Μια ταινία πρέπει να είναι περισσότερο σαν μουσική παρά σαν λογοτεχνία. Πρέπει να είναι μια προοδευτική ανάπτυξη διαθέσεων και αισθημάτων. Το θέμα, αυτό που είναι πίσω από το συναίσθημα, το νόημα, όλα αυτά έρχονται αργότερα έλεγε ο Stanley Kubrick όταν αναφερόταν στην δομή μιας ταινίας.

Η αλήθεια είναι ότι η μουσική αρχίζει, εκεί που οι λέξεις και τα σύμβολα γίνονται περίκλειστες κωδικοποιημένες έννοιες, και συνεπώς ανίκανες να εισχωρήσουν στον πυρήνα των πραγμάτων. Με τον ελάχιστο όγκο πληροφοριών, η μουσική μπορεί να ζωντανέψει νεκρωμένα συναισθήματα αλλά και να προσφέρει συγκίνηση, που είναι η απαραίτητη συνθήκη δημιουργικής πράξης.

Έμμεσα λοιπόν, όπως φανερώνει και ο τίτλος, η μουσική υπήρξε εμπνευστική δύναμη για την δομή αυτού του φωτογραφικού project. Χωρίς να υπάρχει κανένα ίχνος μουσικής δραστηριότητας αλλά με την ευεργετική εκείνη αφαιρετικότητα της μουσικής, κάθε φωτογράφος ανακαλύπτει έναν τόπο που γίνεται το κέντρο του ενδιαφέροντός του. Όχι όμως για να τον εξηγήσει, ούτε για να διελευκάνει την πιθανόν πολύπλοκη φύση του αλλά για να βρεθεί σε μια οργανική συμφωνία με αυτόν.

Ο τρόπος του είναι παρορμητικός, όπως και η διαδικασία παραγωγής του έργου του και, μέσα από την συνεχή επανάληψη, οριοθετεί την δομή που είναι απαραίτητη για να συνθέσει το δικό του τραγούδι. Ένα τραγούδι με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά και συχνότητες, που είναι η αντανάκλαση της εσωτερικής του πραγματικότητας.

-Βασίλης Γεροντάκος

ΦΩΤΟΓΡΑΦΟΙ

Αλιφέρη Ελένη, Απέκης Λάζαρος, Βασιλογιάννης Νάσος, Δαουάχερ Άννα, Ζημαρίτου Ελκα, Ζωγοπούλου Δήμητρα, Ιωαννίδου Κρυσταλλία, Καραμανλή Χριστίνα, Κίτσιου Δήμητρα, Κρητικού Μαρία, Κωνσταντογιάννη Μαρία, Μαρκέλλου Φωτεινή, Μπαιρακτάρη Αθανασία, Μπόλα Φλωρεντία, Μπούντος Νίκος, Παράσχης Διονύσης. Σπανού Έφη, Φαρμάκη Αναστασία, Φεσατίδου Ψαρράκη Αγάπη