Η δημιουργός των επιτυχημένων παιδικών παραστάσεων “ΑΒΓΩ” και “ΟΠ!”, Στέλλα Σερέφογλου, παρουσιάζει το νέο της έργο για παιδιά με τίτλο «Τι είναι αυτό;», κάθε Κυριακή στις 12 το μεσημέρι, στο φιλόξενο Θέατρο Σταθμός. Παιδιά από 4 έως 10 ετών βιώνουν μια αξέχαστη θεατρική εμπειρία γεμάτη δράση, χιούμορ, ρυθμό, τραγούδι, στοιχεία βωβού κινηματογράφου και πολλά ερωτήματα!
***
Όταν ήμουν περίπου δύο ετών, επαναλάμβανα συχνά στη μητέρα μου την ερώτηση “τι είναι αυτό;” — εκδήλωση υγιούς περιέργειας αλλά και προσπάθειας κατανόησης του κόσμου που με περιέβαλλε. Χρόνια αργότερα, ως έφηβη, το τραγούδι “Τι είναι αυτό που το λένε αγάπη” ενεργοποίησε εκείνες τις εσωτερικές χορδές που επεδίωκαν να ερμηνεύσουν το μυστήριο της αγάπης. Η παράσταση “ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ;” είναι ένα κράμα αυτής της αέναης παιδικής περιέργειας μας και της επιθυμίας μου να υμνήσω την αξία της αγάπης, αυτής της ενεργητικής δύναμης μέσα στον άνθρωπο, και της έμφυτης ανάγκης να αγαπάμε και να αγαπιόμαστε. Όπως λέει ο Έριχ Φρομ: “Η αληθινή αγάπη είναι να μεγαλώνεις μαζί με τον άλλον, όχι μόνο να επιβιώνεις δίπλα του”. Αυτή η φράση συνοψίζει τη σχέση των δύο αδελφών που πρωταγωνιστούν: της Αγγελικής, 11 ετών, και του Σταμάτη, 9 ετών. Πρόκειται για μια σχέση γεμάτη παιχνίδι και τρικλοποδιές, χαρά και συγκρούσεις, ματαιώσεις και θριαμβευτικές -μα προσωρινές- συμφιλιώσεις, τρυφερότητα και συνεχείς αναθεωρήσεις. Όλα αυτά αποτελούν χαρακτηριστικά γνωρίσματα μιας αδελφικής και ευρύτερα μιας δυαδικής σχέσης που διψά για συμπόρευση, κατανόηση, αποδοχή και ανάπτυξη.
Δεν επιδιώκω να υπάρχει κάποιο μυστήριο πίσω από το ερώτημα του τίτλου αλλά στον τρόπο που αυτό τίθεται μέσα από τη δραματουργία και τη σκηνοθετική προσέγγιση. Μια απόφαση σαν κι αυτή δεν αποκαλύπτει ποτέ πλήρως τα μυστικά της, αντιθέτως, φιλοδοξεί να δημιουργήσει χώρο για εξερεύνηση και πολλαπλές ερμηνείες, κι έτσι, πιθανότατα, αναπτύσσει τους εσωτερικούς ορίζοντες του καθενός.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Με τους δύο χαρισματικούς ηθοποιούς δημιουργήσαμε ένα είδος οικογένειας, πέρα από εκείνη στην οποία ανήκουν για τις ανάγκες του έργου· κι αυτό για μένα έχει ανεκτίμητη αξία. Εξάλλου, μόνο όταν μπορεί να γεννηθεί ένας ξεχωριστός κόσμος, μια “πνευματική φωλιά” αφιερωμένη αποκλειστικά στο έργο, αποκτά κανείς τη δύναμη να μπαινοβγαίνει σε αυτόν γενναιόδωρα και τολμηρά, χωρίς να προκαλούνται ρωγμές ή αμφιβολίες.
Πιστεύω πως το θέατρο που αγαπούν περισσότερο τα παιδιά κι έχει δραματουργική δύναμη και αξία πρέπει να έχει πολλαπλά επίπεδα, ρυθμό, χρώμα, εναλλαγή κωμικών και συγκινητικών καταστάσεων, καθώς κι ανατροπές. Αυτό όμως που έχει τη μεγαλύτερη ισχύ είναι η δημιουργία ενός έργου που δεν προσπαθεί να τα ξεγελά μέσα από εύκολο συναισθηματισμό, απλοϊκό χιούμορ και διδακτισμούς που εν τέλει τα ενοχοποιούν γιατί στρογγυλεύουν τον κόσμο και τον καθιστούν ψεύτικο. Οι μικροί θεατές παραμένουν μικροί ως προς το μέγεθος και όχι την αντίληψη, τη διαίσθηση και το κριτήριο. Από εμάς τους ενήλικες ζητούν ειλικρίνεια και αξιοπιστία, είτε είμαστε δημιουργοί είτε εκπαιδευτικοί είτε γονείς. Το να δημιουργείς θέαμα για νεαρές ηλικίες πρέπει να έχει τον χαρακτήρα υπεύθυνης αποστολής, αυθεντικής δέσμευσης και υψηλού οράματος. Κάτι τέτοιο έχει πολλές συγγένειες με τη γονεϊκότητα αλλά και το λειτούργημα του εκπαιδευτικού.
Στην εποχή της οθόνης, υπάρχουν δύο δρόμοι που μπορεί να ακολουθήσει κανείς για τη δημιουργία θεάματος για παιδιά. Ο ένας είναι να δημιουργήσει περιεχόμενο που θα έχει ομοιότητες όχι μόνο με τον σύγχρονο τρόπο θέασης αλλά και συσχέτισης. Ο δεύτερος είναι να συναρπάσει δημιουργώντας κάτι που θα απέχει από όλα τα παραπάνω. Πρόκειται για μια καλλιτεχνική πρόταση η οποία χαρακτηρίζεται από το φως της ειλικρίνειας στο βλέμμα του δημιουργού, αναπτύσσει μια μέθοδο που ανοίγει χώρους χωρίς να περιορίζει και φυσικά συνομιλεί αλληγορικά με τη φαντασία των παιδιών. Θα ήταν ευτύχημα για μένα αν καταφέρουμε μέσα από το έργο “ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ;” να εκφραστούμε μέσα από τα βάθη της ψυχής μας και να μετασχηματίσουμε τα στοιχεία που το απαρτίζουν σε πνευματικές αξίες.
Διαβάστε επίσης:
«Τι είναι αυτό;», της Στέλλας Σερέφογλου στο Θέατρο Σταθμός
