H Hippo Theatre Group μας μιλάει για τα «Αδέσποτα»

Η θεατρική ομάδα Hippo Theatre Group, συνεχίζοντας με το ιδιαίτερο είδος σωματικού θεάτρου που η ίδια έχει επινοήσει (kinemo), έχει επιστρέψει δυναμικά στο Θέατρο Σταθμός με τη νέα, διαδραστική παράστασή της «Αδέσποτα»! Το CultureNow μίλησε με τον Φώτη Δούσο και Αλέξανδρο Ράπτη, καλλιτεχνικούς διευθυντές της ομάδας, που βρίσκονται πίσω από το κείμενο της παράστασης, μαζί με την Καλλιόπη Φύκαρη, και την κίνηση των ηθοποιών (Βέρα Κατσιμπάρου, Κυριακή Λεγάκη Κριμιτζά).

***

– Θα  θέλετε να μας πείτε λίγα λόγια για τη Hippo Theatre Group, και την έως τώρα πορεία της;

Φώτης Δούσος: Ήταν μια μακρά πορεία που ξεκίνησε από Θεσσαλονίκη, έκανε στάσεις σε πολλά μέρη της επαρχίας και από στο σύνολο σχεδόν των ελληνικών πόλεων για να φτάσει μέχρι πολύ απομακρυσμένα μέρη του εξωτερικού (Καναδάς, ΗΠΑ, Αυστραλία). Και συνεχίζει ακόμα…

Αλέξανδρος Ράπτης: Η ομάδα ιδρύθηκε το 2009. Αρχικά εστιάσαμε στο θέατρο για παιδιά και έπειτα ασχοληθήκαμε και με το ενήλικο ακροατήριο. Βασικό χαρακτηριστικό της ομάδας είναι η συνεχής μετακίνηση, η έλειψη μεγάλου και φορτωμένου σκηνικού διάκοσμου, η μινιμαλιστική σκηνική προσέγγιση συνοδευόμενη από μια πληθωρική παρουσία του σώματος, της φωνής και της ενέργειας των ηθοποιών. Έτσι προέκυψε και το kinemo, ένα δικό μας υποκριτικό ύφος, το οποίο αφορά και στην διαδικασία των προβών.

-Ποια θεωρείτε πως είναι τα απαραίτητα συστατικά για μια αξιόλογη παιδική παράσταση;

Φ.Δ.: Γνησιότητα, ειλικρίνεια, γενναιοδωρία, ενσυναίσθηση. Καλό κείμενο. Καλή σκηνοθεσία. Αισθητική.

Α.Ρ.: Μια παιδική παράσταση δεν πρέπει να διαφέρει σε τίποτα από μια ενήλικη παράσταση. Πρέπει να έχει υψηλή σκηνική αισθητική, ευφυής και σύγχρονη σκηνοθεσία, ειλικρινής, έξυπνη και βαθιά γραφή, αλήθεια, ενέργεια και δόσιμο από τους ηθοποιούς. Η κάθε παράσταση πρέπει να διέπεται από μια ανάγκη για επικοινωνία μέσα από έναν μαγικό, διαισθητικό τρόπο.

-Πείτε μας περισσότερα για το σωματικό θέατρο «kinemo».

Φ.Δ.: Είναι το απότελεσμα μιας έρευνας που έχουμε κάνει (και συνεχίζουμε να κάνουμε) πάνω στο σωματικό θέατρο και τα όριά του. Έχει οργανική σχέση με το θέατρο που κάνουμε γιατί δημιουργήθηκε μέσα από τις πρακτικές ανάγκες που αντιμετωπίσαμε ως performer και ως ηθοποιοί. Έπρεπε να βρούμε μια μέθοδο που θα μας βοηθούσε να παίξουμε, ακόμα και σε ακροατήρια που δεν ήξεραν καλά τη γλώσσα μας ή δεν τη γνώριζαν καθόλου. Χρησιμοποιήσαμε λοιπόν το λεξιλόγιο της ενέργειας, του ρυθμού, του ήχου για να μπορέσουμε να εμπλουτίσουμε το σκηνικό αποτέλεσμα και να ενισχύσουμε την εγγενή αδυναμία του λόγου να χτίσει διαπολιτισμικές γέφυρες.

Α.Ρ.: Kinemo σημαίνει κιναισθησία, ενέργεια, ρυθμός και ενσυναίσθηση. Με το kinemo κάποιες φορές η παράσταση μοιάζει με μια χορογραφημένη performance. Η μέθοδος kinemo καθορίζεται από το σώμα του ηθοποιού, την εξωστρέφεια του και τις αυστηρές σκηνοθετικές δομές, οι οποίες επικοινωνούν άλλες φορές με έναν σουρεαλιστικό κι άλλες φορές με έναν πιο γειωμένο τρόπο με την φαντασία και γενικότερα τη διανόηση του θεατή. Ταυτόχρονα όμως, στόχος του kinemo είναι η σιωπηλή, μυστική επικοινωνία μεταξύ θεατών και ηθοποιού, μέσα από την καθαρή ανταλλαγή ενέργειας.

Στη νέα σας παραγωγή συστήνετε στους μικρούς θεατές τα «Αδέσποτα». Ποια η ιστορία τους;

Α.Ρ.: Ο Δήμαρχος θέλει η πόλη του να είναι πρώτη σε όλα. Η Μεγάλη Επιτροπή των Βραβείων για την καθαριότητα των πόλεων έρχεται για έλεγχο. Όλα καθαρίζονται στην εντέλεια κάτω από την επίβλεψη του σχολαστικού Γραμματέα του. Το μόνο τους πρόβλημα είναι τα αδέσποτα ζώα που συνεχίζουν να βρωμίζουν την πόλη άθελα τους. Τι θα συμβεί όταν τα αδέσποτα ζωάκια διεκδικούν τα δικαιώματά τους; Και πώς θα καταφέρουν να επιβιώσουν όταν οι αρχές της πόλης αποφασίζουν να τα ξεφορτωθούν; Η παράσταση ευσθητοποιεί τα παιδιά στο ζήτημα των αδέσποτων ζώων. Η συνέχεια επί σκηνής!

Το μήνυμα της παράστασης είναι αρκετά ξεκάθαρο. Τι καθιστά το θέατρο το ιδανικό μέσο για την προώθηση του φιλοζωικού αισθήματος και την ενίσχυση μιας οικολογικής συνείδησης;

Φ.Δ.: Το θέατρο δεν είναι εργαλείο προπαγάνδας ή στείρου διδακτισμού. Μέσα του παλεύουν ιδέες, συχνά αντικρουόμενες. Στηρίζεται στη διαλεκτική σχέση των ιδεών. Θέτει κυρίως ερωτήματα, φλέγονται και επείγοντα, που μας αφορούν όλους. Αλλά και ο τρόπος που διατυπώνεις ένα ερώτημα, συχνά ενέχει την απάντησή του.

Πρόκειται για μια παράσταση που απευθύνεται σε παιδιά προσχολικής και σχολικής ηλικίας. Μιας και υπάρχει διάδραση με το κοινό, θα λέγατε πως διαφοροποιείται η στάση των ηθοποιών απέναντι σε παιδιά διαφορετική ηλικίας;

Φ.Δ.: Η παράσταση είναι ένας ζωντανός οργανισμός. Για να ολοκληρωθεί χρειάζεται τη συμμετοχή και την επενέργεια του κοινού. Με αυτή την έννοια διαφοροποιήσεις στη στάση των ηθοποιών θα δούμε ακόμα και σε παραστάσεις που απευθύνονται στο ίδιο ηλικιακό κοινό.

-Μετά τα «Αδέσποτα» τι ακολουθεί;

Α.Ρ.: Έχουμε διάφορα πλάνα. Εγώ αυτή την στιγμή βρίσκομαι στην Ήπειρο και σκηνοθετώ για το ΔΗΠΕΘΕ Ιωαννίνων “Το Δίλημμα του Αυτοκράτορα”, ένα κείμενο βασισμένο στο διήγημα του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν “Ο Αυτοκράτορας και το αηδόνι”. Το θεατρικό έργο το γράψαμε μαζί με τον Φώτη και θα κυκλοφορήσει από τις εκδόσεις Δωδώνη αυτές τις μέρες. Η παράσταση θα ανέβει στις 6 Νοεμβρίου. Έπειτα, ετοιμάζω ένα ετήσιο σεμινάριο kinemo που θα ξεκινήσει τον Δεκέμβρη στην Αθήνα, στην “Συμμορία του Ήλιου” στα Πετράλωνα.

Οι παραστάσεις των “Αδέσποτων” θα συνεχιστούν όλη τη χρόνια, ενώ υπάρχει και μια προγραμματισμένη περιοδεία τους στην Ευρώπη. Η παράσταση μας “Η Πόλη των Χαμένων Ρομπότ” συνεχίζεται για δεύτερο χρόνο, αλλά αυτή την φορά στην βόρεια Ελλάδα, και θα περιοδεύσει την άνοιξη σε ελληνικά νησιά και το καλοκαίρι σε φεστιβάλ του εξωτερικού. Υπάρχει στα σκαριά και μια ιδέα για μια πειραματική παράσταση για το ενήλικο κοινό που θα αρχίσουμε να δουλεύουμε το επόμενο διάστημα. Σίγουρα θα προκύψουν κι άλλα project στην πορεία…

Διαβάστε επίσης: 

Αδέσποτα, από τη θεατρική ομάδα Hippo Theatre Group στο Θέατρο Σταθμός