H Laurie Anderson στο θέατρο Badminton

Η Laurie Anderson έρχεται στην Αθήνα στο θέατρο Badminton με τη νέα της δουλειά που τιτλοφορείται Delusion για να δημιουργήσει …

νέες παραισθήσεις στο διαχρονικό της κοινό, την Τετάρτη 8 Ιουνίου 2011.

DELUSION (=ΠΛΑΝΗ – ΠΑΡΑΙΣΘΗΣΗ)

Το Delusion είναι ένας διαλογισμός πάνω στη ζωή και τη γλώσσα. Η αρχική του σύλληψη αποτελείται από μια σειρά μικρών θεατρικών έργων μυστηρίου.

Το Delusion μεταπηδά ανάμεσα στην καθημερινότητα και το μύθο. Με το συνδυασμό βιολιού, ηλεκτρονικού κουκλοθέατρου, μουσικής και εικαστικών, το Delusion αφηγείται την ιστορία του στη χρωματιστή και ποιητική γλώσσα που έχει γίνει σήμα κατατεθέν της Anderson.

«Η ηλεκτρονικά αλλοιωμένη φωνή που χρησιμοποιώ εδώ και  πολλά χρόνια, αυτή που κάνει τη φωνή μου ανδρική, εξελίχθηκε σταδιακά και απέκτησε απόχρωση, καθώς και το όνομα Fenway Bergamot. Το Delusion αποτελεί τη συζήτηση μεταξύ αυτής της φωνής και της δικής μου».

Οι ιστορίες στο Delusion προέρχονται από πολλούς κόσμους – τον τεχνικό, επιστημονικό, προσωπικό και μυθικό – και από διάφορες καταστάσεις συνείδησης, ονείρου και διαλογισμού. Οι ιστορίες κυμαίνονται από τις μυστικιστικές ρίζες του διαστημικού προγράμματος της Ρωσίας, μέχρι τις θεωρίες του χρόνου και της ταχύτητας, των προγόνων, του ελέγχου, της σιωπής και των ζώων.

Στην καρδιά του Delusion βρίσκεται η πεποίθηση ότι τα λόγια και οι ιστορίες μπορούν όχι μόνο να δημιουργήσουν έναν κόσμο, αλλά και να τον εξαφανίσουν. 

Δύο κομμάτια του “Delusion” έχουν παρθεί από την πρόσφατη κυκλοφορία του φημισμένου άλμπουμ της Anderson, «Homeland».

Η Laurie Anderson είναι μία από τις διασημότερες – και πιο τολμηρές – πρωτοπόρες δημιουργούς της Αμερικής. Είναι γνωστή για τις παρουσιάσεις πολυμέσων και την καινοτομία στη χρήση της τεχνολογίας. Ως συγγραφέας, σκηνοθέτης, εικαστικός καλλιτέχνης και τραγουδίστρια έχει δημιουργήσει αξεπέραστα έργα που εκτείνονται στους τομείς της τέχνης, του θεάτρου και της πειραματικής μουσικής.

Η σταδιοδρομία της στην ηχογράφηση ξεκίνησε με το O Superman το 1981, που περιλαμβάνει το σάουντρακ της ταινίας της Home of the Brave και το Life on a String (2001). Οι ζωντανές εμφανίσεις της Anderson κυμαίνονται από την απλή προφορική πρόζα μέχρι περίτεχνες σκηνικές παραστάσεις με πολυμέσα όπως το Songs and Stories for Moby Dick (1999). Η Anderson έχει εκδώσει επτά βιβλία και τα εικαστικά της έργα έχουν παρουσιαστεί σε μεγάλα μουσεία ανά τον κόσμο.

Το 2002, η Anderson διορίστηκε πρώτη μόνιμη καλλιτέχνης (first artist-in-residence) της ΝΑΣΑ, γεγονός που την οδήγησε στη σόλο περιοδεία της το 2004 με το έργο The End of the Moon. Πρόσφατες δουλειές της περιλαμβάνουν μια σειρά οπτικοακουστικών εκθεμάτων και μία ταινία υψηλής ευκρίνειας, Hidden Inside Mountains, που δημιουργήθηκε για το World Expo 2005 στο Aichi, της Ιαπωνίας.

Το 2007 έλαβε το αναγνωρισμένου κύρους βραβείο Dorothy and Lillian Gish για την εξαιρετική συμβολή της στις τέχνες. Το 2008 ολοκλήρωσε μία παγκόσμια περιοδεία δύο χρόνων με την τελευταία της παράσταση Homeland. Το άλμπουμ της, Homeland, για την Nonesuch, γεφυρώνει τη μουσική του Homeland και την πρόσφατη σόλο ερμηνεία της, Delusion. Το έργο αυτό ξεκίνησε στην Πολιτιστική Ολυμπιάδα του Βανκούβερ στις αρχές του 2010 και από τότε περιοδεύει διεθνώς. Μια έκθεση ανασκόπησης της εικαστικής της δουλειάς θα ξεκινήσει τον Οκτώβριο στο Σάο Πάολο. Η Anderson ζει στη Νέα Υόρκη.

Η Maryse Alberti (Διεύθυνση Φωτογραφίας Βίντεο) γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Νότιο Γαλλία και είναι πολυβραβευμένη κινηματογραφίστρια. Επικεντρώνοντας στην πρόκληση της σκέψης και γενικότερα σε προκλητικά θέματα, η Maryse έφτιαξε μια σειρά αξιέπαινων πολιτικών ντοκιμαντέρ όπως το Enron, the Smartest Guys in the Room, που υπήρξε υποψήφιο για Όσκαρ και το Taxi to the Dark Side που κέρδισε Όσκαρ στην κατηγορία καλύτερου ντοκιμαντέρ (και τα δύο σε σκηνοθεσία Alex Gibney).

Έχει κερδίσει δύο βραβεία κινηματογράφου Sundance για τα H2 Worker και Crumb. Η ευρεία γκάμα της δουλειάς της περιλαμβάνει συνεργασίες με τον Todd Haynes για το Poison και το Velvet Goldmine για το οποίο κέρδισε το βραβείο Independent Spirit στην κατηγορία καλύτερης κινηματογραφίας και με τον Todd Solondz για το συγκλονιστικό δράμα Happiness. Το δεύτερό της βραβείο Spirit το κέρδισε με την αξιέπαινε ταινία The Wrestler σε σκηνοθεσία Darren Aronofsky. Τα τελευταία δύο χρόνια έχει συνεργαστεί με τον Pierre Huygue και την Laurie Anderson. Μένει στη Νέα Υόρκη με το σύζυγο και το γιο της.

Η Rande Brown (Συγγραφική Ομάδα) είναι εξαίρετη συγγραφέας και μεταφράστρια κειμένων σχετικά με τη σύγχρονη πνευματικότητα και την κουλτούρα της Ιαπωνίας. Μαζί με τον Mineko Iwasaki έχουν γράψει το best seller  των New York Times, Geisha, A Life (Atria, 2002). Η Brown είναι επίσης πρόεδρος της East West Communications, μιας εταιρείας που διευκολύνει την παρουσίαση Δυτικών παραστάσεων και εικαστικών τεχνών στην Ασία από το 1984.

Έχοντας σπουδάσει πολλά χρονιά την ιστορία και την πρακτική του Βουδισμού και ως εκπαιδευμένη διαθρησκευτική εφημέριος, δείχνει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την «ψευδαίσθηση», και κατά την τρέχουσα περίοδο είναι στη διαδικασία να γίνει ψυχοθεραπεύτρια.

Ο Dave Cook (Σχεδιασμός Ήχου-Ηχολήπτης) είναι γέννημα-θρέμμα Νεοϋορκέζος και για πολλά χρόνια είναι ηχολήπτης, ενώ έχει ασχοληθεί παρατεταμένα και προέρχεται από τον χώρο των στούντιο ηχογράφησης, του θεάτρου και των συναυλιών. Η δουλειά του στον κόσμο της ποπ/ροκ τον οδήγησε σε Χρυσούς και Πλατινένιους δίσκους με καλλιτέχνες όπως οι 10,000 maniacs, the B-52’s (ήταν ηχολήπτης στο αγαπημένο τραγούδι όλων «The Love Shack») και πολλούς άλλους, συμπεριλαμβανομένων των Nick Cave, Graham Parker, The Golden Palominos, Juliana Hatfield.

Υπήρξε ηχολήπτης και έκανε το μιξάζ των ζωντανών μεταδόσεων των David Bowie, Radiohead, και Morphine, μεταξύ άλλων. Ο Dave έχει επίσης συνεργαστεί με καλλιτέχνες της τζαζ όπως οι Dave Holland, Kenny Washington, George Mraz, Jimmy Cobb και Warren Bernhardt. Οι περιοδείες συναυλιών στις οποίες εργάστηκε, περιλαμβάνουν συνεργασίες με τους Elvis Costello, Charles Mingus Orchestra, Carly Simon, Nine Circles Chamber Theater, Maya Beiser, Ravi Shankar, Anoushka Shankar και Marc Cohn. Ο Dave μένει με την οικογένειά του στο Saugerties της Νέας Υόρκης.

Ο Bob Currie (Συγγραφική Ομάδα) είναι ένας καλλιτέχνης που ζει και εργάζεται στην πόλη της Νέας Υόρκης και στο Αν Άρμπορ του Μίτσιγκαν. Την τρέχουσα περίοδο συνεργάζεται με τους συνθέτες Kjartan Sveinsson, Olaf Arnalds και τη συγγραφέα Anne Carson πάνω σε ένα μεγάλο ορχηστρικό έργο που βρίσκει τις ρίζες του σ’ έναν κύκλο σονέτων σχετικά με την Ισλανδία και τα χελιδόνια. Η πρεμιέρα του έργου έγινε στη Νέα Υόρκη το φθινόπωρο του 2010.

Ο Konrad Kaczmarek (Σχεδιασμός ηχητικού λογισμικού) είναι συνθέτης, μουσικός και προγραμματιστής και εργάζεται κυρίως σε ζωντανές επεξεργασίες ήχου και αποδόσεις βίντεο. Πήρε ΒΑ στη μουσική από το Πανεπιστήμιο Yale, ΜΜus στη σύνθεση ηλεκτρονικής μουσικής από το Πανεπιστήμιο του Λονδίνου, Goldmiths, και την τρέχουσα περίοδο εργάζεται για το ντοκτορά του πάνω στη σύνθεση στο Princeton. Έχει διδάξει στα Yale, The New School University και Harvestworks Studio της Νέας Υόρκης.

Προσωπική του δουλειά έχει ερμηνευτεί στα Stanley Glasser Electronic Music Studio του Λονδίνου, Sonorities Festival του Queens University στο Μπέλφαστ, The SoundBytes Festival στο Halifax NS, The Tank και The Chelsea Art Museum στη Νέα Υόρκη, Brooklyn College, The Extensible Toy Piano Project στο Πανεπιστήμιο Clark και στο Πανεπιστήμιο του Albany, καθώς και στο Princeton Composer’s Ensemble. 

Έχει βραβευτεί με αρμοστείες στο Atlantic Center για τις Τέχνες, The Banff Centre του Καναδά, και STEIM στην Ολλανδία. Ο Konrad είναι επίσης πιανίστας της τζαζ και έχει  λάβει το εξαιρετικό βραβείο σολίστα από το Jazz at Lincoln Center, καθώς και το βραβείο Stanton Wheeler για την τζαζ ερμηνεία του στο Πανεπιστήμιο του Yale.

Ο Shane Koss (Σχεδιασμός ηχητικής ανάρτησης) γεννήθηκε και μεγάλωσε στην ύπαιθρο του Maryland, βρήκε το δρόμο του προς το Berklee, το Los Angeles και το Λονδίνο για να βρεθεί τελικά στο NYC όπου και μένει πια μέχρι πολύ αργά τα βράδια φτιάχνοντας περίεργους θορύβους και υποτάσσοντας τους υπολογιστές του. Οι υπολογιστές του τον έχουν βοηθήσει να σχεδιάσει πολλά στούντιο και ηχητικές αναρτήσεις τόσο στη χώρα του, όσο και στο εξωτερικό…

Η Amy Khoshbin (Σχεδιασμός βίντεο και ζωντανή μείξη) είναι καλλιτέχνης πολυμέσων από το Τέξας με βάση το Μπρούκλιν, ενώ προέρχεται από τον κόσμο του κινηματογράφου, των νέων μέσων και της μουσικής. Τα βίντεο και οι παραστάσεις της έχουν παρουσιαστεί σε εθνικά και διεθνή φεστιβάλ τέχνης και κινηματογράφου, σε γκαλερί, μουσεία και εκθεσιακούς χώρους.

Μερικοί από τους καλλιτέχνες με τους οποίους έχει συνεργαστεί είναι οι Laurie Anderson, Robert Wilson, Karen Finley, οι ποιητές Anne Carson και Bob Currie, η πιανίστα Eleonor Sandresky, και ο Cory Arcangel. Η Semiotech, η τρέχουσα συνεργασία της με τον καλλιτέχνη ήχου Michael Clemow εξερευνά και δημιουργεί τεχνολογίες ερμηνείας τόσο για χρήση από το δικό τους μουσικό συγκρότημα, And Um Yeah, όσο και από άλλα. Σήμερα είναι Resident Artist στο Interactive Telecommunications Program (Διαδραστικό Πρόγραμμα Τηλεπικοινωνιών) του πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης.

Ο Toshiaki Ozawa (Πρόσθετα Βίντεο) πρωτογνώρισε την Laurie Anderson κατά τύχη σε ένα μικρό μπαρ στο Shinjuku με το όνομα Jetee. Μετά από πολλά χρόνια ξανασυναντήθηκαν και του δόθηκε η ευκαιρία να δουλέψει μαζί της, αφού οι ικανότητές του στη δημιουργία εικόνας ξεπερνούν την ικανότητά του για συζήτηση σε μπαρ.

Τα τελευταία είκοσι χρόνια έχει βρεθεί πίσω από την κάμερα για πολλά μουσικά βιντεοκλίπ, ντοκιμαντέρ, διαφημιστικά και κινηματογραφικές ταινίες. Έχει συνεργαστεί με πολλούς καλλιτέχνες όπως οι Isaac Julien, Leandro Katz, και Matthew Barney. Η τελευταία κινηματογραφική του προσπάθεια, το Scar, ένα θρίλερ γυρισμένο σε 3D, έχαιρε μεγάλης επιτυχίας στη Ρωσία και έχει προταθεί για μελλοντική κυκλοφορία στις ΗΠΑ.

Ο Brian Scott (Διεύθυνση Σκηνής Παραγωγής) είναι μέλος της Εταιρείας SITI και έχει περιοδεύσει εκτεταμένα σχεδιάζοντας τους φωτισμούς για τους Martha Graham company, Under Construction, WhoDoYouThinkYouAre, Hotel Cassioepia, Death and the Ploughman, bobrauschenbergamerica (Henry Hewes Design Award 2004), και War of the Worlds Radio Play. Πρόσφατα σχεδίασε το βίντεο για το Architecting, τους φωτισμούς για το Dead Man’s Cellphone και τα Θεατρικά Horizon και The Importance of Being Earnest στο Arena Stage. Στο Austin που έχουν βάση οι Rude Mechanicals, έχει σχεδιάσει πολλές παραγωγές συμπεριλαμβανομένων των How Late It Was How Late, τους φωτισμούς για τα Lipstick Traces, Method Gun, Requiem for Tesla, και Matchplay.

Laurie Anderson: Music Text and Visual Design
Amy Khoshbin : Video Design and Live Mix
Dave Cook: Front of House Audio
Brian Scott: Production Stage Manager

Maryse Alberti : Director of Photography
Toshiaki Ozawa : Additional Video

Shane Koss: Audio Rig Design
Konrad Kaczmarek : Audio Software Design
Ned Steinberger: Violin Design

Bob Currie: Story team
Rande Brown : Story team

Το Delusion ήταν παραγγελία από την ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΟΛΥΜΠΙΑΔΑ VANCOUVER 2010
Με την υποστήριξη των  BAM για το Next Wave Festival 2010; Cal Performances UC Berkeley; Stanford Lively Arts, Stanford University, generously supported by Sarah Ratchye και Ed Frank.
Επιπρόσθετη υποστήριξη παραγωγής από το Experimental Media and Performing Arts Center (EMPAC) του Rensselaer.

Παγκόσμια Πρεμιέρα: 17 Φεβρουαρίου 2010, Πολιτιστική Ολυμπιάδα Βανκούβερ, British Columbia