Η έκθεση περιλαμβάνει 15 έργα μεγάλων διαστάσεων (βιντεοεγκαταστάσεις) από 10 κορυφαίους διεθνείς καλλιτέχνες, ενώ στο Αίθριο προβάλλονται σε συγκεκριμένες μέρες και ώρες κινηματογραφικές ταινίες και ντοκιμαντέρ. Συμμετέχουν: Basel Abbas & Ruanne Abοu Rahme, Didem Erk, Dora Garcia, Gary Hill, Sonia Leber & David Chesworth, Jorge Méndez Blake, Dominique Petitgand, Θοδωρής Προδρομίδης, Κύριλλος Σαρρής και Judith Westerveld.

Οι δύο επόμενες εκθέσεις της τριλογίας τιτλοφορούνται Μετά τη Βαβέλ και Ένα δικό σου δωμάτιο. Το δεύτερο μέρος θα πραγματοποιηθεί από τον Νοέμβριο του 2018 έως τον Ιανουάριο του 2019, ενώ το τρίτο από τον Απρίλιο έως τον Σεπτέμβριο του 2019.

Ο τελευταίος αναγνώστης

Η επιμελήτρια της έκθεσης Άννα Καφέτση σημειώνει: «Βιβλία, κείμενα, συγγραφείς, γραπτές λέξεις και ιδιαίτερα η προφορική τους ανάγνωση (μοναχική, δημόσια, προσωπική ή συλλογική) βρίσκονται στον πυρήνα της καλλιτεχνικής σκέψης και πράξης πολλών συγχρόνων καλλιτεχνών στη μετανεωτερική εποχή (με κορυφαίο παράδειγμα τον πρωτοπόρο Γκάρυ Χιλλ, ήδη από τη δεκαετία του ’80), και ιδιαίτερα στις μέρες μας.

Στα σύγχρονα εικαστικά έργα, η ανάγνωση βγαίνει από το δωμάτιο ή το σπουδαστήριο, το πεδίο της ιδιωτικότητας, για να μεταφερθεί στην πόλη και το δημόσιο χώρο. Από σιωπηλή νοητική εμπειρία γίνεται σωματική, επιτελεστική δράση, συνδεόμενη ξανά με τον ήχο των λέξεων και της φωνής, την ακουστική διάσταση της γλώσσας.

Η εσωτερική εμπειρία της ανάγνωσης δίνει συχνά τη θέση της σε μια συλλογική διαδικασία, όπου το ενδιαφέρον του αναγνώστη μετατοπίζεται από την κατανόηση και το νόημα του κειμένου στην ίδια την συμμετοχική εμπειρία, σε ένα αναγνωστικό συμβάν μαζί με άλλους. Η ανάγνωση δημιουργεί κοινότητες και δίκτυα επικοινωνίας και διασύνδεσης στο κοινωνικό και πολιτιστικό πεδίο. Ανοίγοντας τις πόρτες σ’ έναν ποιητικό ακτιβισμό, αναδημιουργεί ως απελευθερωτική διαδικασία, συνθήκες για νέες δυνατότητες σε πολιτικό επίπεδο.

Η έκθεση αναδεικνύει όψεις αυτής της μετα-αναγνωστικής συνθήκης, μέσα από την επιλογή 15 οπτικοακουστικών –πλην ενός– έργων που χρησιμοποιούν ως αναγνωστική ύλη γνωστά λογοτεχνικά και φιλοσοφικά κείμενα (π.χ. του Τζόυς, του Καβάφη, του Κρουτσόνιχ, του Μπέκετ, του Βιτγκενστάιν κ.ά.) ή δημιουργούν τα ίδια έναν υβριδικό χώρο προς ανάγνωση.

Συμμετέχουν 10 σημαντικοί διεθνείς και έλληνες καλλιτέχνες που στο έργο τους διασταυρώνονται, από διαφορετικούς εννοιολογικούς δρόμους, με τα κείμενα και την κειμενικότητα, τη θεωρία της λογοτεχνίας, τη γλώσσα και ένα διευρυμένο στοχασμό πάνω στην προφορική εκφορά του λόγου ως ακουστικό/ηχητικό στοιχείο του εικαστικού έργου.

Σχεδιασμένη σαν βιβλιοθήκη στο δημόσιο χώρο, η έκθεση μεταμορφώνει τον Κήπο –τον κυρίως εκθεσιακό χώρο– σε διάσπαρτα φωτεινά αναγνωστήρια μέσα στο σκοτάδι, προσκαλώντας τους επισκέπτες να ανοιχτούν σε μια διευρυμένη αναγνωστική εμπειρία χωρίς όρια. Ζητούμενο δεν είναι η αναγνώριση του νοήματος. Αλλά η απελευθέρωση ενός δικού μας φαντασιακού μέσα από το ποιητικό βίωμα και τις αισθήσεις.»

Στο πλαίσιο της διοργάνωσης Αθήνα 2018 Παγκόσμια Πρωτεύουσα Βιβλίου


Διαβάστε επίσης:

Η άγραφη βιβλιοθήκη: Μία εκθεσιακή τριλογία στο Μέγαρο Μουσικής

Η Άννα Καφέτση σε μια εικαστική «Άγραφη βιβλιοθήκη»


Φωτογραφία: Gary Hill | Remarks on Color (Παρατηρήσεις πάνω στα χρώματα), 1994 |Μονοκάναλη βιντεο-ηχητική εγκατάσταση, Ευγενική παραχώρηση του καλλιτέχνη