Στις Προδομένες διαθήκες ο Κούντερα σημειώνει ορθά ότι η ερωτική φαντασία των μυθιστορημάτων του Κάφκα τρέφεται κυρίως από σεξουαλικά επεισόδια με κορίτσια των κατωτέρων κοινωνικών στρωμάτων, με πωλήτριες, υπηρέτριες και φυσικά με πόρνες. Ο φίλος του ο Μπροντ φρόντισε να διασώσει το έργο του λογοκρίνοντας αυτή την πιπεράτη πλευρά του Καφκικού κόσμου. Από το ημερολόγιο του Κάφκα,1910, απαλείφει χαρακτηριστικές φράσεις όπως αυτή: “Πέρασα  μπροστά από το μπορντέλο σαν να περνούσα από το σπίτι μιας αγαπημένης”. Η σεμνοτυφία ή ο ασεξουαλικός ρομαντισμός του Μπροντ, ορατός και στα μυθιστορήματά του, καταδίκασε τον Κάφκα σε ρόλο ανίκανου και ανερωτικού. Ο μεγάλος Τσέχος από υγιής αλήτης μετατράπηκε σε προστάτη άγιο των καταθλιπτικών και των νευρωτικών. Εμείς ξέρουμε σήμερα ότι στις αρχές του εικοστού αιώνα η σεξουαλικότητα βγαίνει επιτέλους από την ομίχλη της λογοκρισίας χάρις σε συγγραφείς όπως ο Κάφκα, ο Τζόις και ο Λώρενς. Ζήτω ο αλήτης Κάφκα!