ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΤΟΥ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ

Η Nastasya είναι ένα έργο όπου τα πάντα διαδραματίζονται στο κενό της αλήθειας. Σε ένα Chat Room κάποιος που λέει πως είναι δεκαπεντάχρονο κορίτσι ανεβάζει κλεψύδρα αυτοκτονίας – και κάποιος άλλος που λέει πως δεκαεξάχρονο αγόρι της προτείνει να πάρει την θέση της. Κανείς δεν ξέρει την αλήθεια για τον άλλο: μπορεί ο καθένας να είναι οποιοδήποτε avatar, troll, φάρσα, αστυνομικός της δίωξης ηλεκτρονικού εγκλήματος ή και πρόγραμμα πρόληψης αυτοκτονιών. Το μόνο που έχουν είναι τα λόγια τους. Ωστόσο αυτά τα λόγια τούς οδηγούν να μιλήσουν για ένα παιδί με το όνομα Αναστασία. Και εφόσον η ιστορία αυτού του παιδιού σχηματιστεί, τίποτε δεν μπορεί να επιστρέψει.

Νομίζω πως η Nastasya (που, σε επίπεδο προθέσεων, είναι μια ακόμη εκδοχή των αυτοκτόνων εραστών της Βερόνας) ανήκει στο ρομαντισμό. Δηλαδή σε εκείνη τη σκοτεινή συνθήκη όπου, πάρα την πραγματικότητα και την αλήθεια, τα ~λόγια, λόγια, λόγια~ είναι ικανά να ενωθούν και να σχηματίσουν ένα ζυγωτό κύτταρο – να γίνουν μία σύλληψη, μια ολόλαμπρη γονιμοποίηση, μια νέα ζωή.

Και αυτή η ~σύλληψη~ με τη σειρά της θα γίνει η μόνη αλήθεια.

Σύντομο σκηνοθετικό σημείωμα

Μια μελέτη για την ακόρεστη ανάγκη του ανθρώπου για επικοινωνία, ψυχική σύνδεση, αγάπη, και τελικά ελπίδα για ζωή.

Συντελεστές:

Συγγραφέας: Θανάσης Τριαρίδης
Σκηνοθεσία/Σχεδιασμός φωτισμού/Επιμέλεια σκηνικού χώρου-κοστουμιών/Grafics: Μαρία Μαραγκουδάκη
Ερμηνεία: Μαρία Μαραγκουδάκη, Ειρήνη Κουτρουμάνου