Βόλτα στην πόλη: 3 εκθέσεις που πρέπει να επισκεφθείτε την Τετάρτη 1 Μαρτίου

Μια νέα βόλτα στην πόλη ξεκινά και το σημερινό μας πρόγραμμα έχει μοναδικές εκθέσεις.

3 εκθέσεις για βόλτα στην πόλη

Μαρία Σταμάτη & Κώστας Βίττης – Without Which, Not / Sine Qua Non: Διατομική έκθεση στον Εικαστικό Κύκλο ΔΛ

Ο κοινός εννοιολογικός άξονας που ενώνει το έργο των δύο εικαστικών, σε μία ενδιαφέρουσα και προκλητική συνύπαρξη, είναι η επιθυμία τους να αναγνώσουν και να εν-νοηματώσουν … τα όρια της Έκφρασης. Της διαδικασίας που ο άνθρωπος αποκτά επίγνωση του εαυτού του και επικοινωνεί με τους άλλους.

Σ´ ένα εγκάρσιο ταξίδι στα έγκατα της ανθρώπινης ύπαρξης, του υποσυνείδητου, των μεταβάσεων, των αλλαγών και αλληλουχιών που έπονται κι επιτελούνται σε μία διαδρομή αυτοπροσδιορισμού που διαμορφώνει την έκφραση του ατόμου εσωτερικά και εξωτερικά.

Η Μαρία Σταμάτη με αφετηρία την “εκφραστική ζωγραφική” και το λόγο, αναπτύσσει τα έργα της στο χώρο, συνθέτοντας εγκαταστάσεις, όπου πολύ συχνά προσθέτει νήματα και ύφασμα ή δαντέλα, οικοδομικό πλέγμα, κατασκευές και πλεξιγκλάς, δημιουργεί υπαρξιακά παλίμψηστα με διαστρωματώσεις υλικών, εννοιών και συμβολισμών.

Ο Κώστας Βίττης συνθέτει το δικό του αφήγημα με φωτογραφικές αλληγορίες και συμβολικές εικόνες, που προέρχονται από τις σκέψεις, τις παρατηρήσεις και τις προσωπικές του εμπειρίες και εκφράζουν τον πυρήνα της ανθρώπινης ύπαρξης.

Μιχαήλ Καρίκης – Γιατί είμαστε μαζί: Έκθεση στο Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης

Ο Μιχαήλ Καρίκης δημιουργεί δράσεις, οπτικοακουστικά έργα, φωτογραφίες και εγκαταστάσεις με κεντρικό θέμα την κλιματική καταστροφή και την ανάκτηση των συλλογικών δεσμών στην εποχή μας. Τα έργα του προκύπτουν μέσα από ουσιαστική και μακροχρόνια συνεργασία με ομάδες και κοινότητες. Ο ίδιος κρατά συνήθως τον ρόλο του ενορχηστρωτή, συνθέτη και καταγραφέα, δίνοντας λόγο και φωνή στους ίδιους τους πρωταγωνιστές του έργου, αφήνοντας να ακουστούν οι δικές τους αφηγήσεις της ιστορίας, οι κοινωνικές και πολιτικές ανησυχίες τους ή ακόμη και οι συλλογικές εναλλακτικές τους προτάσεις.

Στον πυρήνα κάθε έργου και ως κεντρικό στοιχείο της συλλογικής διαδικασίας του Καρίκη εντοπίζεται ο πολυφωνικός μουσικός αυτοσχεδιασμός. Αντλώντας από τις ιδέες της Αμερικανίδας πρωτοπόρου της πειραματικής μουσικής Pauline Oliveros (1932-2016), που επισήμανε πως ο μουσικός αυτοσχεδιασμός είναι μια πρακτική των περιθωριοποιημένων και απαξιωμένων μη δυτικών μουσικών παραδόσεων, ο Καρίκης, μέσα από την πρακτική του πολυφωνικού αυτοσχεδιασμού, θέτει τον εαυτό του, τα υποκείμενα των έργων του αλλά και τους θεατές σε διάλογο μέσα από τον ήχο.

Απώτερος στόχος της διαδικασίας αυτοσχεδιασμού είναι η συγκρότηση συλλογικών ταυτοτήτων και δεσμών αλληλεγγύης σύμφωνα με μια θεώρηση της αγάπης που δεν στρέφεται προς το όμοιο αλλά προς το διαφορετικό και δεν στοχεύει στην παραγωγή και αναπαραγωγή αλλά στην απόλαυση, στο συλλογικό όφελος και στα κοινά.

Σε αυτό το πλαίσιο της ιδιαίτερης πολυφωνικής ποιητικής του Μιχαήλ Καρίκη, ο τίτλος της έκθεσης έχει διπλή λειτουργία και περιγράφει τόσο τη διαδικασία της δημιουργίας του έργου όσο και το ίδιο το τελικό αισθητικό αντικείμενο. Στο πλαίσιο της αγάπης και της αλληλεγγύης που αναπτύσσονται στις ομάδες με τις οποίες συνεργάζεται ο καλλιτέχνης, ο τίτλος κρατά τη διπλή σημασία τού «γιατί» στα ελληνικά και διατυπώνεται ως ερώτημα και ως απάντηση: Γιατί είμαστε μαζί.

Μυρτιά Χέλλνερ – «Είμαι από το σήμερα, από το χθες, από το αύριο»: Έκθεση στη Δημοτική Πινακοθήκη Καλλιθέας

Η Μυρτιά Χέλλνερ σημειώνει:

Η ελευθερία αποτελεί το κυριότερο χαρακτηριστικό της τέχνης, η αισθαντικότητα την προϋπόθεση της δημιουργίας, ώστε η τέχνη να γίνει βίωμα, αντίθετα η θεωρητικοποίηση της εξαλείφει κάθε συναίσθημα και ακυρώνει την αισθητική της ομορφιά.

Η Μυρτιά Χέλλνερ πλάθει νέους κόσμους σχημάτων και πρωτόπλαστων όντων, ανθρωπόμορφα ζώα και φυτά. Χρησιμοποιεί έντονα χρώματα σε μια ρυθμική διαδικασία αυτόματης γραφής. Οι εκρηκτικές χρωματικές συνθέσεις της Μυρτιάς Χέλλνερ διέπονται από αέναα προεκτεινόμενες γραμμές, που δημιουργούν γεωμετρικά σχήματα ή σύμβολα όπως ο κύκλος, η σπείρα, οι απειροελάχιστες ευθείες γραμμές σε διαφορετικές κατευθύνσεις και παραλλαγές, ο σταυρός, το τρίγωνο και το μάτι.

Επηρεασμένη από την pop κουλτούρα, τον σουρεαλισμό αλλά και την μυθολογία των βορειοευρωπαϊκών χωρών, το υποσυνείδητο, η ψυχεδέλεια, η ονειροφαντασία, η μυθολογία, η ομορφιά μιας ανέγγιχτης πρωταρχικής φύσης με άγρια δάση και άγνωστα ζώα αποτελούν την θεματολογία του έργου της.

Η Μυρτιά Χέλλνερ αναπαριστά χαμένους κόσμους της φαντασίας και ανακαλύπτει τον κρυπτογραφικό κόσμο μίας απροσδόκητης ελευθερίας. Γι αυτό οι πολύπλοκες αυτές συνθέσεις δημιουργούν θάλασσες αληθινών χρωμάτων μιας άγνωστης ύλης και κάθε ζωτική γραμμή ακολουθεί την κινητική μεταμόρφωση σε εμφανή ή λανθάνουσα λειτουργία. Λεπτουργήματα αραχνοΰφαντων ιστών δομούν ονειρικά σκηνικά, μια ευρύτερη θέαση, σαν ένα παλλόμενο όραμα, μιας μεγάλης γιορτής, σχεδόν μιας φαντασμαγορίας.