Η New Star παρουσιάζει από τις 10 Σεπτεμβρίου 2015 αποκλειστικά στην Αλκυονίδα, 40 χρόνια μετά, το στρατευμένο πολιτικό ντοκιμαντέρ της «ομάδας των 6» με τίτλο «Ο Αγώνας». Ένα ντοκιμαντέρ – ντοκουμέντο για τους αγώνες του ελληνικού λαού για κοινωνική δικαιοσύνη, ελευθερία και καλύτερη ποιότητα ζωής.

ΣΥΝΟΨΗ

Κατεξοχήν πολιτικό ντοκιμαντέρ και υπόδειγμα ομαδικής δουλειάς, με θέμα τους αγώνες του ελληνικού λαού. Ξεκινά από την εξέγερση των φοιτητών ενάντια στη χούντα, με την κατάληψη της Νομικής Σχολής τον Φεβρουάριο του 1973, και φτάνει μέχρι τις λαϊκές κινητοποιήσεις και τις μεγάλες απεργίες ενάντια στην πρώτη κυβέρνηση Καραμανλή, τον Ιούλιο του 1975. Προέκταση και αντανάκλαση αυτού του αγωνιστικού πνεύματος ήταν και ο τρόπος διακίνησης της ταινίας. Παρουσιαζόταν κατά κανόνα εκτός εμπορικών κινηματογραφικών αιθουσών, κυρίως σε πολιτικοποιημένους συλλόγους, με τη συνοδεία των δημιουργών της που συζητούσαν πάντα με το κοινό.

Απέσπασε το 2ο Βραβείο, όπως επίσης και το Βραβείο κοινού στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης το 1975.

Παραγωγή: η ομάδα των 6: Δημήτρης Γιαννικόπουλος, Ηλίας Ζαφειρόπουλος, Γιώργος Θανάσουλας, Θόδωρος Μαραγκός, Φοίβος Οικονομίδης, Κώστας Παπανικολάου

Μοντάζ:  η ομάδα των 6

Μουσική Σύνθεση: Οικονομίδης Φοίβος

Πολιτικό ντοκιμαντέρ, Ελλάδα, 1975, 117΄

Ανάλυση ντοκιμαντέρ

Ο «Αγώνας» είναι μια καταγραφή- ντοκουμέντο των κοινωνικών και εργατικών αγώνων της περιόδου 1972- 1975 για τη διεκδίκηση δικαιοσύνης, καλύτερων συνθηκών εργασίας και περισσότερων ελευθεριών.

Το ντοκιμαντέρ ξεκινά με την εξέγερση των φοιτητών ενάντια στη χούντα και με την κατάληψη της Νομικής Σχολής τον Φεβρουάριο του 1973.

Στη συνέχεια παρακολουθούμε το χρονικό διάφορων απεργιών (ξεκινά με αυτή στα ναυπηγεία της Σαλαμίνας, και συνεχίζει με τις απεργίες στην ΙΤΤ και στη Βίαμαξ). Παρακολουθούμε από κοντά όλη την εξέλιξή τους, τις πορείες διαμαρτυρίας, τις διαδηλώσεις, ακόμη και τα συνθήματα που χρησιμοποιούν κάθε φορά οι διαδηλωτές. Τονίζεται ο ρόλος της συσπείρωσης και της επιμονής των απεργών στην τελική έκβαση της απεργίας.

Το ντοκιμαντέρ δίνει επίσης έμφαση στην έλλειψη μέτρων προστασίας που κοστίζουν όμως τη σωματική ακεραιότητα, ακόμη και την απώλεια ανθρώπινων ζωών.

Ο Αγώνας της ομάδας των 6, είναι περισσότερο επίκαιρο  από ποτέ  στις μέρες μας όπου βλέπουμε καθημερινά εργασιακά δικαιώματα που κατακτήθηκαν με κόπο και αγώνες δεκαετιών να συρρικνώνονται στο όνομα της «οικονομικής κρίσης».   Το ντοκιμαντέρ έρχεται να μας υπενθυμίσει πως η επιμονή των εργαζομένων στους στόχους τους, αλλά και η συσπείρωσή τους είναι στοιχεία καθοριστικά για την τελική έκβαση της κάθε διεκδίκησης.

ΔΥΟ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ «ΑΓΩΝΑ» από τον Θεόδωρο Μαραγκό

Αυτό το ντοκιμαντέρ, ο «ΑΓΩΝΑΣ»,  έχει μια ιδιαίτερη αξία διότι προβάλει με μοναδικά ντοκουμέντα την εξέγερση του ελληνικού λαού στην ιστορική εποχή 1973–1975.

Ξεκινώντας από εκείνο το πρωί, τον Φεβρουάριο του 1973 όπου ο κόσμος βλέπει έκπληκτος τους φοιτητές της νομικής να έχουν ανέβει στην ταράτσα του κτιρίου και να φωνάζουν «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ» και «ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΛΑΕ», το ντοκιμαντέρ «ΑΓΩΝΑΣ» αρχίζει να καταγράφει στιγμή προς στιγμή το ξέσπασμα του ελληνικού λαού κατά της χούντας, κατ’ αρχήν, με αποκορύφωμα το πολυτεχνείο. Συνεχίζει και στην μεταπολίτευση κατά της κυβέρνησης Καραμανλή όπου η εξέγερση αυτή μεταφέρεται από  τις φοιτητικές σχολές στα εργοστάσια κι από αντιδικτατορικό αντιιμπεριαλιστικό κίνημα μετατρέπεται σε ταξικό αντιιμπεριαλιστικό.

Εδώ τον πρώτο λόγο τον έχει αυτός που αγωνίζεται για το δίκιο του. Είναι πρώτη φορά στην ιστορία του κινήματος όπου απλοί άνθρωποι μιλάνε οι ίδιοι μπροστά στην κάμερα κι όχι άλλοι,  γι αυτούς. Κι αυτό γίνεται διότι η κάμερά μας βρίσκεται ανάμεσά τους κι έχει απέναντί τους μπάτσους εν αντιθέσει με τους σημερινούς καμεραμάν των καναλιών που είναι μαζί με τους μπάτσους  και σκοπεύουν τους ανθρώπους απέναντι που αγωνίζονται για την ζωή τους.

Το ντοκιμαντέρ ο «ΑΓΩΝΑΣ» βραβεύτηκε στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης 1975 και από το κοινό και από την επιτροπή.  Πρωτοπαίχτηκε στη Αλκυονίδα  κι από ‘κει άνοιξε τα φτερά του  και προβλήθηκε παντού. Σε φεστιβάλ στο εξωτερικό σε εργοστάσια, σε πολιτιστικούς συλλόγους.

Χαίρομαι που θα ξαναπαιχθεί μετά από τόσα χρόνια στην Αλκυονίδα και πάλι.

Ευχαριστώ για την φιλοξενία,

Θεόδωρος Μαραγκός

Θόδωρος Μαραγκός

Έχει χαρακτηριστεί και ως ο «σκηνοθέτης της θετικής αγωνιστικής σκέψης για τη ζωή των απλών ανθρώπων», ως ο «Έλληνας σκηνοθέτης του Κοινωνικού Ρεαλισμού».

Τα θέματα των έργων του περιστρέφονται πάντα γύρω από την καθημερινότητα των απλών ανθρώπων του λαού και τα προβλήματά τους και τον συνεχή αγώνα για επιβίωση μέσα σε μια κοινωνία που γίνεται ολοένα και περισσότερο απάνθρωπη.

Οι ήρωες των ταινιών του δεν μπορούν σε καμιά περίπτωση να χαρακτηριστούν «ιδανικοί» ή «τέλειοι». Είναι οι καθημερινοί άνθρωποι του μόχθου, οι βιοπαλαιστές της διπλανής πόρτας, που έρχονται αντιμέτωποι με όλα τα βάσανα και τα αδιέξοδα του σύγχρονου τρόπου ζωής. Έχουν ωστόσο όλοι του οι κινηματογραφικοί ήρωες, ένα κοινό μεταξύ τους χαρακτηριστικό. Κι αυτό είναι το πάθος τους για τη ζωή, η διεκδίκηση, η διάθεση για αγώνα. Η έννοια της παραίτησης και της απογοήτευσης είναι ξένες τόσο στο έργο, όσο  και στην προσωπική κοσμοθεωρία του Θεόδωρου Μαραγκού. 

Οι πρωταγωνιστές του παλεύουν, μάχονται, αγωνίζονται, έχουν ήττες, μα μετά από κάθε ήττα σηκώνονται ξανά στα πόδια τους και αγωνίζονται εως ότου πετύχουν το στόχο τους που δεν είναι άλλος από τη δικαίωση.  Αντιμετωπίζουν τη ζωή με στωικότητα και θετική στάση.

Ο Θόδωρος Μαραγκός γεννήθηκε το 1944 στα Φιλιατρά Μεσσηνίας.

Σπούδασε ζωγραφική, ξεκίνησε την καλλιτεχνική του δραστηριότητα με κινούμενα σχέδια και ασχολήθηκε με όλα τα είδη κινηματογράφου. Έχει βραβευθεί ως σκηνοθέτης, σεναριογράφος, διευθυντής φωτογραφίας και animator. Οι ταινίες του, εκτός από τα βραβεία, έχουν κάνει ρεκόρ εισιτηρίων και συνδυάζουν την καλλιτεχνική με την εμπορική ποιότητα.

Φιλμογραφία

• (1969) Τσουφ, ταινία μικρού μήκους, κινουμένων σχεδίων (πρώτο βραβείο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης)

• (1971) Σσσστ!, ταινία μικρού μήκους κινουμένων σχεδίων (πρώτο βραβείο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης)

• (1971) Οικόπεδο, δραματοποιημένο ντοκιμαντέρ μικρού μήκους (πρώτο βραβείο πανελλήνιου φεστιβάλ μικρού μήκους)

• (1973) Λάβετε θέσεις, ταινία μεγάλου μήκους (τέσσερα πρώτα βραβεία φεστιβάλ Θεσσαλονίκης)

• (1975) Ο αγώνας, δραματοποιημένο ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους (δεύτερο βραβείο και βραβείο κοινού φεστιβάλ Θεσσαλονίκης).

• (1978) Από που πάνε για τη χαβούζα, ταινία μεγάλου μήκους(εμπορικότερη ταινία της χρονιάς)

• (1980) Θανάση σφίξε κι άλλο το ζωνάρι, ταινία μεγάλου μήκους (πρώτο βραβείο σεναρίου στο Σαν Ρέμο και δεύτερη εμπορικότερη ταινία της χρονιάς).

• (1981) Μάθε παιδί μου γράμματα, ταινία μεγάλου μήκους (τέσσερα πρώτα βραβεία στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης και εμπορικότερη ταινία της χρονιάς)

• (1984) Τι έχουν να δουν τα μάτια μου, ταινία μεγάλου μήκους

• (1987) Έμμονες ιδέες, κινηματογραφημένη τηλεοπτική σειρά

• (1990) Πέρα απ’ τον ορίζοντα, κιν/μένη τηλεοπτική σειρά

• (1993) Ο δραπέτης του φεγγαριού, ταινία μεγάλου μήκους (βραβείο β’ ανδρικού ρόλου φεστιβάλ Θεσσαλονίκης)

• (1998) Φιλιατρά-ιδιαίτερη πατρίδα, ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους

• (2000) Κοιτάζοντας τον Υμηττό, ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους

• (2002) Η Οδύσσεια του Π. Ηλιόπουλου, ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους

• (2004) Ο Θεός είναι αόρατος γιατί είναι μικροσκοπικός, ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους

• (2005) Black μπεε… ντοκιμαντέρ με fiction και animation (βραβείο β’ καλύτερης ταινίας τεκμηρίωσης)

• (2007) Αρκεί να φαίνονται ωραία, ντοκυμαντέρ μεγάλου μήκους με animation

• (2009) Ισοβίτες, ταινία μεγάλου μήκους