Σημαντική υπενθύμιση!
Ο εγκλεισμός και η «βροχή» καθημερινών ειδήσεων με «θέμα» τον θάνατο είναι αδιάψευστα κύμα αρνητικών σκέψεων που οδηγούν στην φθορά της ψυχής. Να μην ξεχνάτε, πως πέρα από τον θάνατο, υπάρχει και η ζωή, η οποία μας δίνεται μια φορά και είναι πολύτιμη. «Μια ημέρα θα πεθάνουμε όλοι» είπε κάποιος και ο άλλος του απάντησε «Τις υπόλοιπες μέρες όμως θα ζήσουμε». Για την ζωή αγωνιζόμαστε, όχι μονάχα την δική μας και των ανθρώπων μας, αλλά και ολάκερου του κόσμου.
Για το δίκαιο, το ίσο, για το τρελό για το αναπάντεχο χωρίς ναι, μεν αλλά. Η ζωή, δεν έχει μόνο χαρές, έχει λύπη, στεναχώρια, απελπισία και θυμό. Χάρις αυτών όμως, η κάθε μας αναπνοή αποκτάει νόημα εις διπλούν, όταν κατακλυζόμαστε από εύθυμα συναισθήματα. Να φοβάστε όσους δεν λυπούνται ή δεν χαίρονται πολύ ή δεν κόπιασαν για κάτι στην ζωή τους με όλη τους την ύπαρξη, επιλέγοντας την συναισθηματική ουδετερότητα, γιατί άργησαν να καταλάβουν τι πάει να πει, χρωματιστή ζωή, παρά μόνον γνώρισαν το γκρί – και ίσως να μην καταλάβουν και ποτέ-…
Οι ημέρες κυλούν και κάπως έτσι φτάσαμε Σάββατο (28/11)
Στα ηχεία παίζει reggae. Ακούμε την φωνή του Bob Marley, να μας ψελλίζει a la la long. Δεν μπορούμε παρά να σηκωθούμε με χορευτικές κινήσεις και να ονειρευτούμε πως βρισκόμαστε σε μια αιώρα σε κάποια εξωτική παραλία των πιο μακρινών νησιών που ούτε γνωρίζουμε το πώς λέγονται ή και στην Αμοργό. Πίνουμε τον καφέ μας, καθώς ζωγραφίζουμε αυτό το τοπίο που φανταζόμαστε. Να θυμάστε δεν έχει σημασία το ταλέντο στα εικαστικά, αλλά η ψυχή μας! Ζωγραφίστε ελεύθερα χωρίς ταμπού, ότι σας κάνει κέφι!
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Πάμε στην βιβλιοθήκη μας και διαλέγουμε ένα καλό βιβλίο! Οι προτάσεις μας είναι: Πούσι, του πολυαγαπημένου Νίκου Καββαδία (εκδόσεις Άγρα), Δεν πληρώνω, δεν πληρώνω ή Όλο σπίτι κρεβάτι και εκκλησία του Ντάριο Φο και της Φράνκα Ράμε (εκδόσεις Ελεύθερος Τύπος), την ποιητική συλλογή Γιός του Κωστή Αλεβίζου (εκδόσεις Βιβλιοπέλαγος)!
Κάπως ξεχαστήκαμε στην ανάγνωση και είναι ώρα για θέατρο! Στις 19.30 πάμε Εθνικό Θέατρο με live streaming και βλέπουμε την «Κυρία του Μαξίμ» του Ζώρζ Φεντό! Το έργο έχει σατιρικό χαρακτήρα, μέσω των αστείων συμπτώσεων, την αγωνία των χαρακτήρων και της ειρωνείας!
Απόσπασμα από το σημείωμα του σκηνοθέτη Θωμά Μοσχόπουλου:
Ο Φεντό, δεν θεωρεί κανέναν άνθρωπο ούτε ακριβώς αθώο ούτε ακριβώς θύμα. Θα υπέθετε κανείς πως η άποψη που είχε για το είδος μας είναι πως πρόκειται για ένα σμάρι δαιμόνιων επιβιωτικών ζώων που θορυβούν ασταμάτητα και έχουν ειδικευτεί στο να διαφεύγουν διαρκώς με κόλπα και πανουργία από τους κινδύνους που τους επιφυλάσσει η χαμηλή θέση τους στην τροφική αλυσίδα. Ο άνθρωπος ούτε διορθώνεται, ούτε προβληματίζεται, ούτε και νοιάζεται ιδιαιτέρως για κάτι άλλο πέρα από τον εαυτούλη του. Οι «υψηλές αξίες» είναι απλώς ένα τέχνασμα που έχει εφευρεθεί για να χειραγωγούν οι λίγοι πανούργοι τους πολλούς αφελείς. Ο Φεντώ δεν νοιάζεται για «ευαισθησίες». Είναι πολύ ευφυής για κάτι τέτοιο. Και όπως είχε γράψει ο συμπατριώτης του Ρακίνας κάποιους αιώνες πριν «Η τραγωδία αποτείνεται στο συναίσθημα, η κωμωδία στην ευφυΐα».
Για τους φίλους και τις φίλες του κινηματογράφου, θα προτείναμε την ταινία «Yellow Cat» με πλοκή έναν πρώην κατάδικο που μαζί με την Έβα η οποία είναι σεξεργάτρια, κλέβουν χρήματα από έναν μαφιόζο. Θα επιβιώσουν; Η προβολή της ταινίας είναι δωρεάν από τις 10.00 το πρωί του Σαββάτου έως τις 10.00 του πρωινού της Κυριακής στο πλαίσιο του 33ου Πανοράματος Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου.
Κυριακή, ημέρα κοινωνικοπολιτικών προβληματισμών
Η Κυριακή θα αρχίσει με την γραφική πρόταση της Συννεφιασμένης Κυριακής του Βασίλη Τσιτσάνη και θα συνεχίσει με Πόλυ Πάνου και ρεμπέτικους ρυθμούς. Πάμε στην βιβλιοθήκη μας και επιλέγουμε βιβλία με κοινωνικό η πολιτικό περιεχόμενο για να προετοιμαστούμε για την συνέχεια που έπεται! Αυτά που προτείνουμε εμείς είναι: Ρεμπέτικα Τραγούδια του Ηλία Πετρόπουλου (εκδόσεις Κέδρος), Λυσιστράτη του Αριστοφάνη (εκδόσεις Νεφέλη), τον Παίχτη του Ντοστογιέφσκι (εκδόσεις Γκοβόστη), εγώ ο Προβοκάτορας, ο Τρομοκράτης του Στέργιου Κατσαρού (εκδόσεις Ισνάφι). Μετά την ανάγνωση και τους εσωτερικούς προβληματισμούς που μας γεννήθηκαν, πάμε να «απογειώσουμε» την σκέψη μας με θέατρο. Έχουμε δύο προτάσεις λοιπόν.
Στις 21.00 το Θέατρο Πορεία μέσω live streaming, παρουσιάζει την παράσταση «Αρίστος» βασισμένη στο μυθιστόρημα του Θωμά Κοροβίνη «Ο Γύρος του Θανάτου». Ο χαρακτήρας της παράστασης είναι έντονα κοινωνικοπολιτικός καθώς η υπόθεση σχετίζεται με την υπόθεση Παγκρατίδη, και τις απόκρυφες πτυχές των εξουσιών και της κοινωνίας.
Η δεύτερη πρόταση μας είναι η παράσταση «Καθαρή Πόλη» στο Ψηφιακό Κανάλι του Ιδρύματος Ωνάση, στις 21.00. Μέσω της παράστασης οι «αόρατες» καθαρίστριες μετανάστριες της Αθήνας που η κοινωνία μόνιμα αγνοεί, τρέφοντας απύθμενο μίσος και απέχθεια για τις ίδιες λόγω της καταγωγής, της τάξης και το φύλο τους, γίνονται ορατές και έχουνε πολλά να μας μάθουν. Θα χαρακτηρίζαμε την παράσταση γροθιά στον σεξισμό και στον ρατσισμό.
Για αυτούς που αγαπούν την 7η τέχνη, προτείνουμε την δωρεάν προβολή της ταινίας –επίσης στο πλαίσιο του 30ου Φεστιβάλ Πανόραμα– «Ανάμεσα στη ζωή και το θάνατο» (Sepelenmis Ölümler Arasinda / In between dying). Ο Νταβούντ, ένας ατίθασος νεαρός, στο ταξίδι της αναζήτησης στην ζωή του, συνάπτει ανθρώπινες σχέσεις που καταλήγουν σε θάνατο και απώλεια. Μέσα από την προσωπική του πνευματική ανέλιξη, διερωτάται αν πρέπει να αποδεχτεί τη μοίρα του, πως πέρα από τον κίνδυνο και το θάνατο, αξίζει να αποδεχτεί τη ζωή όπως ακριβώς είναι. Τι θα συμβεί; Σκεφτόμαστε, προβληματιζόμαστε , συγκινούμαστε, λυπόμαστε , χαιρόμαστε, ζούμε μέσω των επιτευγμάτων της Τέχνης!
Κλείνουμε το άρθρο μας, με Καβάφη!
Η Πόλις
Είπες· «Θα πάγω σ’ άλλη γη, θα πάγω σ’ άλλη θάλασσα.
Μια πόλις άλλη θα βρεθεί καλλίτερη από αυτή.
Κάθε προσπάθεια μου μια καταδίκη είναι γραφτή·
κ’ είν’ η καρδιά μου – σαν νεκρός – θαμμένη.
Ο νους μου ως πότε μες στον μαρασμό αυτόν θα μένει.
Όπου το μάτι μου γυρίσω, όπου κι αν δω
ερείπια μαύρα της ζωής μου βλέπω εδώ,
που τόσα χρόνια πέρασα και ρήμαξα και χάλασα».
Καινούριους τόπους δεν θα βρεις, δεν θάβρεις άλλες θάλασσες.
Η πόλις θα σε ακολουθεί. Στους δρόμους θα γυρνάς
τους ίδιους. Και στες γειτονιές τες ίδιες θα γερνάς·
και μες στα ίδια σπίτια αυτά θ’ ασπρίζεις.
Πάντα στην πόλι αυτή θα φθάνεις. Για τα αλλού – μη ελπίζεις –
δεν έχει πλοίο για σε, δεν έχει οδό.
Έτσι που τη ζωή σου ρήμαξες εδώ
στην κώχη τούτη την μικρή, σ’ όλην την γη την χάλασες.
