Το έργο «ΚΗΔΕΥΩ α΄ ΕΚΠΝΟΗ» του Δημήτρη Δημητριάδη περιγράφει τη στιγμή της τελευταίας εκπνοής ενός ανθρώπου και την κατάσταση του προσώπου και του σώματος κατά τη διάρκεια αυτής.

Στην παράσταση παρακολουθούμε δύο γυναικείες φιγούρες που από τη γέννηση τους, έρχονται αντιμέτωπες με το αναπόφευκτο της “στιγμής” που επίκειται. Συνυπάρχουν, επικοινωνούν, παλεύουν, πέφτουν, σηκώνονται, προχωράνε, στέκονται και συνεχίζουν, ενώ ταυτόχρονα περιγράφουν ως οι μόνοι παρατηρητές το φαινόμενο αυτό της τελευταίας εκπνοής. Μία ακατάπαυστη προσπάθεια διαχείρισης της απώλειας.

Ο εικονοπλαστικός, επαναληπτικός και αναλυτικός τρόπος γραφής που εμβαθύνει και συγκεκριμενοποιεί την εικόνα ενός προσώπου τη στιγμή πριν εκπνεύσει για τελευταία φορά και η δυσκολία να προσεγγίσουμε θεατρικά το έργο αυτό, μας οδήγησε στη δημιουργία μιας συνθήκης ανοιχτής σε ερμηνείες μέσα από συγκεκριμένες δράσεις των ηθοποιών που συνδέονται συνειρμικά με το κείμενο.

Τέλος, η ανάγκη μας να μιλήσουμε για το θάνατο προκύπτει από τη βαθιά επιθυμία και την προσπάθεια να εξερευνήσουμε το ανεξάντλητο της Ζωής. Μια προσέγγιση επαναπροσδιορισμού της αξίας του θανάτου μέσα από τη δράση, τη δημιουργία και την αλληλεπίδραση. Στην παράσταση η ανθρώπινη ζωή παρουσιάζεται ως μία ακραία κατάσταση αναμονής γεμάτη μικρές ή μεγάλες «επαναστατικές» στιγμές αντίδρασης ενάντια στην αδράνεια που φέρει η ίδια η συνθήκη, αλλά και στιγμές ακινησίας- σιωπής φωτίζοντας και αμβλύνοντας το τέλος που κυοφορεί μια νέα αρχή και ένα άλλο τέλος… και πάλι από την αρχή.

© Sakis Mpirmpilis

Διαβάστε επίσης: 

Εκπνοή, του Δημήτρη Δημητριάδη από την Ομάδα Lynx στο ΚΕΤ | Κάθε Δευτέρα και Τρίτη μέχρι 17/04 (εκτός από 9 & 10/4)