Ταινία: Ο γελαστός πρίγκιπας, του Ντέιβιντ Γκόρντον Γκριν

Ο Ντέιβιντ Γκόρντον Γκριν διασκευάζει το Ισλανδικό «Either Way / Α Annan Veg» (2011) του Χαφσταίν Γκούναρ Σίγκουρδσον και παρόλο που πατάει εξολοκλήρου πάνω στα χνάρια του πρωτότυπου σεναρίου κερδίζει την Αργυρή Άρκτο Καλύτερης Σκηνοθεσίας στο φετινό φεστιβάλ Βερολίνου.

Η επιστροφή του Γκριν στην αλά “George Washington” (2000) αισθητική, η πάντοτε εξαιρετική φωτογραφία του Τιμ Ορρ, η μουσική των Explosions in the Sky και το Μπεκετικό σκηνικό όπου διαδραματίζεται η σουρεαλιστική συνύπαρξη των δύο αντρών είναι αρκετά για να κάνουμε λόγο για μια ιδιάζουσα περίπτωση του (ανεξάρτητου) αμερικανικού σινεμά.

Ένα χρόνο μετά τις καταστροφικές πυρκαγιές του 1988 στο Τέξας, ο Άλβιν (Πολ Ράντ) και ο Λανς (Εμίλ Χιρς) περνούν τις καλοκαιρινές μέρες τους επισκευάζοντας τις γραμμές κυκλοφορίας ενός επαρχιακού δρόμου. Βάφοντας ατελείωτα χιλιόμετρα διαχωριστικών γραμμών, απομονωμένοι μέσα σε ένα τοπίο καμένης γης το αταίριαστο αντρικό δίδυμο θα εγκαινιάσει την έναρξη της φιλίας τους πάνω στην πικρή διάψευση των όσων θεωρούσαν αλήθεια για τον εαυτό τους και τους γύρω τους.

Η κίνηση ματ που καταφέρνει ο Γκριν σε σχέση με το «Either Way» είναι η μεταφορά του σκηνικού, στα καμένα εδάφη του Τέξας. Το άγονο τοπίο προσδίδει στην ατμόσφαιρα μεταφυσικές διαστάσεις και την αίσθηση ότι όλα είναι πιθανά να συμβούν εδώ πέρα. Λειτουργίες που επιβάλλεται να ενεργοποιηθούν από νωρίς καθώς η εξαιρετική (αν όχι η πιο δυνατή) σκηνή, όπου ο Άλβιν περιφέρεται στα ερείπια των σπιτιών που καταστράφηκαν από την πυρκαγιά θα κινδύνευε διαφορετικά να μείνει μετέωρη σε μια αλλόκοτη θεατρικότητα εις βάρος της κινηματογραφικής φόρμας. Η συνάντηση με την μυστηριώδη ηλικιωμένη γυναίκα, η οποία ψάχνει να βρει μέσα στα απομεινάρια αποδείξεις της ζωής που έζησε και η ακολουθούμενη παντομίμα του Άλβιν στα θεμέλια του σπιτιού καυτηριάζουν πανέξυπνα την ζωτική σημασία του κατέχειν, που δίχως αυτό το υπάρχειν του Δυτικού παύει να υφίσταται: «everything is past now», όπως λέει χαρακτηριστικά η γυναίκα στον Άλβιν και πολύ όμορφα ο Γκριν την μεταμορφώνει σε αινιγματική φιγούρα, για το κατά πόσο υπάρχει και η ίδια μετά την καταστροφική πυρκαγιά.

Η προβληματική για το τι χρειάζεται ο άνθρωπος για να είναι ευτυχισμένος και πλήρης διατρέχει ολόκληρη την ταινία είτε καθαρά συμβολικά τοποθετώντας τους ήρωες μέσα στην κατεστραμμένη φύση, είτε στην αντίθεση των προσωπικοτήτων μεταξύ Άλβιν και Λανς, όπου ο πρώτος δείχνει να απολαμβάνει την “back to the roots” διαμονή στην φύση ενώ ο δεύτερος μετράει τις μέρες που θα επιστρέψει στην ζωή και τις παροχές της πόλης.  

«Ο Γελαστός Πρίγκιπας» μπορεί να μην έχει την δύναμη των ιστοριών που είχαν οι πρώτες του ταινίες, αλλά η ποιητικότητα, η ενσωμάτωση των χαρακτήρων μέσα στο τοπίο, η συνύπαρξη του κωμικού με το δραματικό στοιχείο φέρνουν και πάλι τον Γκριν στην πρώτη γραμμή των σκηνοθετών που μας αρέσει να τους παρακολουθούμε.

Σκηνοθεσία: Ντέιβιντ Γκόρντον Γκριν

Σενάριο: Ντέιβιντ Γκόρντον Γκριν (βασισμένο στο σενάριο του Χαφστάιν Γκούναρ Σίγκουρδσον)

Πρωταγωνιστούν: Πολ Ραντ, Εμίλ Χιρς

Διάρκεια: 94΄

Διανομή: AMA Films