Η Κυρία με τις Καμέλιες του Αλέξανδρου Δουμά στο Ιδιόμελο

Η σοπράνο Τζένη Δριβάλα, μία από τις πιο επιτυχημένες ερμηνεύτριες του ρόλου της «Κυρίας με τις Καμέλιες» στην όπερα, παρουσιάζει σε δική της θεατρική διασκευή και σκηνοθεσία το ομώνυμο αριστούργημα του Δουμά.

Η συναρπαστική ερωτική ιστορία της Παριζιάνας εταίρας και του νεαρού φοιτητή, θα παιχτεί στο ΙΔΙΟΜΕΛΟ στο Μαρούσι, από 26 Ιουνίου ως 20 Ιουλίου 2015, στους κήπους της μαρουσιώτικης νεοκλασικής βίλλας.

Η θεατρική διασκευή έγινε από την Τζένη Δριβάλα, από το διήγημα του Δουμά, με πρωταγωνιστές την ίδια και τον Νεκτάριο Παπαλεξίου.

Η Τζένη Δριβάλα γράφει για την νέα της θεατρική παραγωγή..

«Εδώ και αρκετά χρόνια, πολλοί φίλοι από τον θεατρικό κόσμο, μου έλεγαν συχνά ότι πρέπει να παίξω και την θεατρική “Κυρία με τις Καμέλιες” εκτός από την οπερατική, την “Τραβιάτα”.

Η αλήθεια είναι ότι το θεατρικό έργο που υπάρχει δεν με ενθουσίαζε. Οι χαρακτήρες είναι “ξύλινοι” και “μεγαλόστομοι”, στο στυλ του θεάτρου του 19ου αιώνα. Καταλαβαίνω γιατί η όπερα “εξαφάνισε” σχεδόν το θεατρικό. Ο Βέρντι έχει συλλάβει με αριστουργηματικό τρόπο τους χαρακτήρες, ακριβώς όπως τους παρουσιάζει ο Δουμάς στο διήγημά του. Ομολογώ ότι αυτή ακριβώς η κατανόηση μέσω της μουσικής του, ήταν μεγάλη βοήθεια για μένα όσον αφορά την σκηνοθετική και ερμηνευτική πλευρά της παραγωγής.

Παρά την προσπάθειά μου, ακόμη και σε παλαιοπωλεία, για να βρω κάποια έκδοση στην Ελλάδα του έργου η του διηγήματος, δεν βρήκα τίποτα. Ευτυχώς είχα την δική μου γαλλική πρωτότυπη έκδοση του διηγήματος και ξεκίνησα από αυτήν.

Οι διαφορές είναι σημαντικές σε σχέση με την γνωστή θεατρική διασκευή. Στο διήγημα όλα εξελίσσονται μέσα από τις διηγήσεις του Αρμάνδου και από επιστολές. Πράγμα που κάνει αρκετά δύσκολη την μετατροπή του σε θεατρικό.

Υπάρχουν όμως αρκετές κεντρικές εκτεταμένες σκηνές, με διαλόγους εξαιρετικά επιτυχημένους, από τον Δουμά, τους οποίους χρησιμοποίησα σχεδόν αυτούσιους.

Δίνεται έτσι πολύ περισσότερος χώρος στην διαδρομή της ερωτικής σχέσης των δύο ηρώων από ότι συνήθως. Χρειάστηκε βέβαια και αρκετή ανάπλαση , αφού, από ένα σημείο κι έπειτα, δίνονται μάλλον γενικόλογες περιγραφές. Εδώ με βοήθησε το θεατρικό, αλλά μόνον σαν γενική γραμμή. Στις λεπτομέρειες ακολούθησα δικό μου δρόμο.

Ο λόγος που ανέλαβα αυτό το καινούργιο εγχείρημα είναι, ότι, μαζί με τους καλλιτεχνικούς διευθυντές του ΙΔΙΟΜΕΛΟΥ Γεωργία Δεληγιαννοπούλου και Μανώλη Γιούργο, θέλαμε μια παράσταση στο μέσον του καλοκαιριού, που να αξιοποιεί τις μαρουσιώτικες καλοκαιρινές βραδιές και τα πλεονεκτήματα που παρουσιάζει ο χώρος, με τον κήπο κλπ.. Έτσι, καταλήξαμε στο ότι αυτή η συγκινητική ερωτική ιστορία τέλους 19ου αιώνα, θα ταίριαζε με τον σκηνικό χώρο που δημιουργεί η νεοκλασική βίλλα.

Να υπογραμμίσω ότι το θέμα δεν έχει τίποτε το παρωχημένο. Οι χαρακτήρες , τα κίνητρα τους, οι καταστάσεις τις οποίες βιώνουν, έχουν πλήρη αναφορά στην σύγχρονη πραγματικότητα και ζωή. Είναι απολύτως διαχρονικό..

Παρ’ όλ’ αυτά, με τους συνεργάτες μου νιώσαμε την ανάγκη να το “ντύσουμε” με την κομψότητα και ιδιαίτερη αισθητική που προσφέρουν τα κοστούμια τέλους 19ου αιώνα.

Όπως και με τον “Βυσσινόκηπο”, σκοπός μας είναι να διηγηθούμε μία συγκινητική ιστορία –ερωτική αυτή τη φορά-, χωρίς να αποσπάσουμε την συγκέντρωση του θεατή από αυτήν, με τεχνάσματα και παρεμβολές.

Όσον αφορά την μουσική…  είναι έκπληξη!

Αν αναρωτιέστε για το αν θα τραγουδήσω, ε όχι… δεν πρόκειται να τραγουδήσω.

Η Μαργαρίτα Γκωτιέ είναι άρρωστη στο τελικό στάδιο φυματίωσης, με αναπνευστικά προβλήματα και φωνή “παραπαίουσα”. Θα τραγουδήσει ως εκεί που μπορεί!

Οφείλω να πω ότι για άλλη μια φορά στάθηκα πολύ τυχερή με τους συνεργάτες μου.

Ο Νεκτάριος Παπαλεξίου σαν “Αρμάνδος”, είναι το απόλυτο ιδεώδες του ρομαντικού ήρωα και ταυτόχρονα εξαιρετικός ηθοποιός, ο οποίος επωμίζεται τον πιο απαιτητικό και μακρύ σε διάρκεια ρόλο του έργου.

Εξ ίσου εξαιρετικός και ο  …“μπαμπάς” του Γιάννης Παπαθύμνιος, αλλά και οι δύο κυρίες –Μαίρη Σταγάκη και Ειρήνη Αΐβαλιώτου– που θα ερμηνεύσουν τον ρόλο της “Πρυντάνς”, της φίλης και “συνεργού” της Μαργαρίτας.

Ο Ανδρέας Παπαγιαννάκης αναλαμβάνει τον διπλό ρόλο του συγγραφέα “Αλεξάνδρου Δουμά” και του “Γκαστόν”, επιστήθιου φίλου του Αρμάνδου.

Ο Βασίλης Ασημάκης στο ρόλο του νεαρού, αθεράπευτα και μάταια ερωτευμένου “Κόμη Ζιρέ”, η Νάγια Ναούμ και η Αυγουστίνα Τόττη, σαν φίλες της Μαργαρίτας.

Επέλεξα να εμπιστευθώ -για ένα αριθμό παραστάσεων- στην Βιβιάνα Γιαννούτσου μια πολύ νέα κοπέλλα –“teenager”- τον ρόλο της ηρωίδας, η οποία –κατά μία περίεργη σύμπτωση, μοιάζει πολύ με την πραγματική ηρωίδα, την Marie du Plessis, όπως απεικονίζεται στο γνωστό πορτραίτο της… Πιστεύω ότι θα εκπλήξει με τις ικανότητές της.

Παίζουν ακόμα οι Δημήτρης Ψήτος και Παύλος Χριστοφιλόπουλος.

Τον σχεδιασμό και την εκτέλεση του σκηνικού χώρου έχει αναλάβει ο Γιάννης Παπαδάκης και τα κοστούμια επιμελείται ο αγαπητός μου φίλος Dennis Krief, ο οποίος ελπίζω να μας μεταφέρει το “άρωμα” της πατρίδας του, με την παριζιάνικη γοητεία του 1860… Τη μουσική έχει γράψει ο  Φίλιππος Μοδινός».