Ο τίτλος της έκθεσης του Θανάση Καραμήτα πιθανόν δημιουργεί συνειρμούς που ξεφεύγουν από τα όρια της ζωγραφικής τεχνής. Ωστόσο, μόλις το μάτι του θεατή εξοικειωθεί με τις εικόνες που παρουσιάζει η “Ποιητική του χώρου”, που φιλοξενείται στα Ιωάννινα στον Τεχνοχώρο από τις 5 Μαρτίου, η επίδραση στον θεατή είναι αντίστοιχη με έργα ποιητικά, ως προς τη δυνατότητα να δημιουργεί χώρους και να σε μεταφέρει σε αυτούς.

Έργα που ταξιδεύουν το βλέμμα σε απροσμέτρητα βάθη. Ή σε άπιαστους ορίζοντες. Ταξίδια συχνά εσωτερικά. Πίνακες με σημαντική ικανότητα παραγωγής συναισθημάτων, εικόνες που χρωματικά τοποθετούνται τόσο δυναμικά στο παρόν, αλλά οι αφαιρετικές μορφές τους δίνουν την αίσθηση μιας άχρονης ηρεμίας. Ο Θανάσης Καραμήτας δημιουργεί έργα που “βυθίζονται” μέσα σε ένα αφηρημένο και έντονο χρωματικό περιβάλλον, προσκαλώντας τον θεατή σε μια διαδικασία πολλαπλών αναγνώσεων. Η αφαιρετική γραφή του παρουσιάζει μια σύγχρονη δημιουργική πρόταση που απηχεί την τέχνη του σύγχρονου μοντερνισμού.

Παρακάτω παρατίθεται ένα σύντομο σχόλιο της Δρ. Ιστορικού Τέχνης του Πανεπιστημίου της Βαρκελώνης (UB) και κριτικού Ειρήνης Γρηγοριάδου για την ζωγραφική του Θανάση Καραμήτα.

Η ποιητική του χώρου

Στο ζωγραφικό έργο του καλλιτέχνη Θανάση Καραμήτα η έννοια του χώρου, η αναπαράσταση των πραγμάτων ή της ανθρώπινης μορφής που ενυπάρχουν σε αυτόν επαναπροσδιορίζονται μέσα από την αφαίρεση. Η παραγωγή ή η κατασκευή του χώρου και, όχι η αναπαραγωγή του, είναι αυτή που επιτρέπει την πολλαπλή σημασιοδότηση του αφήνοντας την ερμηνεία στον θεατή. Μέσα από την χειρονομία, την εκφραστικότητα της ύλης του χρώματος ή σε κάποιες περιπτώσεις, μέσα από την παρέμβαση επικολλημένων φράσεων και αποκομμένων λέξεων ή γραμμάτων οι χώροι του Καρα-μήτα, προσφέρονται ως αμφίσημες εικόνες, ως ψυχικές διεργασίες που επιδρούν στον θεατή.

Δίνουν την αίσθηση ονειρικών, πιθανών κόσμων μιας σαγηνευτικής ηρεμίας προς το άγνωστο, το απέραντο η οποία, ωστόσο, ταυτόχρονα, ανατρέπεται αναπάντεχα από την συγκεκριμένη πραγματικότητα τους: από την αμεσότητα και την βιαιότητα της χειρονομίας, από την εκφραστικότητα της ύλης, από την γεωμετρία των απαγορευτικών σημάνσεων που συχνά παρεμβαίνει σε αυτούς, από τους εκρηκτικούς χρωματικούς μετασχηματισμούς της οργάνωσης τους, εκεί όπου το «απρόβλεπτο», το «ατύχημα» αντικαθιστά τους Καρτεσιανούς χώρους του ρασιοναλισμού. Οι χώροι του Καραμήτα παραπέμπουν σε αυτό που ο Γάλλος φιλόσοφος Gaston Bachelard ονομάζει «ποιητική του χώρου», στην ποιητική της φαντασίας, των συναισθημάτων, των αισθήσεων, της γεωμετρίας αντιπαραθέτοντας μεταβατικές καταστάσεις. Πρόκειται για οριακούς χώρους στους οποίους συνδι-αλέγονται το οικείο με το ανοίκειο, το μέσα με το έξω, η κίνηση με την στάση, η ασφάλεια με την αβεβαιότητα, η ελευθερία με την απαγόρευση”.

Θανάσης Καραμήτας

Γεννήθηκε στο Δομοκό Φθιώτιδας το 1949. Τέλειωσε το Μαθηματικό τμήμα του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσ/νίκης. Σπούδασε στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών Θεσσαλονίκης με Δασκάλους τους Κυριάκο Μορταράκο, Σάββα Κωνσταντινίδη και Γιώργο Τσακίρη. Είναι μέλος του Ε.Ε.Τ.Ε του Συλλόγου Καλλιτεχνών Εικαστικών Τεχνών Β. Ελλάδας (Σ.Κ.Ε.Τ.Β.Ε) και του Συλλόγου Εικαστικών Τεχνών Κ. Ελλάδας (Σ.Κ.Ε.Τ.Κ.Ε) Έχει παρουσιάσει τη δουλειά του σε πολλές ατομικές και ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Ζει και εργάζεται στην Κατερίνη.