«Δεν μπορώ!», «Δεν μπορώ να ζωγραφίσω τίποτα!», «Εγώ δεν είμαι καλός στα παιχνίδια με τη μπάλα..», «Δεν καταφέρνω ποτέ να δέσω τα κορδόνια μου..» είναι οι φράσεις του Πέρρυ, ενός παιδιού με χαμηλή αυτοπεποίθηση και αυτοεκτίμηση. Η δασκάλα που υποδύομαι, ανήκει στα φωτεινά παραδείγματα εκπαιδευτικών, που αντιμετωπίζουν με ενσυναίσθηση τους μαθητές τους και τους ενθαρρύνουν να προσπαθούν να κάνουν τα πράγματα με τον δικό τους μοναδικό τρόπο! Είμαι μητέρα δυο μικρών παιδιών και πασχίζω να τους εξηγώ καθημερινά, πως όταν παίζουμε, όταν δημιουργούμε, όταν χορεύουμε, δεν υπάρχει σωστό και λάθος, όμορφο και άσχημο, τέλειο και άχρηστο! Γι’ αυτό και συγκινούμαι κάθε φορά, που ως δασκάλα βλέπω στην λευκή κόλλα του Πέρρυ, ένα τεράστιο λευκό παγόβουνο! Σε έναν κόσμο όπου τα παιδιά πιέζονται να είναι τέλεια, όπου εκφοβίζονται λόγω της διαφορετικότητας τους, όπου απογοητεύονται εύκολα γιατί δεν καταφέρνουν να μοιάσουν στα ψεύτικα πρότυπα που προβάλλουν τα social media, έρχεται μια δασκάλα να βάλει σε κορνίζα και να συμπεριλάβει στην έκθεση ζωγραφικής του σχολείου… μια τελεία! Από την άλλη, η αδερφή του η Έρη, μέσα στην αναστάτωση της εφηβείας και ξεσπώντας τις δικές της ανασφάλειες για την τελειότητα, αντιμετωπίζει τον αδερφό της με ειρωνία και χλευασμό στην αρχή του έργου! Είναι επίσης συγκινητική για εμένα η στιγμή που αντιλαμβάνεται πόσο σπουδαίος είναι ο αδερφός της… «Θα σου χαρίσω τα χρώματα μου για να γεμίσεις όλο τον κόσμο με ζωγραφιές Πέρρυ! Σ’ αγαπώ πολύ!»
Ασχολούμαι εδώ και χρόνια με το παιδικό θέατρο… Ένα αδικημένο είδος θεάτρου το οποίο λατρεύω! Και το θεωρώ αδικημένο, γιατί πολλοί αντιμετωπίζουν τις παιδικές παραστάσεις ως «αρπαχτές», τους ρόλους «εύκολους», του θεατές «ότι δεν καταλαβαίνουν και πολλά» και τους ηθοποιούς «δεύτερης διαλογής». Φέτος ανήκω για δεύτερη χρονιά στην ομάδα «Ονειρόδραμα» κι αισθάνομαι πραγματικά ευλογημένη για αυτή τη συνεργασία! Κάθε μέρα που η παράσταση τελειώνει, υποκλίνομαι στα παιδιά, για να τα ευχαριστήσω που υπάρχουν στον κόσμο μας, που μας δίνουν ελπίδα κι εύχομαι να λαμβάνουν τα σωστά μηνύματα από τις παραστάσεις που βλέπουν. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι οι σημερινοί μας μικροί θεατές, είναι οι αυριανοί ενήλικες που θα φτιάξουν έναν καλύτερο κόσμο. Γιατί έστω και μόνο μια τελεία…. είναι μια αρχή!
Photo Credit: Πέτρος Πουλόπουλος
Διαβάστε επίσης:
«Μια τελεία… είναι μόνο η αρχή!», από την ομάδα Ονειρόδραμα στο θέατρο Σταθμός
