Η Πινακοθήκη – Γλυπτοθήκη της art-idea παρουσιάζει στο Κέντρο Τέχνης Καστέλας το έργο του Περικλή Αντωναρόπουλου, με τίτλο Vogue.

Η ιστορικός τέχνης, Νικολένα Καλαϊτζάκη, αναφέρει χαρακτηριστικά για το έργο του Περικλή Αντωναρόπουλου:

Στον καμβά του εικαστικού καλλιτέχνη Περικλή Αντωναρόπουλου, οι πλατιές χρωματικές επιφάνειες σε εικονιστική παράθεση αλληγορική, επισημαίνουν το “νόημα” και αναδεικνύουν το “μήνυμα”.  Πρόκειται για μια “μεταμοντέρνα διαμαρτυρία”.

Μια παραμόρφωση του ιδεατού και επιβεβλημένου –  «Vogue» – μία  νέα γυναίκα κρυμμένη, σχεδιασμένη ωχρή , πίσω από ένα “τείχος” συσσωρευμένων αντικειμένων που σχετίζονται όλα με την σύγχρονη βιομηχανία του γυναικείου καλλωπισμού. Προϊόντα περιποίησης και ‘ομορφιάς’ παρατίθενται ζωηρά, έτοιμα να μεταμορφώσουν το άχρωμο, γυναικείο πρόσωπο σε πρόσωπο της “μόδας”.
Πρόσωπο της μόδας ή θύμα της;

Στην «Αιώνια Εξίσωση», ένα «bar-code» κι ένα “ανθρώπινο προϊόν” σε εξίσωση. Οι στυλιζαρισμένες φόρμες, οι άλλοτε αφαιρετικές ,εστιάζουν όλες στο “κέντρο” της σύνθεσης · παρατηρούν κι άλλοτε σαν να γελάνε σαρκαστικά –  σχεδόν άμορφες. Στο επίκεντρο εγκλωβισμένο παραμένει, το “ανθρώπινο προϊόν”. Ίσως το άμορφο να εξελιχθεί κι αυτό σε ένα “ανθρώπινο προϊόν” τοποθετημένο σε αιώνια εξίσωση.

Φύλακας Ι »- μορφές μπλεγμένες στο ασπρόμαυρο τους και κάπου μέσα στο “αφηρημένο” της “μετάλλαξης”, ξεπετάγεται ένας κίτρινος και ένας πράσινος χρωματισμός. Πρόσωπα δύο που άλλοτε γίνονται ένα ή που ενώνονται μαζί σε “ένα”.

Όπως ο ίδιος ο καλλιτέχνης σημειώνει: «Η αναζήτηση του αληθινού, με εικαστικά μέσα, ίσως και να ορίζει το τι ακριβώς είναι η Τέχνη. Ενδελέχεια και στερεότυπα, δογματισμοί και ηθική, έρωτας και πολιτικές, φασαρία αλλά και ποίηση – όλα αυτά αληθινά- και διατυπώνουν όχι απαντήσεις αλλά “ερωτήματα”…»