Την Παρασκευή 10 Νοεμβρίου, ο Στέλιος Τσουκιάς έρχεται στον Σταυρό του Νότου Club με full band που απαρτίζεται από νέους μουσικούς. Το CultureNow μίλησε με τον μουσικό με αφορμή αυτές τις εμφανίσεις.
***
-Ποιες είναι κάποιες μουσικές σας επιρροές;
Θα μπορούσα να αναφέρω πολλά ονόματα αλλά θα προσπαθήσω να περιοριστώ στις πιο βασικές, τουλάχιστον μέχρι στιγμής, και το λέω αυτό γιατί ποτέ δεν τελειώνει η αναζήτηση νέων ήχων. Έχω επηρεαστεί πολύ από τον ήχο του Tom Waits, την τραγουδοποιία του Bob Dylan και του Θανάση Παπακωνσταντίνου, τον δυναμισμό των Nirvana και το groove των Red Hot Chilli Peppers. Μεγάλο κεφάλαιο των εφηβικών μου χρόνων ήταν ο Bob Marley και ο Παύλος Σιδηρόπουλος αλλά και τα παλιά λαϊκά τραγούδια με την φωνή του Γρηγόρη Μπιθικώτση να έχει ποτίσει μέσα μου. Α, μην ξεχάσω τις Τρύπες και τα Ξύλινα Σπαθιά. Δε γίνεται να μην τους συμπεριλάβω στις βασικές επιρροές μου.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
-Έχετε ασχοληθεί εκτενώς με τη μουσική του Παύλου Σιδηρόπουλου. Τι σας συγκινεί στο έργο του;
Ο Σιδηρόπουλος έχει δύο στοιχεία που λατρεύω. Τον ευθύ στίχο και τον δυναμισμό στην ερμηνεία και τη μουσική. Ο δίσκος που με έκανε να ψάξω την μουσική του ήταν τα Μπλουζ του Πρίγκηπα (ακόμα ένας δίσκος που έχω σε βινύλιο). Μία κιθάρα σε ένα δωμάτιο με την αλήθεια του στο πιάτο και ένα τραγούδισμα που μου ήταν γνώριμο από τα ρεμπέτικα που άκουγα μικρός στο σπίτι των παππούδων μου. Όταν μετά άκουσα τα άλμπουμ «Φλου» και «εν Λευκώ» είχα ήδη έρθει σε επαφή και με το σύμπαν του Αγγελάκα και του Παυλίδη και εκεί… έδεσε το γλυκό.
-Πιστεύετε πως η αγάπη σας για τη μουσική του Παύλου ήταν ένας από τους λόγους που αποφασίσατε να εστιάσετε στον ελληνικό στίχο;
Δεν το έχω σκεφτεί. Μπορεί να λειτούργησε υποσυνείδητα και να μην το έχω πάρει χαμπάρι. Σίγουρα έπαιξαν ρόλο οι μουσικές που πρωτοτραγούδησα στην κιθάρα. Θυμάμαι το πρώτο τραγούδι που έπαιξα ολοκληρωμένα ήταν το «τραμ το τελευταίο». Μετά έπιασα τον Τσιτσάνη, τον Άκη Πάνου, τον Ζαμπέτα και εκεί ήρθε και ο «Χαρμάνης και Άφραγκος» του Σιδηρόπουλου. Τώρα που το σκέφτομαι ήταν λογικό άλμα. Αλλά παρότι άκουγα και ξένη μουσική, μου ήταν πιο οικείο να τραγουδάω στα ελληνικά. Και το περίεργο είναι πως όσο ζούσα στο Λονδίνο τόσο περισσότερο ήθελα να γράφω και τραγουδάω στα ελληνικά. Κυρίως λόγω της νοσταλγίας. Είναι ένα συναίσθημα που αν δεν έχει ζήσει κάποιος στο εξωτερικό είναι δύσκολο να το καταλάβει.
– Εν τέλει, Αθήνα ή Λονδίνο;
Αθήνα με τα χίλια, με κανένα ταξιδάκι που και που στο Λονδίνο για να μου θυμίζει την εποχή που άλλαξαν ριζικά πολλά πράγματα στη ζωή μου. Γύρισα πιο κατασταλαγμένος, με διαφορετικό όραμα και διαφορετική οπτική γωνία σε κοινωνικό, πολιτικό και καλλιτεχνικό επίπεδο. Δεν μετανιώνω ούτε στο τόσο που έζησα πέντε χρόνια στην Αγγλία. Άκουσα πολλές μουσικές και είδα τόσες παραστάσεις που καθόρισαν το γούστο μου. Ξέρω όμως πια ότι μου αρέσει ο ήλιος, απεχθάνομαι τον καπιταλισμό, αγαπώ το καλό φαγητό και ότι -για την ώρα- φτιάχνω τραγούδια με ελληνικό στίχο. Γι’ αυτό και δεν υπάρχει καλύτερο μέρος από το κέντρο της Αθήνας. Μην ξεχνάμε και το nightlife και τα μπαράκια με καλές μουσικές που μπορείς να κάνεις συζητήσεις μέχρι το πρωί.
– Ενδέχεται όμως να σας ακούσουμε και σε αγγλικό στίχο κάποια στιγμή;
Έχω κάποια χαζογραπτά στα αγγλικά, σε ένα φάκελο στο λάπτοπ μου και κάποια στο κινητό – είμαι παιδί της τεχνολογίας βλέπεις και δεν τα έχω σε χαρτί – αλλά δεν έχω μελοποιήσει κάτι. Έχω τόσα πολλά στιχάκια στα ελληνικά που για την ώρα καταπιάνομαι μόνο με αυτά. Never say never όμως.
-Διατηρείτε συλλογή δίσκων / βινυλίων, ή ακούτε αποκλειστικά μουσική σε πλατφόρμες streaming;
Ακούω κυρίως μουσικές στο Spotify και φτιάχνω τις λίστες μου εκεί. Έχω αρχίσει όμως να αγοράζω βινύλια τα τελευταία δύο χρόνια και σκοπεύω να αποκτήσω σύντομα και ένα πικάπ. Για την ώρα κοσμούν διάφορα σημεία του σπιτιού μου αλλά σχεδιάζω από τώρα το πώς θα ακούω έναν-έναν δίσκο και όλη την τελετουργία με το βινύλιο στο χέρι και τη βελόνα στο τραγούδι κάθε πλευράς. Πρώτο θα είναι το “Real Gone” του Waits.
-Από το δίσκο «Κοιτάζω Έξω» ξεχωρίζω το κομμάτι «Το Φρικιό» – που είναι γραμμένο για τη δολοφονία του Ζακ Κωστόπουλου (σε μουσική & στίχους Αλέξανδρου Αργύρη). Έχετε κάποια συγκεκριμένη θέση για το ρόλο του καλλιτέχνη στην κοινωνία;
Δε μου αρέσει να ακούω την πρόταση «ο καλλιτέχνης πρέπει να είναι…» ή «ο καλλιτέχνης πρέπει να κάνει α,β,γ…». Ο καθένας πράττει με βάση τα πιστεύω του. Προσωπικά, βλέπω τα τραγούδια ως αψευδείς ιστορίες που ορισμένες είναι βιωματικές και άλλες είναι καταγραφή γεγονότων μέσα από το πρίσμα του δημιουργού. Θέλω αυτό που γράφω ή στην περίπτωση του «Φρικιού» αυτό που τραγουδάω να με εκφράζει ή να δηλώνει την αγανάκτησή μου στα δυστοπικά πράγματα που βιώνουμε τα τελευταία χρόνια. Με ενδιαφέρει ο πολιτικός λόγος, είμαι μέλος της κοινωνίας και θα είμαι πάντα απέναντι σε ό,τι καίει και τρώει την ψυχή μου και το δίκιο των συνανθρώπων μου.
-Από τον ίδιο δίσκο το ομώνυμο κομμάτι είναι εξολοκλήρου δημιούργημά σας. Τι αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για το «Κοιτάζω Έξω»;
Η πρώτη καραντίνα. Τα μόνα ταξίδια που μπορούσα να κάνω κατά την διάρκεια του εγκλεισμού ήταν πάνω στο χαρτί. Κατάλαβα ότι το φως και το σκοτάδι τα χωρίζει μία λεπτή κλωστή και απ’ την μια μέρα στην άλλη μπορούν να μας τραβήξουν την πρίζα και να αλλάξει το σκηνικό γύρω μας. Εκείνη την εποχή άκουγα και πολύ gospel μουσική και έτσι κάπως γεννήθηκε και η μουσική του τραγουδιού.
-Με ποιους μουσικούς θα μοιραστείτε τη σκηνή στον Σταυρό του Νότου Club;
Είμαι παραπάνω από χαρούμενος για αυτή την ομάδα! Στα τύμπανα και στους ηλεκτρονικούς ήχους θα είναι ο Πρόδρομος Μυστακίδης, στην ηλεκτρική κιθάρα ο Άγγελος Αϊβάζης, στο ηλεκτρικό μπάσο ο Ιάσονας Οικονόμου και στην τρομπέτα ο Στέφανος Χαμαλίδης, γνώριμος από τις περσινές εμφανίσεις μας στον Σταυρό του Νότου. Έχουμε ετοιμάσει μία βραδιά που θα παντρέψουμε όλες τις επιρροές μου μέσα από ηλεκτρονικούς και φυσικούς ήχους, τραγούδια δικά μου και αγαπημένα καλλιτεχνών που σημαίνουν πολλά για εμένα. Έχω ιδιαίτερη χαρά που θα είναι δίπλα μου η φίλη και εξαιρετική ερμηνεύτρια Λόλα Γιαννοπούλου αλλά και ο εκρηκτικός λυράρης, συνθέτης και ερμηνευτής Γιώργης Στρατάκης.
-Με τον Γιώργο Στρατάκη έχετε και ένα νέο κομμάτι – ακόμα ακυκλοφόρητο. Θα θέλατε να μας πείτε μερικά πράγματα για αυτό;
Με τον Γιώργη γνωριστήκαμε πριν από περίπου ένα χρόνο με αφορμή τον τραγούδι που είχα κυκλοφορήσει τότε, σε στίχους του ποιητή Αργύρη Χιόνη με τίτλο «ένας Λύκος Αισθηματίας». Μου είχε στείλει ένα πολύ όμορφο μήνυμα για αυτήν τη δημιουργία και έτσι από τότε μοιραζόμαστε τις μουσικές μας και τις ανησυχίες μας. Μια μέρα με πήρε και μου είπε ότι έχει γράψει ένα τραγούδι που θα ήθελε να το τραγουδήσουμε παρέα. Είμαι πολύ χαρούμενος που θα βρίσκεται στην γιορτή που θα στήσουμε στον Σταυρό του Νότου. Όσο για το τραγούδι, το κρατάω για έκπληξη!
-Αν έπρεπε να μας προσκαλέσετε με έναν στίχο σας στο live, ποιο στίχο θα επιλέγατε;
Θα χρησιμοποιούσα ένα στίχο από ένα ακυκλοφόρητο τραγούδι μου. «Και να ‘μια εδώ, με την κιθάρα μου ανατέλλω σ’ έναν κόσμο μονάκριβο, πιο όμορφο και αγνό απ’ της αυγής το μεγάλωμα, ήρθε η ώρα για το πιο μεγάλο αντάμωμα». Ραντεβού στις 10 Νοεμβρίου. Be there!
