Αθηνά Πούλιου, Μαριάννα Παπάκη
