Πρόκειται για τις παραστάσεις:

«Ο καθένας πεθαίνει μόνος του» βασισμένη στο ομότιτλο μυθιστόρημα του Χανς Φάλαντα από το Σάββατο 30 Σεπτεμβρίου.

«Ο Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης και το φάσμα των φατριών» του Παντελή Μπουκάλα από την Παρασκευή 13 Οκτωβρίου.

«Το Κιβώτιο» του Άρη Αλεξάνδρου από την Παρασκευή 3 Νοεμβρίου.

ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!

Παράλληλα, από τον Ιανουάριο του 2024 θα παρουσιαστεί το έργο «4 λεπτά και 12 δευτερόλεπτα» του Τζέιμς Φριτς σε μετάφραση Δημήτρη Κιούση και σκηνοθεσία Φώτη Μακρή.

Αναλυτικά οι παραστάσεις στο Studio Μαυρομιχάλη:

ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΧΡΟΝΟΣ ΕΠΙΤΥΧΙΑΣ
«Ο καθένας πεθαίνει μόνος του»
Μια παράσταση βασισμένη στο ομότιτλο μυθιστόρημα του Χανς Φάλαντα

ΑΠΟ ΤΟ ΣΑΒΒΑΤΟ 30 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2023

Ο Θεατρικός Οργανισμός «Νέος Λόγος» και το studio Μαυρομιχάλη μετά από 2 παρατάσεις και συνεχόμενα sold out την περσινή σεζόν, επαναλαμβάνει για δεύτερη χρονιά τις παραστάσεις της θεατρικής διασκευής του μυθιστορήματος του Χανς Φάλαντα, «Ο καθένας πεθαίνει μόνος του».

Το έργο του Φάλαντα παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα σε σκηνοθεσία Φώτη Μακρή.

«Ακόμα και μέσα στο πιο μαύρο σκοτάδι μπορεί να υπάρξει αντίσταση και ελπίδα».

Με ρεαλισμό και ειλικρίνεια στο έργο του ο Φάλαντα περιγράφει την καθημερινή ζωή των Γερμανών πολιτών και την αντίσταση που πρόβαλαν στον ναζισμό κάποιοι -λίγοι- «συνηθισμένοι» άνθρωποι.

Κεντρική ιστορία είναι αυτή των Κβάνγκελ, μια αληθινή ιστορία, την οποία ανακάλυψε ο συγγραφέας σε φακέλους της Γκεστάπο μετά το τέλος του ναζιστικού καθεστώτος.

Ο Ότο Κβάνγκελ είναι ένας εργοδηγός σε εργοστάσιο επίπλων που έχει μετατραπεί σε εργοστάσιο που φτιάχνει φέρετρα. Η Άννα είναι η γυναίκα του. Όταν ο γιος τους σκοτώνεται στον πόλεμο, αποφασίζουν να αντισταθούν με τον δικό τους τρόπο. Γράφουν κάρτ ποστάλ κατά του Χίτλερ που τις αφήνουν σε κεντρικά σημεία για να αφυπνίσουν τον Γερμανικό λαό.

Με άξονα αυτήν την ιστορία, ο Φάλαντα, δημιουργεί μια τοιχογραφία γεγονότων, προσώπων και εποχής. Μια διεισδυτική αποτύπωση χαρακτήρων, και των κινήτρων, των σκέψεων και της συμπεριφορά τους απέναντι στο καθεστώς.

Ο Φάλαντα δεν γράφει για ήρωες και μεγάλα κατορθώματα. Γράφει για «τους απλούς, καθημερινούς» ανθρώπους. Αυτούς που τα προβλήματα της επιβίωσης, η ανεργία, η ανέχεια, ο αγώνας για τον επιούσιο, δεν τους επιτρέπουν ούτε να ονειρευτούν. Κι όταν κάποιος τους δίνει υποσχέσεις και τους μοιράζει ψίχουλα, εκείνοι γραπώνονται από αυτόν. Και ξεχνάνε ότι η εξουσία δε νοιάζεται, δε χαρίζει. Καταβροχθίζει. Την ενέργειά τους, τις σχέσεις τους, τα όνειρά τους, την ίδια τους την ύπαρξη.

Μπορεί κάποιος να αντιδράσει; Υπάρχει αντιμετώπιση, διαφυγή, ελευθερία; Υπάρχει χώρος ν΄ αγωνιστείς, να απαιτήσεις, να διεκδικήσεις;
«Ο καθένας με τις δυνάμεις του, το βασικότερο να αντιστέκεσαι», λέει ο Φάλαντα.
Και ο τίτλος;
«Ο καθένας πεθαίνει μόνος του», λέει ο Φάλαντα. Και συμπληρώνει: «Όχι, δεν είναι ένα έργο για το θάνατο. Είναι ένα έργο για τη ζωή».
Και το πώς μπορείς να τη ζήσεις, συμπληρώνουμε εμείς.
«Δεν είναι πιασάρικος ο τίτλος» μας είπαν.
Ας τελειώνουμε με τα πιασάρικα.
Χανς Φάλαντα

O Χανς Φάλαντα (λογοτεχνικό ψευδώνυμο του Rudolf Ditzen) γεννήθηκε το 1893 στο Γκράιφσβαλντ και πέθανε το 1947 στο Βερολίνο. Το ψευδώνυμο του Φάλαντα είναι ένας συνδυασμός χαρακτήρων από τα Παραμύθια των Αδερφών Γκριμμ: ο πρωταγωνιστής του παραμυθιού Hans in Luck και ένα άλογο με το όνομα Φάλαντα στο παραμύθι The Goose Girl.

Άσκησε διάφορα επαγγέλματα (τοπογράφος, λογιστής, νυχτοφύλακας, έμπορος δημητριακών και διαφημιστής, μεταφραστής και δημοσιογράφος). Επηρεασμένος αρχικά από τον εξπρεσιονισμό, εμφανίζεται στα γράμματα το 1920 με το μυθιστόρημά του “Ο νεαρός Goedeschal”. Ο Φάλαντα προσχωρεί στο καλλιτεχνικό κίνημα “Νέα Αντικειμενικότητα” και ασπάζεται τον κοινωνικό νατουραλισμό με τη συνειδητή χρήση του απλού ύφους. Το 1932 κυκλοφορεί το μυθιστόρημά του «Και τώρα ανθρωπάκο;», το οποίο περιγράφει την καθημερινή ζωή των προλεταριοποιημένων μικροαστών. Με το βιβλίο αυτό ο Φάλαντα αποκτά παγκόσμια φήμη. Ακολουθούν δώδεκα περίπου μυθιστορήματα. Ξεχωρίζουν τα “Λύκος ανάμεσα σε λύκους” (1932), “Ο σιδερένιος Gustav” (1938), «Εφιάλτης» (1946) και το “Ο καθένας πεθαίνει μόνος του” (1946), εμπνευσμένο από την πραγματική ιστορία του ζεύγους Otto και Elise Hampel, που εκτελέστηκαν από τους Ναζί, κατά τη διάρκεια του πολέμου, εξαιτίας της αντιφασιστικής τους δράσης. Ο Φάλαντα πεθαίνει τον Φεβρουάριο του 1947 από υπερβολική δόση υπνωτικών. Το 1950 κυκλοφορεί το πιο προσωπικό του βιβλίο, “Ο πότης”.

Το μυθιστόρημα του Χανς Φάλαντα κυκλοφορεί στα Ελληνικά με τον τίτλο «Μόνος στο Βερολίνο» σε μετάφραση Άντζη Σαλταμπάση, από τις εκδόσεις «Πόλις».

Η παράσταση επιχορηγήθηκε από το Υπουργείο Πολιτισμού.

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ:

Μετάφραση: Έφη Ρευματά
Διασκευή – Δραματουργική επεξεργασία: Φώτης Μακρής, Στέλλα Κρούσκα, Έφη Ρευματά
Σκηνοθεσία – Φωτισμοί: Φώτης Μακρής
Σκηνικά – Κοστούμια: Μάγδα Καλορίτη
Πρωτότυπη Μουσική σύνθεση: Φοίβος Σαμαρτζής
Μουσική επιμέλεια – Επιμέλεια κίνησης: Στέλλα Κρούσκα
Βοηθοί σκηνοθέτη: Κλεοπάτρα Τολόγκου – Φοίβος Σαμαρτζής
Βίντεο παράστασης – Τρέιλερ: Φοίβος Σαμαρτζής
Φωτογραφίες: Δάφνη Δίγκα

Παίζουν: Κωνσταντίνος Δημητρακάκης, Βασιλίνα Κατερίνη, Στέλλα Κρούσκα, Φώτης Μακρής, Στέλιος Πετράκης, Έφη Ρευματά, Φοίβος Σαμαρτζής, Κλεοπάτρα Τολόγκου, Μενέλαος Χαζαράκης

ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΚΥΚΛΟΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΝ
«Ο Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης
και το φάσμα των φατριών»
Του Παντελή Μπουκάλα

ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 13 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2023

Ο Θεατρικός Οργανισμός «Νέος Λόγος» και το studio Μαυρομιχάλη παρουσιάζουν από την Παρασκευή 13 Οκτωβρίου, σε έναν δεύτερο κύκλο παραστάσεων, το καινούργιο έργο του Παντελή Μπουκάλα «Ο Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης και το φάσμα των φατριών», σε σκηνοθεσία Φώτη Μακρή, Στέλλας Κρούσκα και Κλεοπάτρας Τολόγκου.

Η παράσταση ανέβηκε τον Μάϊο του 2023 και συνεχίζει και την επόμενη περίοδο 2023-24.

Το έργο γράφτηκε κατόπιν παραγγελίας του Θεατρικού Οργανισμού Νέος Λόγος στον Παντελή Μπουκάλα.

Πόσο συνδεδεμένοι είμαστε με την ιστορία μας;

Έχουμε αναρωτηθεί ποτέ από ποια πρόσωπα ή ποια γεγονότα πήραν τα ονόματά τους οι οδοί και οι πλατείες που ζούμε ή εργαζόμαστε ή διασχίζουμε σε καθημερινή βάση; Έχουμε ποτέ επιχειρήσει αυτήν την μικρή σύνδεση με το παρελθόν μας;

Αυτή ήταν η αφορμή για να προχωρήσουμε στην δημιουργία μιας παράστασης για τον Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη, έναν από τους πρωταγωνιστές της ελληνικής επανάστασης του 1821, από τον οποίον πήρε το όνομά της η οδός Μαυρομιχάλη και κατ’ επέκταση το θέατρό μας, studio Μαυρομιχάλη.

Και είχαμε την τεράστια τύχη και τιμή, συνοδοιπόρος μας σε αυτή μας την προσπάθεια, να είναι ο Παντελής Μπουκάλας που ανέλαβε την συγγραφή του έργου.

Παντελής Μπουκάλας:

Διακόσια χρόνια μετά την Επανάσταση, ο Πέτρος Μαυρομιχάλης, ο οικείος μας Πετρόμπεης, παραμένει, αν όχι ένα σημείο αμφιλεγόμενο, πάντως ένα πρόσωπο του Αγώνα ευρύτερα γνωστό όχι μόνο για τη μεγάλη συμβολή του στα επαναστατικά χρόνια αλλά για την εμπλοκή της οικογένειάς του στη δολοφονία του Ιωάννη Καποδίστρια. Στις 9 Οκτωβρίου 1831, ο Γεώργιος και ο Κωνσταντίνος Μαυρομιχάλης, γιος και αδερφός, αντίστοιχα, του ηγέτη των Μανιατών, πυροβόλησαν και μαχαίρωσαν θανάσιμα τον Κυβερνήτη στο Ναύπλιο, έξω από τον ναό του Αγίου Σπυρίδωνος. Στη βαθύτατα διχασμένη Ελλάδα, που δεν είχε βρει ακόμα έναν στέρεο βηματισμό, άλλοι θρηνούσαν κι άλλοι πανηγύριζαν.

Γνώριζε άραγε ο Πετρόμπεης τι σχεδίαζαν οι άμεσοι συγγενείς του; Οι ιστοριογραφικές υποθέσεις ποικίλλουν, όπως ποικίλλουν και για την ενδεχόμενη εμπλοκή της Γαλλίας και της Αγγλίας στον φόνο. Διαθέτουμε ωστόσο μιαν απάντηση του ίδιου του Πέτρου: «Τι μέτρον ήθελον λάβει αν ο υιός μου και ο αδελφός μου εξεμυστηρεύοντο εις εμέ την συνωμοσίαν των; Ήθελον ακούσει την φωνήν της εκδικήσεως και του αυστηρού πατριωτισμού; Ή το γήρας αυτό και η θρησκεία ήθελον με καταφέρει να λησμονήσω τον Άρχοντα διά να ελεήσω τον άνδρα; Ιδού εξέτασις βασανική δι’ εμέ».

Η απάντηση αυτή πρέπει να συνεκτιμηθεί με τη μεγάλη σημασία που της αξίζει, επειδή δόθηκε σε χρόνο ιστορικά και συναισθηματικά ουδέτερο: γράφτηκε τον Δεκέμβριο του 1842, όταν η υπόληψη της μαυρομιχαλαίικης οικογένειας είχε αποκατασταθεί, και δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Νέα ημέρα της Τεργέστης στις 28 Μαρτίου 1903.

Ο Πετρόμπεης αρνείται κατηγορηματικά ότι γνώριζε. Η απάντησή του πρέπει να θεωρηθεί ειλικρινής και τίμια, διότι ακόμα και τότε, πέντε χρόνια πριν από τον θάνατό του, δεν συμπληρώνει την άρνησή του αυτή με μια δεύτερη απάντηση που θα βόλευε τη συνείδησή του και θα ενίσχυε το κύρος του. Δεν λέει δηλαδή ότι θα απέτρεπε τους συγγενείς του από το φονικό εγχείρημά τους. Αντίθετα, εκτίθεται εκουσίως στην κριτική, λέγοντας ότι, μια δεκαετία μετά, εξακολουθεί να βασανίζεται από το ερώτημα τι θα έπραττε, αν όντως γνώριζε.

Το θέατρο (και η λογοτεχνία γενικότερα) είναι τέχνη της απορίας και των ερωτημάτων, όχι των τελεσίδικων απαντήσεων, και μάλιστα σε ζητήματα για τα οποία η ιστοριογραφία δεν συμφωνεί στις προσεγγίσεις και τα συμπεράσματά της. Είναι τέχνη μέχρις ενός σημείου αρχαιολογική: δοκιμάζει να αναδείξει τις στρώσεις των συναισθημάτων και των σκέψεων των ηρώων της, αποφεύγει όμως να προσφέρει έτοιμη τη μία και μόνη ερμηνεία τους.

Στον «Πετρόμπεη» που συνέγραψε ο Παντελής Μπουκάλας και σκηνοθετεί ο Φώτης Μακρής, ο λόγος, οπωσδήποτε μυθοπλαστικός, θεμελιωμένος εντούτοις στα ιστορικά ντοκουμέντα, τα δημοτικά τραγούδια και τις ιστοριογραφικές αναψηλαφήσεις, είναι φαινομενικά διπλός, αλλά κατά βάθος πολλαπλός.

Είναι διπλός, αφού ο μονόλογος του Πετρόμπεη διαπλέκεται με τον μονόλογο του Απόστολου Μαυρογένη. Ο Μαυρογένης, ο ιταλοσπουδαγμένος αγωνιστής του 1821, γόνος της μεγάλης κυκλαδίτικης οικογένειας, υπήρξε γνώριμος των Μαυρομιχαλαίων, διορίστηκε δε από τον Καποδίστρια πρώτος στρατιωτικός γιατρός της ελεύθερης Ελλάδας. Είναι λοιπόν ένας αυτόπτης και αυτήκοος μάρτυς των επαναστατικών και μετεπαναστατικών χρόνων, ο οποίος στις αρχές του 20ού αιώνα αποκαλούνταν «παππούς όλων των Ελλήνων», λόγω της εξαιρετικά σπάνιας μακροβιότητάς του (Πάρος, 1792 – Αθήνα 1906). Ορισμένες απόψεις του, αλλά και πτυχές του βίου του, τις γνωρίζουμε από συνέντευξή του στον Ζαχαρία Παπαντωνίου, που τον τιμούσε και τοn σεβόταν, η οποία δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Σκριπ, στις 17 Ιανουαρίου 1904.

Η μυθοπλασία αναδεικνύει τον Απόστολο Μαυρογένη ως επί μακρόν συνομιλητή του Πετρόμπεη και παραλήπτη των ενθυμημάτων του, αλλά και ως φανατικό συλλογέα και αναγνώστη ιστοριογραφημάτων (ελληνικών και ξένων) και απομνημονευμάτων που αφορούν το 1821. Παραγράφους από τα βιβλία αυτά ανακαλεί στη μνήμη του ο Μαυρογένης, και έτσι ο θεατρικός λόγος αποκτά την πολλαπλότητά του.

Ο «Πετρόμπεης» δεν αποτελεί διάβημα ούτε απομυθοποίησης ούτε αποκατάστασης. Είναι η αναψηλάφηση ενός απίστευτου θαύματος, της Επανάστασης, και της βαθιά τραυματικής συνέχειάς της. Η εθνική μας αυτογνωσία είναι ένα αέναο ζητούμενο.

Η παράσταση επιχορηγήθηκε από το Υπουργείο Πολιτισμού.

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ:

Σκηνοθεσία: Φώτης Μακρής – Στέλλα Κρούσκα – Κλεοπάτρα Τολόγκου
Σκηνικά – Κοστούμια: Μάγδα Καλορίτη
Μουσική: Νείλος Καραγιάννης
Φωτισμοί: Φώτης Μακρής
Βίντεο παράστασης – Τρέιλερ: Φοίβος Σαμαρτζής

Παίζει ο Φώτης Μακρής.
Μαζί του στην σκηνή ο μουσικός Νείλος Καραγιάννης.

ΟΓΔΟΟΣ ΧΡΟΝΟΣ ΕΠΙΤΥΧΙΑΣ
«Το κιβώτιο»
Του Άρη Αλεξάνδρου

ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 3 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2023

Μετά από εκατοντάδες sold out και την τεράστια ανταπόκριση του κοινού, το Studio Μαυρομιχάλη επαναλαμβάνει από την Παρασκευή 3 Νοεμβρίου 2023, για όγδοη χρονιά, σε μορφή θεατρικού μονολόγου, το εμβληματικό μυθιστόρημα του Άρη Αλεξάνδρου «Το Κιβώτιο».

Ο Φώτης Μακρής, που υποδύεται τον κεντρικό ρόλο, εκτός από το Studio Μαυρομιχάλη, στα 7 χρόνια των παραστάσεων, ταξίδεψε με το «Το Κιβώτιο» σε 31 πόλεις σε όλη την Ελλάδα καθώς και στη Πάφο της Κύπρου (στο πλαίσιο της πολιτιστικής πρωτεύουσας της Ευρώπης 2017).

ΤΟ ΕΡΓΟ:

Στα τέλη του ελληνικού εμφυλίου πολέμου, μια ομάδα ανταρτών αναλαμβάνει μετά από σχετική εντολή του Γενικού Αρχηγείου να μεταφέρει, περνώντας μέσα από εχθρικό έδαφος, ένα κιβώτιο αγνώστου περιεχομένου, με παραλήπτες τη διοίκηση μιας ανταρτοκρατούμενης πόλης. Στη διάρκεια της αποστολής η ομάδα αρχίζει να χάνει τα μέλη της σταδιακά μέχρι που τελικά σώζεται ένας μόνο αντάρτης, ο οποίος τελικά κατορθώνει να παραδώσει το κιβώτιο. Όταν όμως φτάνει στον προορισμό του, διαπιστώνεται πως είναι άδειο και ο αντάρτης φυλακίζεται από τους άλλους συντρόφους του ως δολιοφθορέας. Σε μια συγκλονιστική προσπάθεια να αποδείξει την αθωότητά του, ο ήρωας αρχίζει να συντάσσει αναφορές στον ανακριτή, όπου δεν διστάζει να εξηγεί και να ερμηνεύει, το νόημα της παράδοξης αποστολής τους. Ο συντάκτης των αναφορών δεν γνωρίζει τίποτα για την ταυτότητα του ανακριτή ούτε για τους δεσμώτες του, ούτε αν ο ανακριτής διαβάζει τα όσα του γράφει.

Ο Φώτης Μακρής ερμηνεύει, σε έναν συγκλονιστικό μονόλογο, τον ταραγμένο αυτόν ήρωα που σταδιακά αμφισβητεί κάθε είδους πεποίθηση. Το Κιβώτιο, είναι το μοναδικό μυθιστόρημα του Άρη Αλεξάνδρου και έχει χαρακτηριστεί ένα από τα σημαντικότερα κείμενα της Νεοελληνικής λογοτεχνίας. Το έργο ερμηνεύθηκε από αλληγορία για τον εμφύλιο και ως καταγγελία ενάντια σε κάθε είδους εξουσία, αλλά και ως ένα σχόλιο στον δυτικό πολιτισμό.

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ:

Δραματουργική επεξεργασία – Σκηνοθεσία: Φώτης Μακρής, Κλεοπάτρα Τολόγκου
Σκηνογραφία: Διονύσης Μανουσάκης
Μουσική: Γιώργος Νινιός

Παίζει ο Φώτης Μακρής