Ο ίδιος μιλάει για την ιστορία πίσω από το “Senna”:
“Ο θρύλος λέει ότι όταν ο Ayrton Senna πέθανε την 1η Μαΐου 1994, ένα εκατομμύριο άνθρωποι πλημμύρισαν τους δρόμους του Σάο Πάολο πενθώντας. Λέγεται ότι πολλοί από αυτούς έκαναν κακό στον εαυτό τους και επικράτησε παράνοια με απαρηγόρητους οπαδούς να πλαντάζουν στο κλάμα στη μέση του δρόμου.
Ήταν σαν ένα μέρος της Βραζιλίας, ή ακόμα χειρότερα, ένα μέρος του εαυτού τους, να είχε πεθάνει μαζί του σε αυτό το θανατηφόρο δυστύχημα στο Σαν Μαρίνο. Όμως, κοιτώντας πίσω, παρακολουθώντας τις αναφορές, διαβάζοντας τα άρθρα, δεν μπορεί κανείς παρά να παρατηρήσει το αόριστο βάρος που επιβάλλει ο θρύλος σε τέτοια γεγονότα. Υπήρχε μια πολύ ανθρώπινη απόσταση μεταξύ του θανάτου του Ayrton Senna και του κόσμου.
Βλέπει κανείς πρόσφατους μάρτυρες της ανθρώπινης παρουσίας του, ανθρώπους που δεν έχουν ακόμη συνηθίσει την απουσία του, δεν καταλαβαίνουν ακόμη την ανυπολόγιστη μονιμότητα του θανάτου. Θρηνούσαν τον οδηγό, όχι τον θρύλο. Μόνο όταν βλέπεις τη σιλουέτα της μητέρας του Ayrton Senna μέσα από τα παράθυρα ενός αυτοκινήτου, να κλαίει με το κεφάλι στις παλάμες της, μπορείς να προσπαθήσεις να καταλάβεις τον πόνο της απώλειάς του, τι σήμαινε πραγματικά για κάποιον. Αυτό που οι περισσότεροι Βραζιλιάνοι μάλλον δεν συνειδητοποίησαν εκείνη την εποχή, ήταν ότι χρειάστηκαν πολλά χρόνια για να μετατραπεί η πληγή του θανάτου του Ayrton Senna σε έναν οικείο, σχεδόν υπαρξιακό πόνο.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Χρειάστηκαν όλα αυτά τα χρόνια ωρίμανσης, βλέποντας ότι η ελπιδοφόρα, μετα-δικτατορική Βραζιλία υποκύπτει σε περαιτέρω διαφθορά, ανισότητες και διχασμό για να μας κάνει να χάσουμε πραγματικά τον Ayrton Senna, όχι μόνο ως είδωλο, αλλά ως υπόσχεση ότι στο μέλλον θα μπορούσαμε να κάνουμε τα πράγματα καλύτερα.
Το “Senna” είναι ένα τραγούδι εμπνευσμένο από τη Ντόνα Μαρία, την πεθερά του θείου μου, η οποία είχε διαγνωστεί με άνοια πριν από μερικά χρόνια. Η Ντόνα Μαρία ήταν μια ισχυρή γυναίκα, μια ευέξαπτη μητριάρχισσα που δεν σήκωνε μύγα στο σπαθί της και είχε μεγαλώσει την οικογένειά της μόνη της, κάπου στο Santo André του Σάο Πάολο. Υπήρχε πάντα μια εγγενής ευγένεια και καλοσύνη στα μάτια της. Πριν από τρία χρόνια άρχισε να επικοινωνεί ξανά, δεν έχει ακόμη θεραπευτεί, αλλά έχει νικήσει το μη αναστρέψιμο αυτής της αρχικής διάγνωσης. Συνέδεσαν αυτό που της είχε συμβεί με σοβαρή χρόνια κατάθλιψη.
Στην καρδιά μου, πάντα θέλω να σκέφτομαι ότι βρήκε έναν τρόπο να αφεθεί, ότι για μια φορά κι αυτήν δεν την πειράζει να απογοητεύσει τα αγαπημένα της πρόσωπα. Το “Senna” είναι ένα τραγούδι για τη Βραζιλία, αλλά κυρίως αφορά την εγκατάλειψη όλων αυτών των μυθικών υποσχέσεων που δώσαμε στους μελλοντικούς εαυτούς μας, ένας ανοιχτός δρόμος γεμάτος πιθανότητες.
Αυτό το βίντεο γυρίστηκε από τον Danilo Arenas στο Dois Riachos, Alagoas της Βραζιλίας, όπου γεννήθηκε μία από τις διασημότερες αθλήτριες της Βραζιλίας, η θρυλική ποδοσφαιρίστρια Marta.”
Το άλμπουμ του Jef Maarawi, με τίτλο “TERRA PAPAGALLI”, κυκλοφόρησε σε LP/DIGITAL στις 14 Μαϊου 2021 από την Inner Ear και είναι διαθέσιμο εδώ.
“TERRA PAPAGALLI”(Η Χώρα των Παπαγάλων) ήταν ένα από τα αρχικά ονόματα που δόθηκαν στην χώρα που τώρα είναι γνωστή ως Βραζιλία.
Πρόκειται για ιστορίες μίμησης και μοναδικότητας, ανεκπλήρωτης εξωστρέφειας και εντροπικής μοναξιάς. Είναι ένα άλμπουμ για την προσπάθεια να καταλάβουμε τι είναι «σπίτι» και ένας διαλογισμός πάνω στην επιλογή/επιθυμία που έχουμε να το κουβαλάμε μέσα μας.
Το “TERRA PAPAGALLI” είναι ένα άλμπουμ για την Βραζιλία, μια σπασμένη διαμαρτυρία, ένα meme χωρίς νόημα, ο απολογισμός μιας παιδικότητας μακρινής στον χώρο και στον χρόνο.
Είναι το μη σπουδαίο Αμερικάνικο folk άλμπουμ τραγουδισμένο σε ξένη γλώσσα. Αλλά στην τελική, τί ακριβώς καθιστά το ξένο; Και πόσο πειστικές είναι οι ονειροπολήσεις των παπαγάλων;
Διαβάστε επίσης:
Jef Maarawi: Όλοι μας βρήκαμε κάτι καινούργιο, μέσα από ένα χάος | TERRA PAPAGALLI: Το νέο άλμπουμ του Jef Maarawi
