Γλυπτικές Αφηγήσεις

Από τις 14 Μαΐου έως τις 31 Ιουλίου, το Μουσείο Άλεξ Μυλωνά – Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης και …

η Dr. Erika Wäcker-Babnik παρουσιάζουν την έκθεση Γλυπτικές Αφηγήσεις – Sculptural Narration. Η έκθεση εγκαινιάσθηκε στο Μόναχο το 2006, παρουσιάστηκε στη Λιθουανία το 2007 και στην Κωνσταντινούπολη στις αρχές του 2009. Είναι διεθνής περιοδεύουσα έκθεση και σε κάθε στάση της καλούνται να συμμετάσχουν καλλιτέχνες της χώρας που τη φιλοξενεί.

Η έκθεση συγκεντρώνει δέκα διεθνείς καλλιτέχνες των οποίων η καλλιτεχνική πρακτική διαχειρίζεται τη διάδραση με το σώμα του καλλιτέχνη ως αναπόσπαστο μέρος του καλλιτεχνικού έργου.

Συμμετέχουν με έργα τους οι: Helke Doscher (Γερμανία, Μόναχο), Nezaket Ekici (Γερμανία, Βερολίνο), Christian Engelmann (Γερμανία, Μόναχο), Patricija Gilyte (Λιθουανία – Γερμανία, Μόναχο), Isabel Haase (Γερμανία, Μόναχο), Κώστας Σαπχάζης (Ελλάδα, Αθήνα), Βασιλεία Στυλιανίδου (Ελλάδα – Γερμανία, Βερολίνο), Stefan Wischnewski (Γερμανία, Μόναχο), Anne Wodtcke (Γερμανία, Μόναχο), Μαίρη Ζυγούρη (Ελλάδα, Αθήνα).

Περιλαμβάνει ποικίλες καλλιτεχνικές προσεγγίσεις από τη γλυπτική περφόρμανς ως την διαδραστική γλυπτική. Παρουσιάζει σε πρωτότυπη μορφή φωτογραφίες, βίντεο, αντικείμενα και δράσεις όπου η επιτελεστική (performative) στρατηγική που διαχειρίζεται ο καλλιτέχνης δηλώνεται από τον/την ίδιο/α αυτοπροσώπως ή – όταν πρόκειται για αντικείμενα – εκτίθεται υπό τη μορφή μιας φυσικής πράξης του καλλιτέχνη στο παρελθόν.

Ο καλλιτέχνης ενεργοποιεί το γλυπτό δια της ένωσης, της συγχώνευσης του με το μέσο ή εμφανιζόμενος ο ίδιος ως φαινόμενο που διερευνά τη διάσταση του χώρου, δημιουργώντας ή καταστρέφοντας τα γλυπτά του/της μπροστά σε μια βιντεοκάμερα.

Παρά το γεγονός ότι οι ίδιοι οι καλλιτέχνες δεν αποτελούν το σαφές υποκείμενο των έργων αυτών και ότι το στοιχείο της αυτοσυνείδησης ή ακόμη και της αινιγματικότητας και του μυστηρίου δεν συνιστούν το επίκεντρο του σκοπού τους -όπως πιθανόν θα συνέβαινε με μια παραδοσιακή αυτοπροσωπογραφία – η ενσωμάτωση της φυσικής οντότητας του καλλιτέχνη στο έργο εκ των πραγμάτων υποδηλώνει τη διερεύνηση της σχέσης των καλλιτεχνών με τον εαυτό τους και το ρόλο τους ως άτομα και ως μέλη της κοινωνίας, με ισχυρή επικέντρωση στο συσχετισμό, στα συμφραζόμενα.

Η διαδικασία αυτή συνεχίζεται αδιάκοπα από τις δεκαετίες του 1960 και 1970, όταν οι καλλιτέχνες της Δύσης πρωτοανακάλυψαν τη δυνατότητα της χρήσης του ίδιου του σώματός τους ως δημιουργικού μέσου (Bruce Nauman, Franz West, Helena Almeida, Valie Export)- όταν η περφόρμανς και τέχνη του σώματος (body art) αντανακλούσαν τις ριζικές κοινωνικές και ηθικές αλλαγές που συνέβαιναν εκείνη την εποχή.

Οι δεκαετίες του 1980 και 1990 προσέθεσαν νέες διαστάσεις στην αναζήτηση αυτή και αποσαφήνισαν περαιτέρω την υλικότητα του ανθρώπινου σώματος μεταφράζοντάς το στον κόσμο της εμπειρίας. Η χρονική εκείνη περίοδος καθορίσθηκε από την αμφισβήτηση των εθνικών και εθνοτικών ταυτοτήτων και την κριτική αντίδραση στα θέματα που έθεταν αφενός η νέα τεχνολογία της γενετικής επιστήμης και αφετέρου η εμμονή στην φυσική φόρμα και καλλονή.

Με άλλα λόγια, από το δεύτερο ήμισυ του 20ου αιώνα οι αντιλήψεις για το ανθώπινο σώμα ήταν σταθερά εδραιωμένες στη σύγχρονη διεθνή καλλιτεχνική σκηνή. Όλα αυτά τα μεμονωμένα σενάρια και όλοι αυτοί οι καθοριστικοί παράγοντες αντιμετωπίσθηκαν ως δημιουργικές προκλήσεις από τις διάφορες μορφές της τέχνης της περφόρμανς που ποικίλλουν από τις ζωντανές δράσεις ως τη διαδραστική γλυπτική.

Ιδιαίτερα το βίντεο και τα υπόλοιπα ψηφιακά μέσα έχουν μεταβάλει τον τρόπο που το ανθρώπινο σώμα εκτίθεται και ερμηνεύεται από τον καλλιτέχνη και έχουν οδηγήσει στη εμφάνιση νέων μορφών παρουσίασης.

Η έκθεση Γλυπτικές Αφηγήσεις – Sculptural Narration – Skulpturale Handlungen ανιχνεύει την εξέλιξη της σύγχρονης τέχνης μέσα σε αυτά τα συμφραζόμενα και εικονογραφεί τον τρόπο που οι σύγχρονοι καλλιτέχνες ενσωμάτωσαν την επιτελεστική όσο και την πειραματική άποψη της παραδοσιακής Αction Art και τις εφάρμοσαν σε σύγχρονα ζητήματα επινοώντας νέους τύπους γλυπτικής.

Ξεκίνησε με πρωτοβουλία των καλλιτεχνών Patricija Gilyte και Anne Wodtcke με την επιθυμία να εκφράσουν την καλλιτεχνική τους άποψη μέσα σε ένα επεκτεινόμενο, μεταβαλλόμενο περιβάλλον.