Μία διαφορετική μουσική παράσταση, με τραγούδια που δεν τα συναντά κανείς εύκολα, με την ξεχωριστή φωνή του Δώρου Δημοσθένους, βασισμένη στον πρώτο ομότιτλο προσωπικό δίσκο του που κυκλοφόρησε πρόσφατα από την εταιρεία Μικρή Άρκτο.

Σημείο εκκίνησης του η μαύρη μυθολογία του αλκοόλ και των νυχτερινών περιπλανήσεων στα μπαρ. Η μουσική ιστορία ενός αφηγητή ανάμεσα σε δύο επιθυμίες: Να παρατείνει την παραμονή του στο μπαρ μ’ ένα τελευταίο ποτό για το δρόμο ή να ξαναγυρίσει στη ζωή του, τη σχέση του, την κάθε μέρα του.

Κι εκεί αρχίζει να ξετυλίγει τα όνειρα και τις αγωνίες του, μέσα από μια διαδοχή διαφορετικών τραγουδιών: Love me or leave me, Alabama Song του Kurt Weil, Το Κοπερτί της Λένας Πλάτωνος, Everybody Knows του Κοέν, Πόσο Λυπάμαι του Γιαννίδη, jazz τραγούδια του ’50, Νύχτα Καταστροφής του Κηλαηδόνη, Μην την πιστεύεις την Αγάπη και Σε χάνω του Δημήτρη Λάγιου, τραγούδια του Lou Reed, και βέβαια τραγούδια απ’ τον καινούργιο δίσκο του Δώρου Δημοσθένους.

Ο Δώρος Δημοσθένους με τη συνοδεία πενταμελούς ορχήστρας μέσα από την εγγενή αντίφαση ενός τελευταίου ποτού, που δεν είναι ποτέ τελευταίο, αφήνει τις μουσικές και τα τραγούδια να ξεδιπλώσουν τις δικές τους σκοτεινές ή φωτεινές ιστορίες μέσα από μία διαφορετική μουσική προσέγγιση…

Μια ιστορία που διαδραματίζεται σε ένα μπαρ είναι ταυτόχρονα και μια ιστορία για το ίδιο το μπαρ. Η ιστορία ενός αφηγητή ανάμεσα σε δύο επιθυμίες: Να παρατείνει την παραμονή του στο μπαρ μ’ ένα τελευταίο ποτό για το δρόμο ή να ξαναγυρίσει στη ζωή του, τη σχέση του, την κάθε μέρα του. Κι εκεί αρχίζει να ξετυλίγει τα όνειρα και τις αγωνίες του, μέσα από μια διαδοχή διαφορετικών τραγουδιών.

Love me or leave me, Alabama Song του Kurt Weil, Το Κοπερτί της Λένας Πλάτωνος, Everybody Knows του Κοέν, Πόσο Λυπάμαι του Γιαννίδη, jazz τραγούδια του ’50, Νύχτα Καταστροφής του Κηλαηδόνη, Μην την πιστεύεις την Αγάπη και Σε χάνω του Δημήτρη Λάγιου, τραγούδια του Lou Reed, τραγούδια απ’ τον καινούργιο δίσκο του Δώρου Δημοσθένους.

Μία διαφορετική μουσική παράσταση, με τραγούδια που δεν τα συναντά κανείς εύκολα πια και μία ξεχωριστή φωνή που την έχουν εκτιμήσει οι σπουδαιότεροι σύγχρονοι συνθέτες.

Η παράσταση πλαισιώνεται από οπτικοακουστικό υλικό, το οποίο παρεμβάλλεται, έρχεται και φεύγει, χωρίς να χάνεται η αίσθηση της κεντρικής διάστασης που έχουν τα τραγούδια, ο ερμηνευτής και οι μουσικοί, υποβάλλοντας το κυρίαρχο θέμα της αμφιθυμίας που διαρκώς παρατείνεται με ένα τελευταίο, για το δρόμο.