Οι παραστάσεις που θα δούμε στη σημερινή βόλτα στην πόλη είναι:
«Μάτια παντού, αναζητώντας τα αγαπημένα μάτια», του Αλέξανδρου Λυκούρα στο Studio Μαυρομιχάλη
Ο μονόλογος «Μάτια παντού, αναζητώντας τα αγαπημένα μάτια» ξεχώρισε κατά την πρώτη του παρουσίαση (το 2018 στο Από Μηχανής Θέατρο), ανεβαίνει τώρα στο Studio Μαυρομιχάλη, σε μια ανανεωμένη εκδοχή του.
Ένας ηθοποιός στήνει στη σκηνή του θεάτρου πόλεις. Τριγυρίζει σε δρόμους και πλατείες. Αναζητά τον έρωτα. Που να ψάξει; Στους δρόμους του ονείρου; Στους δρόμους της ιστορίας; Ο έρωτας συνεχώς ξεγλιστράει. Πως να τον κρατήσει ζωντανό; Με την ειλικρίνεια ενός αφηγητή, με την υπερβολή ενός κομπέρ; Ο ηθοποιός στήνει πόλεις, ξαναστήνει και παγιδεύεται σε ένα λαβύρινθο γεμάτο προσδοκίες και διαψεύσεις.
Μια παράσταση για την αέναη αναζήτηση του έρωτα και την προσπάθεια που κάνει ένας καλλιτέχνης για να τον εκφράσει.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Στο κείμενο υπάρχουν στοιχεία από τη ζωή του Αλέξανδρου Σολομού (περ. 1803 – 1885). Ο Αλέξανδρος Σολομός ίδρυσε το ομώνυμο θέατρο που λειτούργησε στο Αργοστόλι της Κεφαλονιάς από το 1837 έως το 1858 και ήταν παππούς του σκηνοθέτη Αλέξη Σολομού (1918 – 2012).
Η Τουρκομερίτισσα, του Δημήτρη Καρατζιά με την Ελένη Ουζουνίδου στο Vault
Ο Πολυχώρος Vault παρουσιάζει την παράσταση «Η Τουρκομερίτισσα» (βασισμένη στη ζωή της Μαρίκας Νίνου), σε κείμενο – σκηνοθεσία Δημήτρη Καρατζιά, με την Ελένη Ουζουνίδου στον ομώνυμο ρόλο.
«Η Τουρκομερίτισσα» διακρίθηκε στον 41ο λογοτεχνικό διαγωνισμό της ΠΕΛ και βρέθηκε στα 8 καλύτερα θεατρικά έργα της χρονιάς, παίρνοντας έπαινο από την Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών.
Λίγα Λόγια για το έργο
Η Μαρίκα Νίνου και ο Τζίμης Μάρκου συναντιούνται ξανά στην θρυλική ταβέρνα «Τζίμης ο Χονδρός» και μαζί ξεδιπλώνουν την μυθιστορηματική ζωή της Τουρκομερίτισσας που έγραψε ιστορία στο ελληνικό τραγούδι. Η σκηνή μετατρέπεται σε ταβέρνα και οι θεατές σε θαμώνες και μάρτυρες των σημαντικότερων γεγονότων και των άγνωστων πτυχών της τραγικής ζωής της τραγουδίστριας.
Όλα αυτά με φόντο μια Ελλάδα που προσπαθεί να γιατρέψει τις πληγές της από τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο και την Μικρασιατική καταστροφή. Πριν την διαλύσει ο δεύτερος παγκόσμιος, με την κατοχή, το λοιμό, τον εθνικό διχασμό, τον εμφύλιο. Μια Ελλάδα όμως που ποτέ δεν σταματά να διασκεδάζει. Και να τραγουδάει. Γιατί η ζωή της Νίνου είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την πορεία του λαϊκού τραγουδιού, με την νυχτερινή ζωή της Αθήνας, το ρεμπέτικο και τα τραγούδια με τα οποία διασκεδάζουμε μέχρι και σήμερα.
Η Μαρίκα Νίνου, έζησε μια σύντομη αλλά ταραχώδη ζωή. Ερωτεύτηκε πολύ, αγάπησε πολύ, πόνεσε πολύ. Ήταν μια γυναίκα ξεχωριστή, που η ζωή την σμίλεψε. Ένα μοναδικό κράμα εκρηκτικής προσωπικότητας και τρομερής ευαισθησίας. Κι άφησε πίσω της μια κληρονομιά που αξίζει να αναγνωριστεί και να την μάθουν οι νεότερες γενιές.
Μια γλυκόπικρη παράσταση που αποτελεί φόρο τιμής στους πρόσφυγες της Μικρασιατικής καταστροφής και ειδικότερα στην Αρμένισσα τραγουδίστρια Ευαγγελία Αταμιάν, που ξεριζώθηκε από την πατρίδα της στην Μικρά Ασία, μεγάλωσε στην προσφυγούπολη της Κοκκινιάς, ξαναβαφτίστηκε Μαρίκα Νίνου και δοξάστηκε όσο καμία άλλη στην εποχή της.
Τρία μονόπρακτα εξερευνούν τα όρια της βίας στην παράσταση «Υπερβολές!» στο Θέατρο Τέχνης
Η παράσταση «Υπερβολές!» των Γιάννη Καλαβριανού, Μαριάννας Κάλμπαρη, Βασίλη Μαυρογεωργίου παρουσιάζεται στο Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν.
Οι τρεις συγγραφείς-σκηνοθέτες εξερευνούν, καθένας μέσα από την προσωπική του ματιά και μέσα από τη δική του πρωτότυπη ιστορία, τα όρια της φανερής αλλά και κρυμμένης βίας που διέπει τις ανθρώπινες σχέσεις σήμερα. Της βίας που ελλοχεύει παντού και απειλεί ανά πάσα στιγμή να ξεπηδήσει και να μας κατασπαράξει.
Τα τρία μονόπρακτα που δημιουργήθηκαν ειδικά για την παράσταση, μολονότι παρουσιάζουν τρεις διαφορετικές και ανεξάρτητες μεταξύ τους ιστορίες, συνδέονται με την από κοινού επιλογή των δημιουργών τους να κινηθούν σε ψυχικά τοπία όπου η βία ξεπερνά όρια αμφιλεγόμενα και αποκτά εκφάνσεις σκοτεινές, περίπλοκες, άρρηκτα συνδεδεμένες με την εποχή μας. Σε καταστάσεις που δύνανται να προκαλέσουν αμηχανία οδηγώντας σε εκφράσεις του τύπου: «Ελάτε τώρα… υπερβολές!»
«Υπερβολές!» συνηθίζουμε να λέμε για ό,τι θεωρούμε ότι ξεπερνά τα όρια του «κανονικού», του «φυσιολογικού». Τι είναι όμως «κανονικό» ή «φυσιολογικό» και ποιος μπορεί σήμερα να ισχυριστεί ότι είναι σε θέση να το ορίσει; Είναι δυνατόν να μιλάμε για βία «κανονική» ή για συναισθήματα «υπερβολικά»;
Διαβάστε όλο το πρόγραμμα του Θεάτρου Τέχνης εδώ
Photo Credit: Κέλλυ Φίλιου
