Η φετινή, είναι μια ιδιαίτερα παραγωγική σεζόν για την Παρθενόπη Μπουζούρη. Συμμετείχε στον “Κοριολανό” και τα “Οργισμένα Νιάτα”, που έχουν ολοκληρώσει τον κύκλο τους, ενώ ετοιμάζεται ήδη για τις δύο επόμενες παραγωγές που θα κάνουν πρεμιέρα μετά το Πάσχα, μία στο Εθνικό Θέατρο και μία στο Φεστιβάλ Αθηνών.
Αυτό το διάστημα όμως, τη βρίσκουμε να πρωταγωνιστεί στην “Έντα Γκάμπλερ”, το γνωστό ιψενικό δράμα, που σκηνοθετεί η Άντζελα Μπρούσκου στο Μπάγκειον. Με αφορμή λοιπόν, την “συνάντηση” με την τραγική ηρωίδα, η Παρθενόπη Μπουζούρη απαντά στο αν αυτή συνδιαλέγεται με την εποχή μας και πώς σκιαγραφείται η θέση της γυναίκας με έναν τρόπο διαχρονικό και καίριο.
– Η Έντα Γκάμπλερ παρουσιάζεται στο Μπάγκειον. Τι μπορεί να σημαίνει αυτός ο χαρακτήρας για την κοινωνία με τα δεδομένα του σήμερα και τι εκφράζει κατά τη γνώμη σας, ως προς την θέση της γυναίκας διαχρονικά;
Η Έντα Γκάμπλερ είναι μια γυναίκα που ασφυκτιά μέσα στο ρόλο… “γυναίκα”. Αδυνατεί να επιτελέσει τον ρόλο γυναίκα, αδυνατεί με άλλα λόγια να επιτελέσει το φύλο της ως ρόλο… Επιθυμεί την ζωή, την ελευθερία και την ομορφιά. Νομίζω πως ήδη όλο αυτό την κάνει σύγχρονη, σημερινή ηρωίδα.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
– Πώς κρίνετε τις τολμηρές πράξεις της ηρωίδας και τι σας γοητεύει περισσότερο, έτσι όπως αυτή αναδεικνύεται μέσα από το κείμενο του Ίψεν;
Προσπαθώ να μην την κρίνω, αλλά να την καταλάβω. Οι πράξεις της φαντάζουν ακραίες, αλλά η ακραία συμπεριφορά είναι αντίδραση σε ακραία συνθήκη… Η Έντα εγκλωβίζεται, αντιδρά ακριβώς όπως ένα ζώο σε συνθήκη εγκλωβισμού.
– Τι σας ελκύει στην ιψενική γραφή γενικά;
Η ακρίβεια! Η απόλυτη οικονομία, η απλότητα και η τελειότητα της δομής!
– Πώς θα λέγατε ότι «συνδιαλέγεται» η συγκεκριμένη παράσταση με τον ιδιαίτερο χώρο του «Μπάγκειον», όπου φιλοξενείται;
Το Μπάγκειον χτίστηκε μεταξύ 1890 και 1894. Η Έντα Γκάμπλερ γράφτηκε το 1890. Το κτίριο αν και σε παρακμή, αντέχει να στέκεται στο κέντρο μιας Ευρωπαϊκής πρωτεύουσας σε κρίση. Η Έντα είναι διαχρονική και Διεθνής ηρωίδα, όχι αποκλειστικά Νορβηγίδα. Νομίζω, ο Τόπος γίνεται χρόνος και μάλιστα ρευστός χρόνος… Ένα κομμάτι ιστορίας!
– Πώς έχει διαμορφωθεί μέσα στα χρόνια και τις θεατρικές εμπειρίες η σταθερή καλλιτεχνική συνεργασία με την Άντζελα Μπρούσκου;
Έχουμε δημιουργήσει γλώσσα καλλιτεχνική και αυτό διευκολύνει την δουλειά μας. Είναι ένα περιβάλλον ασφαλές για να τολμήσω… ακροβασίες, αν μπορώ να το πω έτσι.
– Πείτε μας δύο λόγια και για την πορεία του «Θεάτρου Δωματίου» μέχρι σήμερα, καθώς και τις μελλοντικές φιλοδοξίες που υπάρχουν.
Το θ.δ. δημιουργήθηκε για να φτιάξουμε το δικό μας πεδίο άσκησης και έρευνας, να βρούμε εργαλεία της δουλειάς, να διερευνήσουμε τα κλασικά κείμενα εκ νέου. Νομίζω λοιπόν, πως ξεπέρασε κάθε προσδοκία μου η πορεία του! Είναι ένα παιδί, που πια… ενήλικο στέκεται δυνατό στα πόδια του!
– Η σεζόν 2017-2018 έχει αποδειχθεί ιδιαίτερα δημιουργική για εσάς! Θα μας αποκαλύψετε τι περιλαμβάνουν τα σχέδιά σας μετά ή παράλληλα με την Hedda Gabler;
Μετά την Έντα Γκάμπλερ θα βρίσκομαι στο Εθνικό Θέατρο και συγκεκριμένα στο έργο του Ιάσωνα Σίγμα, «Ένας Στρατιώτης που τον έλεγαν love», σε σκηνοθεσία Ελένης Μπόζα.
Διαβάστε επίσης:
Hedda Gabler, του Ίψεν από την Άντζελα Μπρούσκου στο Μπάγκειον
