Σ’ αυτή τη χώρα κανείς δεν ήξερε να κλαίει, του Γιώργου Πανουσόπουλου

Ο Έλληνας δημιουργός που έχει αιχμαλωτίσει με τον φακό του, όπως κανένας, το ελληνικό καλοκαίρι, τη θερινή ραστώνη, την ανεμελιά και το διονυσιακό ελληνικό φως, επιστρέφει με μία ηλιόλουστη, θυμοσοφική κωμωδία, ποτισμένη από την αλμύρα ενός επινοημένου και ξεχασμένου μικρού νησιού στο Αιγαίο. Με πρωτότυπη πλοκή και σαγηνευτική αφήγηση, η ταινία είναι μία αληθινή ωδή στη ζωή.

Στη νέα του ταινία -με τίτλο βγαλμένο από τους στίχους του «Ήτανε λέει» του Άκη Πάνου- ο Γιώργος Πανουσόπουλος (Ταξίδι του Μέλιτος, Οι Απέναντι, Μανία,  Μ’ αγαπάς;, Ελεύθερη Κατάδυση,  Μια Μέρα τη Νύχτα, Τεστοστερόνη) εξερευνά έναν ιδεατό τόπο και τρόπο ζωής στα καθηλωτικά τοπία της Ικαρίας και θέτει, ανέμελα και μεθοδικά μαζί, τις βάσεις για να ζήσουν οι ήρωες του ελεύθεροι. Με φόντο το Αρμενάκι, όπου κανείς δεν ήξερε να κλαίει, οι χαρακτήρες της ιστορίας ξεδιπλώνονται, φιλοσοφούν, γλεντάνε και ερωτεύονται την ίδια τη ζωή με πρωτόγνωρο πάθος.

Σύνοψη

Τι μαγικό συμβαίνει σε ένα αχαρτογράφητο νησάκι κάπου στο Αιγαίο; Δύο ανυποψίαστοι ξενομερίτες, ένας Γάλλος ευρωβουλευτής (Serge Requet Barville) και μία νεαρή οικονομολόγος (Μαργαρίτα  Πανουσοπούλου), φτάνουν με καΐκι στο ειδυλλιακό Αρμενάκι και έρχονται σε επαφή με τον αλλόκοτο τρόπο ζωής και τις ανατρεπτικές ηθικές αξίες των κατοίκων του. Τα λεφτά είναι ντεμοντέ και όχι μόνο… no banks, nο streets, no cars, no rooms to let. Εκεί θα γνωριστούν με τον αλλοπρόσαλλο δάσκαλο (Μπάμπης Χατζηδάκης) και την πληθωρική  χήρα του νησιού (Φωτεινή Τσακίρη), θα παραδοθούν στη δίνη του έρωτα και στον σαγηνευτικό αυτόν τόπο, που μπορεί να αλλάζει τις ζωές των ανθρώπων για πάντα.

Σημείωμα του δημιουργού

Έκανα μια ονειροπαρμένη κωμωδία. Μια ταινία για το γέλιο, τη χαρά, το τραγούδι, τη μουσική, τον έρωτα, γιατί στη ζωή υπάρχουν κι’ άλλα πράγματα εκτός από τα οικονομικά. Ένα ντοκιμαντέρ σκηνοθετημένο με την έννοια του καθημερινού για μια  άλλη προσέγγιση της ζωής, συντροφιά με τους Ικαριώτες.  Δεν προτείνω βέβαια σοβαρά αυτά που παρουσιάζονται στην ταινία, δεν αποτελούν λύσεις, είναι αστεία… για να γελάσουμε. Το απαντάει και στο ρεφρέν του τραγουδιού του ο Άκης Πάνου…  «άστον να λέει του χει σαλέψει το μυαλό».

Ήτανε ένα γύρισμα αποχαιρετιστήριο.

Ήταν εκεί η Εμμανουέλα κι ο Καραμάνης κι η Ελένη (η Κοσσυφίδου). Ήτανε κι ο Σταύρος Ψυλλάκης κι η Εξακουστίδου κι ο Αντώνης της, ήταν και η κόρη μου η Μαργαρίτα ή Αύρα.  Δεν ήταν ο Παπαδάκης, ο Βουδούρης  ούτε κι ο Αλέξης (αυτός δεν είναι πουθενά πιά). Ήταν όμως ο γιός του ο Πανίνος και ο γιός του Κιτσίκη ο Αντώνης. Ήτανε κι ο βαφτισιμιός μου ο Νικολάκης, αλλουνού γιός αυτός, του Τσεμπερόπουλου. Μου λείψανε κι ο Περάκης κι ο Αλεξάκης κι ο Μάγκος (παρά λίγο).

Τι αποχαιρετήσαμε όμως; Ο ένας τον άλλον; Το σινεμά; Την Ικαρία; Τους Καριώτες και τις Καριωτίνες;

Για να δούμε.

Το γύρισμα πάντως θα μας μείνει αξέχαστο σίγουρα. Σ΄ όλους μας. Και η ταινία στους θεατές μας (σίγουρα;). Άσε «Δεν λέμε τίποτα» που ‘λεγε και ο Άκης πριν κλείσουμε το τηλέφωνο. Λοιπόν, δεν λέμε τίποτα. – Γιώργος Πανουσόπουλος, Καλοκαίρι 2018

Συντελεστές

Σενάριο – Σκηνοθεσία: Γιώργος Πανουσόπουλος

Ηθοποιοί: Μαργαρίτα Πανουσοπούλου, Μπάμπης Χατζηδάκης, Φωτεινή Τσακίρη, Serge Requet-Barville, Γ. Χατζηγιάννης, Βαλέρια Χριστοδουλίδου, Σταύρος Μερμίγκης, Ηλίας Γιαννίρης, Κώστας Πλάκας, Πέτρος Χάμπας, Θάνος Πρίτσας και πολλοί Καριώτες και Καριωτίνες