Ο δίσκος που ακούει πιο συχνά κάθε πρωί είναι το Used To Be Duke, του Johnny Hodges. Πριν προλάβει να τελειώσει το πρώτο track, και αφού έχει ντυθεί – του αρέσει πάντα να ντύνεται αμέσως μόλις ξυπνάει, ακόμα κι αν δε βγει απ’ το σπίτι -, βρίσκεται στην κουζίνα και φτιάχνει καφέ. Ακούει όλο το άλμπουμ εκεί. Όταν τελειώνει, πάει στο δωμάτιο, αλλάζει το δίσκο και κάθεται απέναντι απ’ τα ηχεία για ένα δεύτερο καφέ.

Το μεσημέρι βγαίνει έξω για περπάτημα. Πριν βγει τσεκάρει τι άλμπουμ θα βάλει στο mp3 player. Κάποιες φορές, ο χρόνος που ξοδεύει για να τα διαλέξει είναι περισσότερος απ’ την ίδια τη βόλτα. Βάζει το Time And Circumstance του Marcus Roberts. Αυτό δεν είναι μια βόλτα; ρωτάει συνέχεια τον εαυτό του, time και circumstance… μα μήπως όλα αυτό δεν είναι…

Ο Άικο περπατάει και παρατηρεί τα πράγματα που τον περιβάλουν. Στα ακουστικά του παίζει το China Gates του Sun Ra, και τα καμπανάκια της εισαγωγής λες και φωλιάζουν στ’ αυτιά του. Ή, καλύτερα, στα μάτια του, γιατί όλα γύρω του τώρα φαίνονται αλλιώς. Βρίσκεται εκεί, ναι, αλλά σε ένα άλλο εκεί, φιλτραρισμένο.

Μπαίνει στο cafe και κάθεται στο αγαπημένο του τραπέζι. Πάει εκεί σχεδόν κάθε μέρα για να βλέπει την κοπέλα που σερβίρει. Τα μάτια της και το πρόσωπό της του θυμίζουν γάτα. Κάθε μέρα σκέφτεται πώς θα της πει κάτι περισσότερο από τα δύο “γεια” και την παραγγελία. Στα ακουστικά του ο Jaki Byard παίζει το Hello Young Lovers και ο Άικο σκέφτεται αν αυτό το κομμάτι θα αρέσει στην… ούτε το όνομά της δεν έχει μάθει.

Η νύχτα τον βρίσκει να τη σκέφτεται ακόμα. Κάθεται σε μια καρέκλα στη μέση του δωματίου και ακούει μουσική. Σα να νιώθει τη μοναξιά του, o Ellington παίζει το Solitude και ο Άικο τραγουδάει πάνω απ’ το πιάνο του Duke. In my solitude/I’m praying/Dear Lord above/Send back my love.

Οι λέξεις dear Lord τού θυμίζουν το ομότιτλο κομμάτι του John Coltrane. Βάζει να το ακούσει και πια δε σκέφτεται τίποτα… είναι χαρούμενος. Amen.

*Yocto = αριθμητικό πρόθεμα, όπως τα γνωστότερα “micro” και “nano”, το Yocto είναι το μικρότερο και τελευταίο της σειράς.

Info:

Ο Κωστής Χριστοδούλου γεννήθηκε το 1983 στην Αθήνα και μεγάλωσε στη Σπάρτη. Το 2001 ξεκινάει τις πρώτες επαφές με τη γλώσσα της jazz, έχοντας για δάσκαλο το Σταύρο Λάντσια. Ως φοιτητής του Ιονίου Πανεπιστημίου ζει στην Κέρκυρα το διάστημα 2002-2006. Εκεί παρακολουθεί μαθήματα με τους Γιώργο Κοντραφούρη, Δημήτρη Καλαντζή και Δήμο Δημητριάδη.Από τον Ιανουάριο του 2007 μέχρι το Μάιο του 2008 ζει στο Ελσίνκι, όπου κάνει μαθήματα πιάνου με τον Jarmo Savolainen. Το πρώτο του προσωπικό άλμπουμ, Το Πράγμα, κυκλοφόρησε το 2012. Το τελευταίο του project έχει τίτλο KUJO SUN.

* Αναδημοσίευση από το περιοδικό Culturenow Mag, τεύχος 31