Στέφη Πουλοπούλου: Το να βρίσκουμε τρόπους να μιλήσουμε στο παιδί και να κρατήσουμε το ενδιαφέρον του ζωντανό είναι ένα υπέροχο στοίχημα

Στην οικογένεια Νώε, ο μόνος που δείχνει να αντιλαμβάνεται τον κίνδυνο που έρχεται είναι ο ίδιος ο Νώε. Τα παιδιά του ενοχλούνται από την έξαψή του να ολοκληρώσει το παράξενο μηχάνημα που κατασκευάζει. Η νύφη του αγανακτεί με τα χτυπήματα που ακούγονται καθ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας, λόγω των εργασιών που κάνει ο Νώε στην ταράτσα. Κι όταν αρχίσει να βρέχει, τα σχολεία κλείνουν, τα σπίτια πλημμυρίζουν και αντικείμενα από το σπίτι αρχίζουν να εξαφανίζονται, καθώς ο Νώε τα μεταφέρει στην ταράτσα, μαζί με όσα ζώα μπορεί. Μόνο όταν ο κατακλυσμός έρχεται καταλαβαίνει η οικογένεια την αξία της επιμονής του Νώε!

Η Οικογένεια Νώε ανεβαίνει φέτος στο Θέατρο Πόρτα σε νέα σκηνοθεσία των Θωμά Μοσχόπουλου και Σοφίας Πάσχου. Μία παράσταση για όλη την οικογένεια, που εικοσιπέντε χρόνια μετά το πρώτο της ανέβασμα, το 1996, παραμένει επίκαιρη όσο ποτέ, καθώς η κλιματική αλλαγή εξακολουθεί να είναι κύριο θέμα συζήτησης και η ανθρωπότητα αναζητά ακόμα τις κατάλληλες λύσεις. Με χιούμορ και σασπένς, με αγωνία και τρυφερότητα, η παράσταση μας δείχνει πως η Οικογένεια Νώε θα μπορούσαμε να είμαστε εμείς.

***

-Η «Οικογένεια Νώε» είναι μια παράσταση που το κοινό έχει αγαπήσει ιδιαίτερα. Θέλετε να μας πείτε λίγα λόγια για το νέο της ανέβασμα, στο οποίο έχετε λάβει μέρος;

Στο ανέβασμά μας, το κείμενο που δημιούργησαν η Ξένια Καλογεροπούλου κι ο Θωμάς Μοσχόπουλος το μακρινό 1996, επιβεβαιώνει την κλασική του αξία…

Ο κατακλυσμός που έρχεται, βρίσκει την οικογένεια εντελώς απροετοίμαστη και μόνο ο παππούς Νώε έχει προνοήσει ώστε να υπάρξει η γνωστή κιβωτός που θα τους ταξιδεύει για ένα έτος -σύμφωνα με τους μύθους – ανθρώπους και ζώα, με τελικό προορισμό τη νέα στεριά…

Η σκηνοθετική συνύπαρξη του Θ. Μοσχόπουλου με την Σ. Πάσχου, αλλά και τα στοιχεία της όψης της παράστασης -το σκηνικό της Ε. Θεριανού, τα κοστούμια της Κ. Μπρέισγουελ, και τα φώτα του Ν. Βλασσόπουλου- μαζί με τις μουσικές του Ν. Κυπουργού, δημιουργούν έναν σύγχρονο σκηνικό τόπο ώστε να αφηγηθούμε αυτή τη γνωστή ιστορία.

-Ο δικός σας ρόλος στο έργο είναι η Ρουθ. Θα θέλατε να μας μιλήσετε για τον χαρακτήρα αυτόν;

Η Ρουθ, νύφη του Νώε – σύζυγος του γιου του Χαμ- και μητέρα της έφηβης Εύας, είναι δασκάλα, και γνώστρια των πάντων… Με ισχυρή άποψη, τη δική της λογική αλλά και βαθιά ευαισθησία, συχνά με παράπονο για την ανεπάρκεια του οικογενειακού περιβάλλοντος να την κατανοήσει αλλά και με μια απολαυστική και ζωογόνο συγκρουσιακή αλληλεπίδραση με τον Χαμ. Γίνεται συχνά αστεία εν αγνοία της, και πραγματικά απολαμβάνω να την “συναντώ” καθημερινά!

-Ο αναγκαστικός εγκλεισμός και η συμβίωση σε περιορισμένο χώρο, είναι ζητήματα που σήμερα έχουν αποκτήσει μεγάλη βαρύτητα στο μυαλό των θεατών. Πώς τα βιώνουν οι ήρωες του έργου, όταν η καθημερινότητά τους αλλάζει εξαιτίας του κατακλυσμού;

Οι ήρωες του έργου διαχειρίζονται τον εγκλεισμό πολύ όμοια με τον τρόπο που εμείς βιώσαμε τις περιόδους του υποχρεωτικού μας εγκλεισμού πριν λίγο καιρό…

Άλλος το ρίχνει στη μαγειρική, άλλος στη γυμναστική, άλλος στη φιλοζωία, τα παιδιά στο πείραγμα και το παιχνίδι… και ο χρόνος περνάει, και η εξωτερική συνθήκη δεν αλλάζει και συνειδητοποιούν σιγά σιγά πως το σύστημα ασφυκτιά.

Θυμηθείτε το διάστημα της δεύτερης καραντίνας… Μετά την ξεκούραση, το fitness, και τις γκουρμέ μαγειρικές του πρώτου εγκλεισμού, τη θέση τους πήραν η θλίψη, οι εκνευρισμοί κι η πραγματική απελπισία…

-Η παράσταση φέρνει αρκετά θέματα στο προσκήνιο, μεταξύ των οποίων είναι και οι ανθρώπινες σχέσεις όταν δοκιμάζονται από αντιξοότητες. Τι συμπεράσματα μπορούμε να αντλήσουμε από αυτήν για τις σχέσεις μεταξύ γονιών και παιδιών;

Πραγματικά ελπίζω κάθε παράσταση να αποτελεί κίνητρο για συζητήσεις στις σχολικές αίθουσες και στα τραπέζια της κουζίνας, για τη σημασία της εγγύτητας μεταξύ γονέα και παιδιού, για την έσω βία και πώς αυτή εκφράζεται σε στιγμές πίεσης, για την υποτίμηση του πολύ νέου ή του ηλικιωμένου, για την αξία του μαζί…. κι άλλα πολλά!

-Ποια είναι τα μηνύματα που ευελπιστείτε να κρατήσουν τα παιδιά, φεύγοντας από το θέατρο;

Αυτό που προσωπικά θέλω να συμβαίνει στο παιδί όταν φεύγει από το θέατρο είναι… να θέλει να ξανάρθει! Να ενεργοποιείται η φαντασία και η περιέργειά του για αυτό που συμβαίνει μέσα στην αίθουσα κυρίως ως προσωπική του εμπειρία και κοινωνική συνθήκη, κι έπειτα ως παράσταση.

Από το ίδιο το έργο κάτι που με συγκινεί είναι ότι όσο διαρκεί η ιστορία της οικογένειας μέσα στην κιβωτό, εξαφανίζονται από τη γη δύο διαφορετικά είδη ζώων. Οι ήρωες είναι μάρτυρες αυτής της στιγμής. Θα ήθελα αύτη η πληροφορία να καλλιεργήσει στο παιδί την περιέργεια για τη λειτουργία της φύσης, για την ευθύνη του ανθρώπου, για τη στάση του ως μέρος του φυσικού συνόλου.

-Ποια πιστεύετε πως είναι η δύναμη της συγκεκριμένης ιστορίας και γιατί παραμένει επίκαιρη;

Το έργο μιλάει για τις σχέσεις μεταξύ των μελών μιας οικογένειας. Η οικογένεια αυτή βρίσκεται σε μια συνθήκη υποχρεωτικής συνύπαρξης για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα. Και γύρω τους μαίνεται μια οικολογική καταστροφή!!

Τι πιο επίκαιρο;

-Ο Νώε είναι ένας χαρακτήρας που ακολουθεί τον δικό του δρόμο. Πιστεύετε πως μπορεί να λειτουργήσει ως πρότυπο για τα παιδιά;

Οι παππούδες πολύ συχνά αποτελούν θαυμαστές φιγούρες στις ζωές των παιδιών. Είναι οι φορείς του παλιού χρόνου, της Σοφίας, και της γνώσης της Γνώσης σε κάποιες περιπτώσεις..

Ο Νώε, πολύ περισσότερο, ως εφευρέτης και οραματιστής, γοητεύει τα εγγόνια του στη σκηνή, αλλά και τους θεατές της παράστασης.

-Στην πορεία της καριέρας σας, έχετε συμμετάσχει και σε άλλες παιδικές παραστάσεις. Τι σας οδήγησε σε αυτές και τι σημαίνει για εσάς το θέατρο για παιδιά;

Το καλό θέατρο για παιδιά είναι κάτι που κυρίως απολαμβάνω ως θεατής. Κι αυτό γιατί με έναν τρόπο, είναι σαν η παράσταση να πηγαίνει προς τον θεατή της κι όχι το ανάποδο, όπως συμβαίνει με το θέατρο για ενήλικες… Το να βρίσκουμε τρόπους να μιλήσουμε στο παιδί και να κρατήσουμε το ενδιαφέρον του ζωντανό είναι ένα υπέροχο στοίχημα. Μου αρέσει η αντίδραση του παιδιού-θεατή. Είναι άμεση και καθόλου προσχηματική. Το να κερδίζεις από σκηνής με την αφήγησή σου αυτό το απαιτητικό κοινό, να το κάνεις να συνδέεται με αυτό που βλέπει, να συμμετέχει και να κουβαλάει έστω και λίγο από αυτό στο σπίτι, είναι για μένα πηγή χαράς κι ευγνωμοσύνης μέσα στη δουλειά!

-Πώς οραματίζεστε το παιδικό θέατρο στο μέλλον;

Περισσότερες καλές παραστάσεις με σεβασμό προς την αισθητική και τα ενδιαφέροντα των παιδιών σήμερα, μέσα από έργα και παραστάσεις που θα τα αναζωογονούν νοητικά, συναισθηματικά και αισθητηριακά. Ευκολότερη πρόσβαση σε παραστάσεις για όλα τα παιδιά σε όλη την επικράτεια -με θλίβει η έλλειψη/ανυπαρξία παιδικών σκηνών εκτός Αθήνας. Συχνότερη επαφή του παιδιού με το θέατρο μέσω θεατροπαιδαγωγικών μεθόδων διδασκαλίας κι όχι μόνο ως σχολική εκδρομή κάποιες φορές το χρόνο. Τέλος, ένα πιο θαρραλέο κοινωνικό θέατρο, που δεν φοβάται να εκθέσει την πραγματικότητα και που αντιμετωπίζει το παιδί ως ενεργό μέλος του συνόλου…

Photo Credit: © Στεφανία Ορφανίδου

Διαβάστε επίσης:

Οικογένεια Νώε, των Ξένια Καλογεροπούλου και Θωμά Μοσχόπουλου στο Θέατρο Πόρτα