Γνώρισα τον Δημήτρη για πρώτη φορά το 2020, αφού είχε έρθει να με ακούσει σε μια συναυλία μου στο Wigmore Hall του Λονδίνου. Επρόκειτο να ηχογραφήσει έναν δίσκο για τη Naxos με έναν νέο κύκλο τραγουδιών του Φίλιππου Τσαλαχούρη, και μου ζήτησε να συμμετάσχω ως η τραγουδίστρια αυτού του κύκλου. Με συγκίνησε βαθιά που σκέφτηκε εμένα, παρόλο που δεν είμαι Ελληνίδα και ο κύκλος τραγουδιών είναι φυσικά στα ελληνικά· ίσως είδε κάτι στον τρόπο που εμφανίστηκα στη σκηνή ή άκουσε κάτι στον τρόπο που τραγουδώ, που τον έκανε να πιστέψει ότι θα μπορούσαμε να συνεργαστούμε αρμονικά. Και είμαι τόσο ευγνώμων που μου έστειλε αυτό το μήνυμα τότε, μέσα στην πανδημία, γιατί στα πέντε χρόνια που έχουν περάσει έχει γίνει ένας κοντινός φίλος και μία από τις σημαντικότερες μουσικές σχέσεις της ζωής μου. Είμαι επίσης βαθιά ευγνώμων στον Δημήτρη που με σύστησε στη μουσική κοινότητα της Ελλάδας, και είμαι πολύ χαρούμενη που παρουσιάζουμε το πρώτο μας ντουέτο-άλμπουμ στο αθηναϊκό κοινό.
Μετά την πρώτη μας συνεργασία (την ηχογράφηση Τσαλαχούρη για τη Naxos) αρχίσαμε να δουλεύουμε μαζί σε ρεσιτάλ, παρουσιάζοντας κάθε είδους ρεπερτόριο για φωνή και κιθάρα. Συνεργαστήκαμε επίσης στην Ελλάδα το 2021, μαζί με έναν φίλο και συνάδελφο του Δημήτρη, τον σπουδαίο Ιταλό μπαντονεονίστα Giancarlo Palena· και σε εκείνο το πρότζεκτ συνειδητοποιήσαμε ότι μοιραζόμαστε μια αμοιβαία αγάπη για τη μουσική της Νότιας Αμερικής. Έκτοτε ανακαλύψαμε ότι έχουμε και κάποιες κοινές μουσικές μνήμες από την παιδική μας ηλικία. Μέσα από όλες αυτές τις συναυλιακές εμπειρίες καταλάβαμε ότι θέλαμε να δημιουργήσουμε μαζί ένα πρόγραμμα—και έναν δίσκο—που να αποτίει φόρο τιμής σε όλα αυτά τα στοιχεία της μουσικής μας σύνδεσης. Στην κοινή μας αγάπη για την κλασική μουσική, ιδιαίτερα του 20ού αιώνα, αλλά και στη μουσική της Νότιας Αμερικής, όπως η bossa nova, και επίσης στη μη-κλασική μουσική, όπως η ποπ και τα εναλλακτικά είδη. Ο Δημήτρης κι εγώ φαίνεται πως μοιραζόμαστε μια κοινή οπτική για το τι μπορεί να είναι η κλασική μουσική σήμερα, το 2025: ότι δηλαδή μπορεί να ενσωματώνει διαφορετικά μουσικά στυλ μέσα στο ίδιο πρόγραμμα — να επανεφευρίσκει το ρεσιτάλ εντάσσοντας πολλά μουσικά είδη. Η κιθάρα είναι ένα υπέροχο μέσο για μια τέτοια προσέγγιση, γιατί ήδη ανήκει οργανικά σε τόσες μουσικές παραδόσεις σε όλο τον κόσμο, όπως και η φωνή· έτσι, ο συνδυασμός φωνής και κιθάρας αισθάνεται φυσικά οικείος σε μια μεγάλη ποικιλία μουσικών ιδιωμάτων.
Στο πρώτο μας ντουέτο-άλμπουμ ελπίζουμε να μοιραστούμε μαζί σας κάτι από αυτό το κοινό καλλιτεχνικό όραμα. Έχω αγαπήσει πραγματικά την εμπειρία του να εμφανίζομαι στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια — έχουμε ταξιδέψει μαζί στην Κόρινθο, την Κρήτη, στα μουσικά φεστιβάλ της Παξινού και της Πάτρας, και η εμπειρία μου από το ελληνικό κοινό ήταν πάντα απίστευτα θερμή. Αισθάνομαι ότι τα τελευταία χρόνια έχω ερωτευτεί τη χώρα και πλέον δεν μπορώ να φανταστώ το μέλλον μου χωρίς τακτικές επισκέψεις, συναυλίες και φυσικά χρόνο που θα περνώ εδώ. Υπάρχουν πολλά κοινά, νομίζω, ανάμεσα στους Έλληνες και στους Αυστραλούς — ζούμε τη ζωή με παρόμοιο τρόπο, έχουμε μια παρόμοια ανοιχτή ματιά στον κόσμο, παρόμοιο χιούμορ και εκείνη τη joie de vivre. Αισθάνομαι σαν στο σπίτι μου. Ομολογώ πως δεν έχω μάθει ακόμη πολλά ελληνικά, αλλά με κάθε ταξίδι βελτιώνομαι, και είμαι πολύ ευγνώμων στον Δημήτρη που με έχει βοηθήσει με την προφορά. Είναι μια δύσκολη γλώσσα, αλλά μεγάλωσα δίγλωσση στο Βερολίνο και απολαμβάνω την πρόκληση. Έχω την αίσθηση — τόσο από τον Δημήτρη όσο και από το ελληνικό κοινό στο οποίο έχω τραγουδήσει — ότι η μουσική βρίσκεται πραγματικά στον πυρήνα της ελληνικής κουλτούρας· όχι μόνο η αγάπη και ο σεβασμός προς τη μουσική αυτή καθαυτή, αλλά και η χαρά του να εντάσσεται η μουσική στην καθημερινή ζωή. Αυτό είναι για μένα βαθιά εμπνευστικό και μου υπενθυμίζει σε κάθε επίσκεψη γιατί κάνω ό,τι κάνω.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Ο Δημήτρης κι εγώ είμαστε ενθουσιασμένοι που μοιραζόμαστε με το κοινό της Αθήνας και της Κορίνθου αυτό το Σαββατοκύριακο το άλμπουμ μας, με τίτλο everything you’ve ever lived. Το ρεπερτόριο πραγματικά έχει κάτι για όλους — από Debussy, Benjamin Britten, Ravel και de Falla έως Sinéad O’Connor, Burt Bacharach και το Sodade της Cesaria Evora (ένα τραγούδι που ακούγαμε και οι δύο ως παιδιά, ο Δημήτρης στην Κόρινθο κι εγώ στο Βερολίνο!) — και οι ενορχηστρώσεις του Δημήτρη είναι απίστευτα ευρηματικές και όμορφες, όποιο κι αν είναι το μουσικό ύφος. Αυτό το πρότζεκτ προέρχεται κατευθείαν από τις καρδιές μας και αντιπροσωπεύει τις μουσικές ταυτότητές μας, και ελπίζουμε να γιορτάσετε μαζί μας την ποικιλία και τη διαχρονική χαρά του τραγουδιού.
Photo Credit Κεντρικής εικόνας θέματος: Will Coates-Gibson
