Μίνα Κεσαβάρζ: Ανεπιθύμητες στην Τεχεράνη

Μια προσωπική ιστορία, ένας αγώνας για την κατάκτηση της ελευθερίας, τον δρόμο προς την ανεξαρτησία και  τη θέση και τα δικαιώματα της γυναίκας στην Τεχεράνη

άπτεται η Μίνα Κεσαρβάζ στο ντοκιμαντέρ «Unwelcome in Tehran». Η σκηνοθέτης επηρεασμένη από τη δική της ζωή, αποφασίζει να γυρίσει ένα ντοκιμαντέρ για όλα τα κορίτσια στη χώρα που, σαν την συμπρωταγωνίστρια Αζάρ, πηγαίνουν στην Τεχεράνη, την πρωτεύουσα, για να ξεκινήσουν μια νέα ζωή μακριά από τους περιορισμούς και την επιτήρηση των οικογενειών τους. Η ταινία καταγράφει τη διαρκή μάχη της Μίνα και της Αζάρ να καταλάβουν γιατί οι ιρανικές οικογένειες και η ιρανική κοινωνία δυσκολεύονται τόσο να δεχτούν την ανεξαρτησία μιας ανύπαντρης γυναίκας.

Την προσπάθειά της να ζήσει ανεξάρτητη στην Τεχεράνη ύστερα από το διαζύγιό της, καταγράφει στο ντοκιμαντέρ «Ανεπιθύμητες στην Τεχεράνη» η Μίνα Κεσαβάρζ.

Συνέντευξη: Μαρία Κωφίδου

CultureNow.gr: Πως γεννήθηκε η ιδέα για τη δημιουργία του ντοκιμαντέρ “Unwelcome in Tehran”;
Μίνα Κεσαβάρζ: Ως ακτιβίστρια είμαι ιδιαίτερα ευαισθητοποιημένη σε ότι αφορά τα δικαιώματα της γυναίκας και τα κοινωνικά ζητήματα. Έτσι όταν μου προτείνανε να κάνω ένα ντοκιμαντέρ έχοντας το ελεύθερο να επιλέξω εγώ το θέμα σκέφτηκα ότι θέλω να μιλήσω για εμένα, να πω την προσωπική μου ιστορία η οποία αφορά όλες τις γυναίκες στη χώρα μου. Η κατάσταση που επικρατεί στο Ιράν σε ό,τι αφορά στις ελευθερίες που (δεν) απολαμβάνουν οι γυναίκες, είναι χαρακτηριστική. Πολλές γυναίκες βρίσκονται στη θέση μου και έκανα αυτή την ταινία γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο. Στην ταινία παρακολουθείτε όχι μόνο τη δική μου προσπάθεια αλλά και της Αζάρ η οποία προέρχεται από μία παραδοσιακή οικογένεια και θέλει να ζήσει μόνη της στην Τεχεράνη. Πιστεύω ότι για αυτήν την κοπέλα ήταν ακόμη πιο δύσκολο να υποστηρίξει την απόφασή της.

Cul.N.: Ποια είναι η προσωπική σας ιστορία την οποία μεταφέρατε και στην ταινία;
Μ.Κ.: Στο Ιράν δεν επιτρέπεται σε μία γυναίκα να ζήσει μόνη της. Θα πρέπει ή να μένει με την οικογένειά της ή να παντρευτεί και να μείνει με τον σύζυγό της. Το διάστημα εκείνο έμενα στο Σιράζ και ο σύντροφος μου στην Τεχεράνη, οπότε θέλοντας να φύγω από το σπίτι παντρευτήκαμε και μετακόμισα μαζί του. Ύστερα από 5 χρόνια όταν άρχισα να συνειδητοποιώ ότι δεν είμαι ευτυχισμένη στο γάμο μου και ότι είχα ανάγκη να μείνω μόνη μου, πήρα την απόφαση να κάνω το βήμα.

Cul.N.: Ποιες ήταν οι αντιδράσεις του περιβάλλοντός σας;
Μ.Κ.: Mε έφερε σε σύγκρουση με συγγενείς και τον υπόλοιπο κοινωνικό περίγυρό μου, παρόλο ότι προέρχομαι από μία μοντέρνα οικογένεια με προοδευτικές αντιλήψεις – ο πατέρας μου είναι σημαντικός συγγραφέας στο Ιράν-. Δεν μπορούσαν να αντιληφθούν το λόγο που πήρα αυτή την απόφαση. Τους το ανακοίνωσα για πρώτη φορά όπως και στον σύντροφο μου και στο φιλικό μου περιβάλλον μπροστά στις κάμερες στη διάρκεια των γυρισμάτων. Παρόλο τις προοδευτικές τους αντιλήψεις η έκπληξή τους ήταν μεγάλη και οι παραδοσιακές αντιλήψεις πιο ισχυρές σε ότι αφορά την οικογένεια και τη γυναίκα. Με ρωτούσαν γιατί εφόσον έχω μια καλή ζωή και έναν καλό σύζυγο να θέλω να ζήσω μόνη μου. Ο μόνος που με στήριξε από την πρώτη στιγμή ήταν ο αδερφός μου και στη συνέχεια το αποδέχτηκαν και οι γονείς μου.

Cul.N.: Η ταινία έχει προβληθεί στο Ιράν;
Μ.Κ.: Στο Ιράν δυστυχώς δεν προβάλλονται ντοκιμαντέρ παρά μόνο σε φεστιβάλ. Η κυβέρνηση όπως καταλαβαίνετε δεν έδωσε άδεια να προβληθεί η ταινία μου λόγω του θέματος που άπτεται. Ο μόνος χώρος που έγινε προβολή της ταινίας ήταν το Cinemas House, όπου στη συνέχεια η κυβέρνηση το έκλεισε για ένα μήνα.